Siyasetin iftar sofrası

16 Temmuz 2014 Çarşamba, 08:50

Mustafa Ünal /ZAMAN

Bir ara siyasetçilerin, fakir sofralarından ‘iftar fotoğrafları’ yansırdı medyaya.

Derme çatma gecekonduda bağdaş kurmuş bir başbakan kalabalığın arasında çorbaya kaşık çalardı. Yoksul evin küçük çocuğunu severken, saçlarını okşarken kameraya bakardı. O görüntüleri hatırladınız. Erdoğan’ı, Kılıçdaroğlu izledi.

Bir Ramazan güzelliğiydi. Herkes keyif aldı. İftarlar, toplumun değişik kesimlerine açılmanın vesilesiydi. Siyasetçiler kendi mahallelerinin dışına çıktı. Oruç iklimi kalpleri yumuşattı, kardeşlik ruhunu diriltti. AK Parti’nin sandık başarısının temelinde bu görüntüler var.

Ancak son dönemde AK Parti’ye bir haller oldu. Yoksul sofraları unutuldu. Başbakan’ın yolu gecekonduya düşmez oldu. Dışa açılım zayıfladı. Hep aynı sofra. Erdoğan, birbirinin türevi dernek ve vakıfların iftar sofralarına katılmaya başladı. Bu yılın programlarına bu gözle bir bakın isterseniz.

Kendi mahallesine çekildiğini söylemek yanlış olmaz. Hoşlanmadığını da sofrasına almadı. Örnek mi? Birden fazla... Partinin dün geleneksel iftarı vardı Ankara’da, akredite uyguladı. İftar akreditesi. İftar sofrasının akredite edileceği kimsenin aklına gelmezdi. Ama oldu.

Ve iftar programları seçim mitingine dönüştü. Stadyumlara, açık alanlara devasa iftar masaları kuruldu. Yadırgamıyorum, seçimin doğal sonucu. Siyasetçi, her zemini değerlendirir. Ancak kutuplaştıran ve sadece destekçilerine coşku vermeyi amaçlayan ‘politik dil’ rahmet iklimine uymadı. Sorun burada.

Menü zenginleşti, sofra fakirleşti. AK Parti’deki ‘büyük değişimi’ iftar sofraları üzerinden de okumak mümkün.

Yalnızca AK Parti değil, diğerleri için de geçerli. CHP iftar sofralarına yıllarca uzak durdu. ‘Laiklik veya dini siyasete alet etmemek’ gibi tuhaf gerekçeyle. Deniz Baykal’ın her Ramazan oruç tuttuğunun tanığıyım. Aynı sofrada bulunduğumuz iftarların sayısını hatırlamıyorum. Gelenek değil, dinin icabı olarak. Nedense kamuoyuna yansıtmaktan çekindi.

Kemal Kılıçdaroğlu ise cesur davrandı. İki yıldır din adamları ve gazetecilerin katıldığı iftar programları düzenlemekte. Bu seneki iftar geçen hafta sonuydu. İhsan Özkes organize etti. Sofrada sarıklı, cübbeli hoca da vardı. CHP akredite uygulamadı. İstisnasız tüm gazete sorumlularını davet etti. Katılım fena değildi.

Program Kur’an-ı Kerim ve ilahilerle başladı. Din adamlarının kısa konuşmalarıyla sürdü. Kılıçdaroğlu da konuştu. ‘Geç kaldık’ der gibi iftar programlarının kendi döneminde başladığını söyledi. Din adamlarına dönerek, “Ne kadar güzel. İmkânımız olsa daha fazla bir araya gelsek. Birbirimizi önyargılarımızla, algılarımızla tanıyoruz.” dedi.

Türkiye’nin 30 yıldır başörtüsü sorununu tartışmasından yakındı. CHP lideri, Atatürk döneminde 1934 Kurultayı’nda çarşafın gündeme geldiği ancak kadınların kılık kıyafetiyle uğraşılmamasına karar verildiğini hatırlattı. Mesajlar önemsiz değil ancak ‘iftar sofrası’ başlı başına anlamlı.

Kılıçdaroğlu’nun çekinmeden, korkmadan sarığına, sakalına bakmaksızın din adamlarıyla iftar sofrasında buluşması Türkiye için küçük olsa da CHP için büyük adım. Din adamları ne düşünüyorsa açık açık, lafı eğip bükmeden Kılıçdaroğlu’nun yüzüne söyledi.

CHP’den bir iftar tablosu daha yansıtmalıyım. Çankaya Belediye Başkanı Alper Taşdelen, ilçenin muhtelif yerlerine ‘iftar çadırı’ kurdu. Toplum aşina ancak Çankaya için bir ilk bu. Bugüne kadar Çankaya’nın CHP’li başkanları uzak durdu. Koltuğuna 30 Mart’ta oturan Taşdelen’in ilk icraatlarından biri. İftar çadırıyla sınırlı değil, Ramazan paketleri köylere kadar taşındı.

AK Parti’den CHP’ye partilerdeki değişimi iftar sofralarından da okumak mümkün...