Kışkırtma amaçlı bir provokasyon!

16 Eylül 2012 Pazar, 09:18

İhsan Çaralan/Evrensel

Dünya günlerdir, “Müslümanların Masumiyeti” adlı filmle çalkalanıyor. Hazreti Muhammed’e ve İslama hakaretlerle dolu olduğu belirtilen filmin, adını “dolandırıcılık”la duyurmuş bir yönetmen, adı sanı bilinmeyen oyuncular, geçen yıl “Kur’an yakmaya” teşebbüs eden bir provokatör rahip, Kıpti Meclisi’nin başkanı Mısırlı gibi bir “provokatör meczuplar topluluğu” tarafından yapıldığı biliniyor.
Daha önce de Hindistan’ın Nobel ödüllü yazarı Salman Rüşti’nin de aynı gerekçelerle, “katline fetva” çıkarılmış, Rüşti ve kitabı pek çok İslam ülkesinde uzun süre gösterilerle protesto edilmişti. Yine son yıllarda Danimarka merkezli olarak yayımlanan “Muhammed karikatürleri” de “İslama ve peygamberine hakaret” içerikli olduğu gerekçesiyle dünya gündemini belirleyen uzun protestolara yol açmıştı. Ancak bu son filmin, öncekilerden farklı olarak, tamamen Hazreti Muhammed’e hakaret ve İslam dünyasını karıştırmak amaçlı olarak yapıldığı anlaşılıyor.
Filmin yapımcılarının kişiliğine bakınca elbette ki, ciddiye alınır bir yanı yoktur ve “meczup (adını duyurmak için zemzem kuyusuna işeyen Ebu Bevvam kompleksine sahip) bazı kişilerin girişimi” olarak görünmektedir. Onun için de “üstünde tartışmaya değmez” denilip geçilebilir. Ancak bu filme gösterilen tepkiler ve filmin arkasındaki zihniyete bakıldığında, gerçeğin bu kadar basit olmadığı da görülüyor. Çünkü filmi yapanların başkaca güç odaklarıyla (sistemin güçlü ekonomik, siyasi, ideolojik merkezleriyle) bir organik bağı var mı yok mu bu en azından şimdilik bilinmiyor ama bu filmi yapanların, son çeyrek yüzyıldan beri Bushçular, Neoconlar denilen güç odaklarıyla paralel bir platformda bulundukları anlaşılıyor. Çünkü filmi yapanların bulunduğu zeminin de sonuçta dünyaya Hıristiyan-Yahudi ileri kültürüyle Müslüman Barbarlık arasındaki savaşla düzen verileceği görüşüyle denk düştüğü açıktır. Filme verilen tepki de bu batı emperyalizminin işine geldiği ölçüde kullandığı anlayışın İslam dünyasındaki “kardeşi” olan, dünyaya İslamın Hıristiyan-Yahudi dünyası karşısında kazanacağı büyük bir zaferle, İslami düzenin kurulmasıyla insanlığın kurtulacağını iddia eden El Kaideci, Talibancı, Selefici vb. “Cihad”cı güç odakları tarafından yaygınlaştırılmaktadır. Yani ortaya çıkan tablo; hem batı dünyasında hem de İslam dünyasında orta çağcı, din savaşları yoluyla dünyaya yeni bir düzen vermek isteyen güçlerin karşı karşıya gelmesidir. Ve burada film yapanların amacı, batıda “İslamofobi”nin yaygınlaştırılması, Hıristiyan dünyasının kamuoyunun en gerici, Neoconcu güçlerin haklılığına inandırılmasıdır. Bu arada ABD seçimlerinde Bushçu-Neoconcu kliğin güçlenmesi için bu provokasyonun yeni dayanak sunacağı da besbellidir.
Filme tepkiyi kullanan radikal İslamcı güçlerin(*) ise, elbette bu vesileyle halkın sıkıntılarından yoksulluk, eğitimsizlik, işsizlik, batı emperyalizminin baskısı,... kıskacından bunalmış geniş kitleleri kendi yanına çekmek, “Cihadcı bir çizgide hareket edilmeden İslamın bugünkü sefillikten ve sorunlardan kurutulmayacağı” tezine güç kazandırmak istedikleri apaçıktır.
Elbette ortaya çıkan bu durumu ABD başta olmak üzere batı emperyalizminin, İslam dünyasındaki müttefiklerine (Müslüman Kardeşler ve AKP gibi ılımlı İslamcı diye bilinen müttefiklerine) yeni bir “ayar vermek” için kullanacağını söylemek her halde gerçeğin önemli bir kısmını söylemek olur.
Kısacası film provokasyonu, Ortadoğu’nun zaten çok sıcak gündemine eklemlenmiştir ve bölge ülkelerinde gerilimlerin daha da artmasına yol açacak görünmektedir.

(*) Tepki normal ama asıl eleştirilmesi gereken bunları organize edenlerin yaptıkları. Basında kimi çevreler, bu provokasyona karşı İslam dünyasındaki tepkinin “İslam dünyasındaki batı emperyalizmine karşı tepkiden kaynaklanan bir hassasiyet”ten doğduğunu iddia ediyor ve olumluyorlar. Ancak bu hassasiyet pek de övülecek bir hassasiyet de değil. Çünkü bu ”hassayet”i emperyalistler Irak’ı, Afganisitan’ı işgal ederken ya da İslam dünyasının yeraltı ve yerüstü servetlerini paylaşırken görmüyoruz. Tersine bu güçler, çoğu zaman emperyalizmin destekçisi oldular, oluyorlar. Çok uzağa gitmeye gerek yok. Libya’da bu güçler işgalcilerle ortak davranırken şimdi de Suriye’de batı emperyalizminin stratejisinin silahlı gücü olarak kullanılıyorlar. Her ne halse sadece böyle provokatif girişimler karşısında “hassasiyet” gösterirken, asıl hassas olunması gereken konularda ise aşırı bir duyarsızlıkla batı emperyalizminin gücüne dönüşüyorlar.