Bir anne öldü…

18 Aralık 2013 Çarşamba, 09:08

Ceyhun İRGİL

Anne gezindiğin bağ, baba yaslandığın dağdır.
Ömrünün en güzel çağı, annen ve babanla olandır.( Ataol Behramoğlu )
Bir baba ve anne öldüğünde ne çok şey ölür aslında…
Göğsüne kaygısız yaslanacağın, en sahici sevdanın da ölümüdür bu.
Gez dünyayı, kur arkadaşlıklarını, dostlar edin,
Sevdalan bir adama, bir adam sevdalansın sana,
annen kadar seni seven, baban kadar senin için kaygılanan bir yürek olmayacak.
Hatırlamazsın belki ama;
“En iyi doktor” annelerdir aslında.
Gözlerinin içine bakar bakmaz anlar yaranı,
Merhem bile sürmeden bir söz ile dindirir ağrını…
(…)
Üstada sormuşlar
Aşk ve sevda arasındaki fark nedir?
“Aşk hevesin bitene kadar…
Sevda nefesin yetene kadar” demiş.
Ana ve babaların son nefesine kadar bitmez evlat sevdası…
(…)
Geçen hafta bir anne öldü.
Birkaç gazetede bir iki satır haber oldu.
Gezi Parkı direnişi sırasında hayatını kaybeden Mehmet Ayvalıtaş’ın annesi Fadime Ayvalıtaş yaşamını yitirdi.
Oğlunun ölümü ile büyük bir üzüntü yaşayan Fadime Ayvalıtaş bu acıya 6 ay dayanabildi.
Hayatta en büyük acı, evlat acısıdır. Hiçbir dert ile karşılaştırılamaz. Ne yürek dayanır, ne de akıl katlanır.
Bu toprağın en sevdiğim dileğidir. Her vicdan sahibi evlat acısı için “Allah düşmanımın başına vermesin” diye dua eder.
Ve bu ülkenin kutuplaşmış insanlarının yüzde ellisi, bu acı karşısında bile “vicdanların sesini” dinleyip, ne oğluna ne de bu acılı annenin ölümüne bir “Allah rahmet etsin” demediler.
Yüreğini soğutacak bir sabır dileği duyamadan kutuplaşmış vicdanlardan,
devlet ricalinden bir Allah’ın kulunun arayıp “başın sağ olsun” demediği bu acılı anne geldiği gibi sessizce göçtü bu dünyadan…
Oğlunun katillerinin yargılandığını, hatta kınandığını göremeden gitti oğlunun yanına…
Oysa bu topraklarda, bu ülkenin insanları kutuplaşmadan önce bir anne baba ölünce yaşanan duygular vicdanların ortak paydasıydı.
Fadime annenin ölümü ile bir kez daha hatırlatıp, kayda geçmek istedim anne ve baba ölümünü…
Bu yazı acılı bir annenin ölümü karşısında saygı duruşu niyetine bir parça vicdan muhasebesi belki…
Gerekçesi ne olursa olsun?
Ortada bir gerçek var.
Geçen hafta sessizce,ölmekten de beter “evlat acısı” ile bir anne öldü…