Gerilimin arkasında ne var?

02 Haziran 2011 Perşembe, 08:14

AVNİ ÖZGÜREL/Radikal

MHP konusunda bugünden söylenebilecek olan; barajı ister geçsin ister geçmesin 13 Haziran'dan itibaren bu partinin kendi iç hesaplaşmasına gömüleceği

İlk bakışta sonucu önceden belli bir yarış 12 Haziran’da koşulacak olan.. Güvenilir araştırma kuruluşlarının açıkladığı anketlere göre TBMM’deki fotoğraf da önemli bir değişikliğe uğramayacak.. Hiç şüphesiz bundan dolayı ne ahalide fazla bir heyecan, ne geçmiş seçimlerin olmazsa olmazı haline getirilen bayrak flama kirliliği var..
Ahalide heyecan yok yok olmaya, ama ortam gergin!… Üstelik son haftaya girerken siyaset sahnesindeki gerilim daha bir tırmanacak gibi..
Bu durumun sebepsiz olduğunu söylemek 13 Haziran ve sonrasına dönük beklentilerin boyutunu kavramamak; teşekkül edecek yeni meclisin Türkiye’ye değişim eşiğinden içeri adım attıracak kurucu heyet olacağını görmemek olur.
Bugüne kadar ertelediğimiz, şu ya da bu vesileyle vadesini uzatıp zaman kazandığımız ne kadar siyasi borç varsa tamamının hesabını görüleceğimiz dönem başlıyor. Gerilimin arkasında yatan bu!..
Toz- duman içinde seçilen en önemli husus, liderler katında ne denli sert üslup kullanıyor olurlarsa olsunlar Ak Parti’yle CHP’nin anayasa değişikliği konusunda aynı çizgiye gelmekte olduğunu gösteren çok sayıda işaretin varlığı… Kılıçdaroğlu’nun Hakkari konuşmasında özerklik kelimesini telaffuz etmiş olması, CHP’nin yeni anayasada etnik mensubiyetlere atıf yapılmasına karşı olduğunun açıklanmış olması önemli.. Keza yıllar yılı ‘Ordu- CHP elele’ söylemine saplanıp kalmış bir partinin şimdi ‘ Genel Kurmay Başkanlığı Milli Savunma Bakanlığı’na bağlanmalı’ çizgisine gelmiş olması da..
CHP’deki bu zihniyet değişikliğinin demokratikleşme konusunda iddialı olduğunu söyleyen, açılım üzerine hayli laf üreten ancak elinde TRT-6 dışında somut bir proje olmadığı izlenimi veren Ak Parti’yi köşeye sıkıştıracağını görmemek imkansız.

İç hesaplaşma zamanı
Anayasayı tek başına değiştirecek sayıda milletvekili çıkaramayacağını bilmekte olan – hatta bu konuda fazla hevesli görünmeyen- Ak Parti’nin mümkün olduğunca çok sandalye kazanmak isteme sebebinin süreci kontrol altında tutmak olduğunu düşündüren işaretler var… Tayyip Erdoğan’ın 367 sandalye elde etmek gibi bir derdi olmadığının göstergesi doğu ve güneydoğu listelerinde Kürt asıllı seçmene ve genelde Alevilere sempatik gelecek adaylara listelerinde yer vermemiş olması..
MHP konusunda ise bugünden söylenebilecek olan; barajı ister geçsin ister geçmesin 13 Haziran’dan itibaren bu partinin kendi iç hesaplaşmasına gömüleceği.. MHP barajı aştığı takdirde bir önceki seçime oranla kayıp ifadesi olsa da sonuç her halde ‘ başarı’ olarak değerlendirilecektir. Ve o tabloda Devlet Bahçeli’nin ne denli eleştiriye maruz kalırsa kalsın genel başkanlık koltuğunu muhafaza edeceğini söylemek kehanet olmaz. MHP’nin barajın altında kalması halinde ise teşekkül edecek Ak Parti- CHP ağırlıklı siyaset, 2002 seçimi sonrasında olduğu gibi MHP’yi özellikle anayasa değişikliği sürecinde dışlamayan bir yol izleyecektir.