Kemal Burkay hoş geldi!

01 Ağustos 2011 Pazartesi, 09:50

YAŞAR SEYMAN/Birgün

“Bir eski öyküdür bileceksiniz
Masallardan kalmıştır Dersim
Ülkemin ortasında gizli
Yanık bir türküdür Dersim”

Dersimli Kemal Burkay, 74 yaşında 31 yıllık sürgünden yanık türküsü Dersimle ve ülkesi ile buluşmaya geliyor. Kaç bayram? Kaç yeni yıl sürgünde geçti? Yanıtı onda saklı... Kaç kitap yazdı? Kaç konferansta konuştu? Kaç kez Ren’de, Seıne’de Munzur’a özlem tüketti? Bilemem, bildiğim o hep doğduğu toprakları özledi.

Soğuk bir Köln akşamı dostlar bizi buluşturdu. Aralık 1996’da kazanılmış bir sofrada şiirlerine vurgun olduğumu söyledim. O güne değin çıkan şiirlerinin hepsini okuduğumu, bazılarına yazılarımda yer verdiğimi ilettim. Sıcacık gülümsedi. O akşam Türkiye’nin siyasi havasını koklamak adına ne çok sorular sordu. Oysa ben, onu dinlemek istiyordum.

O soğuk akşamı konuşmaları ile ısıttı. Çin lokantasında dakikalar Ren’le aktı. O akşam onun dingin yüzünden bilge kişiliğinden çok etkilendim. Türkiye’ye özlemi yüreğimi burktu. Onu dinlemeye doyamadım. Bana kitaplarını imzaladı. O yıllarda o da kitaplar da yasaktı. Yasak kitaplarını valizime sevgiyle yerleştirdim. Düşünsel yazılarını da merak ediyordum. Kitapları kazasız belasız getirip, çalışma odamın kitaplığına koydum arada bir de dokunuyorum.

Acıları hiç dinmeyen annelerin çığlıkları beni ‘ANNEM’ şiirine savuruyor:

“Bir sessizlikti annem

Nice çileden örülmüş

Sevinçleri de var mıydı bilmem

Kendisinden bile gizlenmiş

Her anne çocuklarını yaşar, değil mi?

Ben annemi hiç yaşamadım

Çünkü çocuklar

Bir rüzgâra biner giderler

Anne yüreği de beraber”



Köln’e her gidişimde onun ‘REN Boyunda’ şiiri dilime düştü:

“Ren’in yorgun sularında

Ressamlar ve ozanlar ayıdır Ekim

Böyle zamanda

Ya sevdalı olmalı, ya yolda”

Kemal Burkay, önemli bir süreçte ülkesine dönüyor. ‘Kürt Sorunu’nu barışçıl yollardan çözmek isteyenler; onun incelediği ülke örneklerinden, tanık olduğu dünya deneyimlerinden, birikimlerinden yararlanmalıdır.

Oral Çalışlar’la Stockholm’de yaptığı söyleşide açıkça; “ Silahlar özgürleşmeye engeldir. Silahlar var oldukça Kürt toplumunun demokratikleşmesi güçtür. Silahları güvence olarak görmek yanlıştır.” Diyor.

Aklı başında olan kim bu düşünceye katılmaz ya da savunmaz ki?

“Kırgın umutta/Keder tortusunda/Acıda, zehirde, pusuda/Yılma/Doğan günü bekle” diyor. Ve kızlarına şiir yazıyor: “Helin, Evin, Berivan/Sizi ve baharı düşünürüm/Sular ki aktır ülkemde/Sizi ve suları düşünürüm/Fırat'ın ötesi bir aladuman/Türküler sardı dağı taşı/Kavga günleri gelip çattı/Sizi ve ülkemi düşünürüm/ Toprağın gözyaşı dinsin/Kuşların ve çiçeklerin/Gün vursun tarlalara/Mutsuz halkımı düşünürüm

KEMAL BURKAY GELDİ, GÜLÜMSÜYORUM!

* * *

YARGI - SEN KAPATILDI!

'Sendikalı yargıç olmaz' diye Yargı-Sen kapatıldı.

Bu kararı bir sendikacı olarak kınıyorum.

Ve diyorum ki; emeğini savunamayan yargıç, başkalarının hakkını savunabilir mi?
Sendikacılık evrensel bir uğraştır. Emeğiyle çalışan herkes sendikalı olabilir ve hakkını savunabilir.
ILO kararları ve AB metinlerine göre yargıçlar hatta askerler sendikalı olabilir. Bunun Avrupa ülkelerinde ve dünyada örnekleri çoktur.
Yargı – Sen’in sendikalaşma mücadelesini destekliyorum.

YARGI - SEN üyeleri hak arama mücadelesini sürdürmeli.