10 komplo kaseti, iki ayrı şüpheli

25 Mayıs 2011 Çarşamba, 09:22

CÜNEYT ÖZDEMİR/Radikal

Bahçeli kaset skandalında 'okyanus ötesi'ni suçlarken Oktay bundan hiç bahsetmiyor.
MHP kasetlerle vurulmaya başladığında ilk ortaya çıkan kasetlerdi. Ardından işin kasetle kalmayacağı, MHP’nin yeniden design edileceği (tasarlanacağı) anlaşıldı. Kasetleri yayımlayanlar yalnızca Devlet Bahçeli ve ekibinin istifasını istemiyor, gidenlerin yerine kimin gelmesi gerektiğini de isim isim tarif ediyorlardı. Yani kasetli tehditçiler MHP’ye ciddi ciddi bir yol haritası çizmişler ve onun adım adım uygulanmasını istiyorlardı. Sanırım MHP’yi görünmeyen bir gücün yeniden tasarlamaya çalıştığı söylentileri biraz da bu yüzden ortaya çıktı. Sanmayın ki şu günlerde yalnızca kasetleri çıkanlar için zor günler yaşandı. Bir de o ‘görünmeyen gücün’ telaffuz ettiği isimler için yaşanan çetrefilli bir süreç vardı. Hatta daha da zoru, gidenlerin yerine şantajcıların önerdiği isimlerin içine düşürüldükleri durumdu. Bu isimlerin başında MHP Grup Başkanvekili Oktay Vural geliyor. Bir anlamda bütün olan biten karşısında en zor duruma da Oktay Vural düştü. Nefret ettiği bir komplonun bitmesi için kendisinin haberi olmasa da adının geçmesi, doğal olarak onu da çok rahatsız etti. Nitekim geçen gece 5n1k programında kendisine konuyla ilgili sorular sorduğumda bu soruları duymaktan bile rahatsız olduğunu, program sırasında ve sonrasında söylemekten geri kalmadı. Ancak yine de bir konu özellikle dikkatimi çekti. Bu kaset olayı başladığından beri Devlet Bahçeli hep ‘okyanus ötesi’ni hedef gösteriyordu. Oktay Vural ise aynı konuyu eleştirirken AK Parti’den girip Başbakan’dan çıksa da lafı hiç okyanus ötesine getirmiyor. Zor bir süreç geçiren, tozun dumana karıştığı MHP ve kasetler savaşında küçük ama önemli bir nüans diye düşünüyorum. Haksız mıyım, ne dersiniz?

Neden çalışıyoruz?

Dün Ali Tezel, Habertürk’te çok güzel bir konuya değinmiş. “Bize işadamı olmak değil işçi olmak öğretiliyor” demiş. Ne kadar haklı... Ancak eksik söylediği bir şey var; işadamlarının da kurumsal dünyada birer işçiye dönüştüğü gerçeği. Etrafımda kurumsal hayatın büyük şirketlerinde çalışan eğitimli insanların çoğu berbat bir kapitalist kapana sıkışmış durumda. Şirketlerin isimleri, işkolları değişse de çalışanların, yani beyaz yakalıların profili değişmiyor. Çoğu körü körüne yaptığı işlere biat etmiş, sistem tüm hayallerini dönüştürmesine sessiz kalmış, sinsice görünmeyen hırs bağları ile oturdukları koltuklara bağlanmış durumdalar. Bakın altını çiziyorum, hangi sektörde olduklarının da bir önemi yok. ‘Şirket kültürü’ denilen illet hemen hiçbirinde değişmiyor. Bir süre sonra hayat da, idealler de hep o şirket kültüründe vaat edilen yeni pozisyona göre kurgulanıyor.
Paranın bile önemini yitirdiği bir hırs yumağı! Bugün belki bütün dünyanın işçileri birleşemedi, ama bütün dünyanın eğitimli insanları ortak bir kariyer paydasında birleşti. Hayatı sorgulamayan, kendisi iş sahibi olmayı düşünmeyen, plazaların modern zaman köleleri onlar... Bu yazıyı okuyup ‘Acaba ben de mi?’ diye soranlar olabilir. Bir adım geriye çekilip şu hayatınıza bakın. Çalışmanızın ilk amacı ne? Para kazanmak mı, yoksa koltuk hırsı mı? Unutmayın, kurumsal hayat, insanı yavaş yavaş hayattan bezdirir...