Ah şu kara vicdanlı basın!

18 Şubat 2011 Cuma, 08:56

Özlem BuğdayYağmur/OLAY

Böyle bir fesatlık… Böyle bir hasetlik…

Aslı astarı olmayan şeylerin hakikat diye yazıldığı böylesine uydurukçu bir süreç daha yaşanmamıştır!

Nerede?

Türk Basın tarihinde.

Hicap içerisindeyiz!

Derin teessürler içinde bitap haldeyiz!

Yüzümüze çaaaaat diye çarpan gerçek hasebiyle bakıyorum da şimdi…

Yatacak yerimiz yokmuş.(Meğersem…)

CHP Genel Başkanı Kılıçdaroğlu’nun,

“İstirham ederim, kendimize gelelim!”

Temalı uyarısı üzerine, bir anda İl Başkanı Gürhan Akdoğan’ı nasıl da sevdiğini ve takdir ettiğini fark eden Genel Başkan Yardımcısı Sena Kaleli, seri haldeki medya gezilerinde (Gözlerinin içine baka baka üstelik…)

meslektaşlara anlatıyor:

“Bu güne kadar yazılan-yazdığınız her bi şey yalan!!!

‘Gürhan Başkanımla’ aramızda zırnık kadar sorun yok.

Olmadı, Olamaz da…

Söylenenler yalan!

Bildikleriniz yalan!

Hatta ve hatta, gözünüzle gördükleriniz dahi yalan!!!”

Oysa ki hakikatte,

Kara vicdanlı basının yazıp çizdiklerinin aksine,

“Gürhan Başkan” gözümüzdür bizim…

O da yetmez.

(Göz dediğin organdır neticede…) Kendileri, direkt nurudur gözümüzün!



Ve işte bu noktada şu naçiz yazar ister istemez sorguluyor…

Hem kendisini…

Hem de en az kendisi kadar uydurukçu meslektaşlarını!

N’ooldu bize? Neden yaptık bunu?

Birbirini şunca seven, şunca dost ve müttefik iki siyasi yapının arasını (Yalan, dolan)haber ve yorumlarla açmaya nasıl cüret ettik?

Birbirlerinin aleyhinde, öldür Allah tek kelime kötü söz etmemiş!

Her biri, bir diğerinin başarısı için kendisini heder etmiş!

Varlığını varlığına armağan etmiş bu iki siyasetçiyi,

Ortada hiç bir şey yokken nasıl kapıştırdık böyle?..

Bir şuur kaybı mıydı? Neydi?...

Hiç ama hiç yaşanmamış onca şeyi nasıl uydurduk insafsızca?

Kaleli’nin, Akdoğan’ı görevden aldırmak için türlü atraksiyonlara giriştiğini de nereden çıkardık?

Hadi çıkardık diyelim.

Niye gerisin geriye tepmedik?..

Vay anasını!

Hem sonra,

Şu ilkeymiş, savunmakmış, arkasında, yanında-yöresinde dik durmakmış martavalı da nereden çıktı?

“Aman diyim arkadaşlar… Güç birliği edelim.

Koltuk giderse, yerime ya liboş takımından, ya da tarikat-sermaye sevişkesinden hiç olmayacak birileri gelip oturacak!”

Tırışkadan endişesini, tamamen kendiliğimizden nasıl uydurduk sebepsiz yere???

Akıl oyunu gibi...

Ne izahı mümkün. Ne de her iki cihanda telafisi…

O kadar ki,

Yarın bir gün taraflar affetse…

Rabbim affetmez!!!

Yazarın notu: Şunca yıllık meslek yaşamımda neler neler gördüm. Mamafih, çadır tiyatrosunun böylesini ne gördüm, ne de duydum!!!