Entelektüele övgü

28 Mayıs 2011 Cumartesi, 05:55

Can Dündar/Milliyet

Başbakan, “Entelektüel kesimle değer yargılarımız örtüşmüyor. Bize gerekli desteği vermemekte direniyorlar” demiş.
Erdoğan “düşünür”ü “mürit”le karıştırıyor.
Ondan “biat” bekliyor.
Oysa entelektüelin evrensel değer yargıları “demokrasi, ifade özgürlüğü, insan hakları”dır.
Bu değerlerle buluşamamak Başbakan’ın kaybı; “biat” beklentisinin karşılıksız çıkması ise, entelektüelin şanıdır.
* * *
Entelektüel, sözünün kıymetini, otoriteye kafa tutmasından, bağımsızlığından, ödünsüzlüğünden damıtır.
Ne lidere ne millete yardakçılık ihtiyacındadır.
O sayede hem iktidarın hem mahallenin baskısına direnebilir.
Sultanların, kralların, despotların ezeli rahatsızlık kaynağı olması da ebedi yalnızlığı da ondandır.
Sürgündür. Muhaliftir. Tek başınadır. Ama sözlerinin kaale alındığı, halkın talepleriyle çakıştığı, iktidarda yarattığı öfkeden bellidir.
* * *
Erdoğan, okuduğu şiir yüzünden içeri atıldığında, partisi kapatıldığında, sözleri yasaklandığında entelektüeller yanındaydı.
Bugün karşısındalar. Neden?
Çünkü bugün insanları yazdığı kitap yüzünden içeri atan...
Partilere baraj koyup Meclis kapısını kapatan...
Bir öğrenci pankartına tahammül edemeyip yasaklayan, iktidarın başıdır Başbakan...
Hasılı entelektüel, her zamanki gibi mağdurun yanında duran, sağlam pozisyonundadır.
Değişen Erdoğan’dır.
* * *
Elinin altında bunca pembe gazete, onca angaje yazar varken, Başbakan’ın hâlâ entelektüel destekten mahrum kalmaktan şikâyet etmesi hazin değil mi?
Kendisine destek verenleri mi entelektüelden saymıyor; muhalif entelektüellerden mi vazgeçemiyor bilmiyorum.
Bildiğim şu ki; entelektüelden yakınmak, liderlerin finale yaklaşma alametidir.
Hata çoğaldıkça alkış beklentisi yükselir, farklı sese tahammül azalır.
Bugün itirazı olan entelektüel, hapsedilme, hedef gösterilme, linç edilme, işsizliğe mahkûm edilme tehlikesiyle karşı karşıya...
Ama müritleştirilme tehlikesi hepsinden büyük...
Başbakan’ın “destek vermemekte direniyorlar” sözü, biat etmemiş aydınlar için iltifat sayılmalıdır.
Onlara bugün, her zamankinden fazla ihtiyacımız var.




BBC Türkçeye veda
12 Eylül döneminde abone olmuştum BBC’ye...
O dönem en sağlam bilgi kaynağımız, yegâne iletişim aracımızdı BBC Türkçe...
Ailece radyo başına kurulup cızırtı içinde gözaltına alınanların, tutuklananların haberlerini dinlediğimizi, adeta BBC Türkçe aracılığıyla haberleştiğimizi hatırlarım.
12 Eylül geçti, ama BBC Türkçe alışkanlığı bitmedi.
Yıllar yılı dinledim; her bültende titizliklerine, objektifliklerine özendim; bizdeki agresif üsluba taban tabana ters soğukkanlılıklarına gıpta ettim.
Haberciliğin evrensel ilkelerine inançla bağlı kaldılar ve radyoculukta unutulmaz bir örnek ortaya koydular.
Dün, “son bülten”i dinlerken, uzun zamandır pek az yayın organı için bu kadar üzüldüğümü fark ettim.
Bir gazeteci ve dinleyici olarak teşekkürü borç bildim.