Türkler de Kürtçe öğrense olmaz mı?

27 Mart 2012 Salı, 09:50

Salih Tuna /Yeni Şafak

Kürt meselesinde dün olduğu gibi bugün de bizi biz yapan mana iklimine vurgu yapmak istiyorum.

Meselenin politik yönünü, uluslararası boyutunu ihmal ettiğim için değil elbette.

Bilakis, hiç ihmale gelmeyeceğine inandığım için nirengi noktasını göstermeye çalışıyorum.

Onca işkenceye, onca faili meçhule, onca akan kana rağmen hâlâ konuşmak, anlaşmak ve hatta halleşmek imkanını kaybetmediysek eğer, mana iklimimizden neşet eden \'moral değerler\' sayesindedir.

Bizi esenliğe ulaştıracak olan da bu değerlerdir.

Yazık ki yazık, \'moral değerlerimiz\' her geçen gün aşındırılıyor.

Aklı başındaki bütün Kürt ve Türklerin ortak endişesi de, genç kuşakların bu değerlerden \'habersiz\' yetişmesidir.

Kemalist \'modernleşmenin\' doğuda başaramadığını PKK başarmış, \'Türk ulusalcılarına\' gitgide benzeyen \'Kürt ulusalcıları\' arzı endam etmiştir.

Dolayısıyla, bizi biz yapan mana iklimine taban tabana zıt duyarlıklar belirleyici olmaya başlamıştır.

En büyük tehlike de budur.

Hazır yeri gelmişken soralım şimdi: \'Dindar nesiller\' lafzını duyar duymaz hop oturup hop kalkanlar hangi tehlikenin yoluna taş döşediklerinin farkındalar mı?

Yoksa (her şeye rağmen) bizi ayakta tutan mananın ne olduğunu bilmiyorlar mı?

Biz \'Helsinki Nihai Senedi kardeşi değil, din kardeşiyiz.\'

Bu da öyle lafla değil tarihle sınanmış bir kardeşliktir.

Mehmet Niyazi Bey \'Yemen Ah Yemen\'inde bu kardeşliğin en mümtaz örneklerinden birine yer verir.

Dünyanın en garip savaş sahnesidir: İngiliz işbirlikçisi yirmi beş bin kişiye karşı, sadece kırk üç Osmanlı askeri vardır.

Dersimli Kürt Abdulkadir'i, Üsküdar'lı İbrahim'i, Üsküp'ün Ulanık köyünden Hasan Nusret'i, Saraybosna'nın Delikli köyünden Haydar'ı, Hakkari'nin Hırnak köyünden Salih'i, Kars'ın Sarıkamış ilçesinin Molla Mustafa köyünden Hasan'ı yan yana getiren hangi manadır?

Allah'tan başka sığınacak kimseleri yoktu.

Mekke'den sürüldük, gidecek bir Medine'miz de yok ya Resulullah diyorlardı.

İzzetsizliğe, onursuzluğa mahkum olmamak, gelecek nesilleri sefalet ve rezalete esir etmemek için kanlarının son damlasına kadar direndiler.

Tam 43 kişiydiler.

Yirmi beş bin kişilik puşt pususuna karşı direnen bu kırk üç kişiyi, Dersimli Abdülkadir'le Üsküdarlı İbrahim'i yan yana getiren mana iklimine ne kadar muhtacız!

Geçen yaz gittiğim bir batı ilimizde inşaat işçilerinin, esnafın, bakkalın Kürtçe konuşmalarının (Türkçe ve İngilizce tabelaların süslediği) sokak boyunca yankılandığına şahit olduğumda tuhaf bir yabancılık hissettim.

Sokak boyunca konuşulanları duyuyor ama tek kelime anlamıyordum.

Koyun koyuna şehid düşecek kadar ortak tarihe sahip bir neslin ahlâfı birbirlerinin dillerine bu kadar yabancı olabilirler mi?

Hep Kürtler mi Türkerlin dilini öğrenecek?

Madem hısımız; kız aldık kız verdik diyoruz; ve madem kardeşiz diyoruz, biraz da Türkler Kürtçe öğrense olmaz mı?

Kürtçe eğitime bu bakımdan da eğilmenin sırası gelmedi mi?




Yasal Uyarı: Yayınlanan köşe yazısı/haberin tüm hakları Diyalog Gazetecilik A.Ş. 'ye aittir. Kaynak gösterilse dahi köşe yazısı/haberin tamamı özel izin alınmadan kullanılamaz. Ancak alıntılanan köşe yazısı/haberin bir bölümü, alıntılanan köşe yazısı/habere aktif link verilerek kullanılabilir.