Suriye bumerangları

10 Ekim 2012 Çarşamba, 08:52

Afet ILGAZ/Yeni Çağ

Çalma kapısını çalarlar kapını da derler buna, başka şeyler de derler. Ne ekersen onu biçersin. Men dakka duka. Bu da tam konjonktüre uygun, Arapçası! Ne güzel söyleyişlerimiz vardır ama ne yazık ki hepsi de bir acının bir haksızlığın bir aymazlığın sonunda söylenmişlerdir. Siz elin ajanlarını, hainlerini toplayıp masum komşu halkın üstüne sürerseniz o silah bir gün sizi de vurur. Akçakale’de okullar tatil, evler boşaltılıyor. Ölenler, yaralananlar ve kaygı içinde yaşamaya çalışanlar...
Güvenli bir ülkede böyle şeyler olur mu? Donanması Akdeniz’e açılmış, tankları sınıra yollanmış, topları boyuna ateş eden bir ülkede böyle korkulu şeyler olur mu? Siz bütün bu faaliyetlerle neyi koruyorsunuz, toplarınızı nereye atıyorsunuz, donanmanızı ne için gezdiriyorsunuz, tanklarınız ne iş görüyor?


***


Üç gündür, şimdi dört oldu, Suriye askeri sınırdan çekilmiş, gözünüz aydın. Sınır çapulculara kaldı. Akçakaleliler, atış yapanların bunlar olduğunu söylüyor. Belge bile yolluyorlar televizyonlara. Yaralananları taşıyan ambulanslar gazetelerde çarşaf çarşaf. Herhalde çok iyi bakılıp iyileştirilerek gene sınırı geçecek ve gene top atışlarına devam edecekler.
Bu hikâyenin içinde en mutlu adam Barzani. Peşmerge kıyafetlerini çıkarıp kostüm giydi ya, AKP kurultayına davet edildi ya, orada alkışlandı ve Türkiye’nin kendisiyle gurur duyduğu bağrışmalarıyla kutsandı ya, yabancı gazetelere beyanat verip “TBMM bizim için bir fırsattır” açıklamasını büyük bir siyasetçi edasıyla söyledi ya, Kuzey Suriye’deki PKK’lıları eğittiklerini de söyledi ya, mutlu olmayıp da ne yapsın?
Öcalan da ona 15 bin kişilik bir ordu sipariş etmiş. İki adam hayatlarının en mutlu dönemini yaşadıklarını sanıyorlar. Buna bir de Diyarbakır Emniyet Müdürü’nün “ölen PKK’lılara ağlamayan insan değildir” vecizesini ekleyin, mutluluklarının “zenith” (doruk) noktasında olduklarını göreceksiniz. Ama zenith noktasından sonra, zeval gelir unutmasınlar.