Çocukları öldüren dünya

13 Mart 2014 Perşembe, 09:02

Hüsnü ÖNDÜL/Evrensel

Yeryüzünde milyonlarca çocuk açlıktan ölüyor.
Milyonlarca çocuk çalıştırılıyor ücretli kölelik düzenlerinde.
Öldürülüyorlar iş cinayetlerinde.
Yalan dünyanın gerçekleri var. Bunlardan bazıları bizim şimdi şuracıkta dile getirdiklerimiz. Bir de savaşlar var. Eline silah verilip ölüme gönderilen çocuk asker konuları.
Çok konu var acılardan söz edeceğimiz.
Mesela, Türkiye Cumhuriyeti’nde 500’den fazla çocuğun polisler ve askerlerce katledilmesi var.
26 Mart 1994 tarihinde Kuşkonar ve Koçağılı köylerini savaş uçaklarıyla bombalayan devlet, annelerinin kucağındaki 7 bebeği ve annelerini öldürmüştü.
Aynı devlet 2011 yılı 28 Aralık akşamında 34 Roboski’li Kürt’ü bombaladı.19’u çocuktu katledilenlerin.
Uğur Kaymaz’ı, Ceylan Önkol’u, daha nice “devlet dersi”nde öldürülen çocukları sayabiliriz.
Polisin yargısız infazları ise sadece 2007’den bu yana Baran Tursun Vakfı raporlarına göre 152’yi buluyor…
Berkin melek olup uçtu gitti.
Yalan dünyada yalanlar söylüyordu büyükler. Büyükler arasında da siyasiler vardı. Bu siyasiler anlatıyordu egemen sınıf ve tabakalar adına yalanları. Politikaları da onlar uyguluyordu.
Bu kural Türkiye’de de geçerli.
Hak talep eden herkes polis şiddetine maruz kalabiliyor Türkiye’de.
Şiddeti acımasızca kullanan bir pratiğe sahip güvenlik kuvvetleri. Hukuksal boyutu var böyle hukuk dışı davranışların, keyfi infazların, öldürme ve yaralamaların… Bu ve benzeri ihlaller konusunda devletlerin uyguladıkları bazı olumsuz politikalara insan hakları literatüründe cezasızlık politikası deniyor. Söz gelimi kamu otoriteleri insanların yaşam haklarını ihlal ediyor. Ama failler etkili bir biçimde soruşturulmuyor, kovuşturulmuyor ve cezalandırılmıyor. Üstelik 2013 mayıs-haziran Gezi olaylarında olduğu gibi şiddet uygulayan polisler ülkenin başbakanı tarafından “destan yazmakla” övülebiliyorlar. Halbuki destan yazanlar sivil halka karşı acımasız,ölçüsüz şiddet uygulamışlardı.
11 kişinin gözünü kör etmişler, 7 kişiyi öldürmüşler ve binlerce kişiyi yaralamış, hastanelik etmişlerdi. Övmek ne demek hukuk dışı davranışta bulunanların cezalandırılacağının deklare edilmesi gerekirdi.
Berkin’e sıkılan gaz fişeği hangi parmağın ürünü bilen var mı? Hangi savcı araştırmış da hukuku işletmiş o parmak sahibi için?
Var mı Türkiye’de böyle bir hukuk kültürü?
Var mı böyle bir pratik?
Cezasızlık politikası ve kültürü yerleşik değil mi hukuk dünyasına?
Emri veren kimdir, soruşturan var mıdır?
Gaz fişeğini bir çocuğa doğrultmak hangi eğitimin, hangi aklın ve hangi vicdanın eseridir? Cevabı var mı bu soruların?
Biz bu köşede 14 Kasım 2013 tarihinde yayımlanan “Berkin E’nin isyanı” başlıklı yazımızda umudumuzu dile getirmiştik. Şöyle bitirmiştik yazımızı:
-Berkin E. direniyor ve inşallah da ayağa kalkacaktır.
Okmeydanı’nın yolları, okulları, parkları onu bekliyor.
Gezi Parkı’ndaki kuşlar da duyduğumuza göre Berkin için şarkı söylüyorlarmış.
Sesleri ta Ankara’lara, Hatay’lara kadar geliyormuş…
İnsanlar, kuşlara eşlik ediyormuş.
Çocuklar büyüklere masal anlatıyormuş.
Çocukların masallarında savaş yokmuş. Öldürmek, işkence yapmak yokmuş. Fakirlik, zenginlik kavramları yokmuş. Özgürlük varmış. Adalet varmış, insan onuruna saygı…
Öyle kurmuş çocuklar dünyalarını. Büyükler mutluluk içinde yaşasın diye… Hiç de karşılık beklemeden…
Berkinlerin dünyasında yaşamak ne güzel …
Berkin bize 269. günde veda etti.
Çocukların kurduğu ve anlattığı dünyayı da emanet…