Adaletsiz seçim

09 Ağustos 2014 Cumartesi, 08:42

Mehmet Kamış/ZAMAN

Başbakan’ın seçim meydanlarında açıkça Doğan Grubu’nu tehdit etmesinin üzerinden 24 saat geçmemişti ki, dün oradan önemli bir ayrılık haberi geldi.

Hürriyet Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Enis Berberoğlu görevinden ayrılmak zorunda kaldı. 30 Mart seçimlerinden önce de yazılı basının önemli gazetelerinden birisi olan Habertürk Gazetesi’nin Genel Yayın Yönetmeni Fatih Altaylı aynı mecburiyetle karşı karşıya kalmıştı. Ondan daha önce Akşam Gazetesi, Show TV ve SkyTurk haber kanalı, patronlarının borçları gerekçe gösterilerek TMSF’ye devredilmiş, TMSF de bütün yayın kadrosunu değiştirmişti. Söz konusu kuruluşlar bir anda hükümetin gazete ve televizyon kanalları haline getirilmişti. Biraz daha geriye gidersek aynı durumu Milliyet’in Genel Yayın Yönetmeni Derya Sazak’ın görevden alınmasında da görürüz.

Yarın ilk defa cumhurbaşkanını seçmek için sandığa gideceğiz. Görünüşte gayet demokratik bir seçim. İsteyen istediğine oy verebilecek, dileyen üç adaydan birisine cumhurbaşkanı olarak mührünü basacak. Ancak ne kadar adil bir seçim oluyor, bu konu gerçekten bir hayli tartışmalı.

Bütün devlet imkanlarını kullanarak seçimlere hazırlanan bir cumhurbaşkanı adayı var. Ama bu imkanlar diğer yaşananlara bakılınca devede kulak gibi kalıyor. Her şeyden önce Başbakan, nerede konuşursa konuşsun normal yayın akışını kesip canlı yayına bağlanan onlarca televizyon var. Bizzat Tayyip Erdoğan’ın nezaret ettiği televizyon kanallarının yanı sıra TRT bütün kanallarıyla Başbakan’ın söylediklerini canlı yayınlıyor. Onun söylemleri ve iddiaları söz konusu haber kanallarındaki haber diline de aynen yansıyor. Türkiye’nin en kılcal damarlarına kadar ulaşan TRT’nin eskiden kaynaklanan itibarı nedeniyle TRT televizyonlarında her söylenen sanki devlet ağırlığıyla söylenmiş, devlet diliymiş gibi algılanıyor. Milletin vergileriyle ayakta kalan devlet televizyonu TRT, tam bir parti kanalı gibi görev ifa ediyor bugün. Geçmiş dönemlerde objektif haber televizyonu imajı olan NTV ve Habertürk gibi kanallar ise patronlarının tehdit edilmesi ya da ticari ilişkilerinden dolayı objektif görüntülü yandaş medya haline geldiler. Her birinde hükümet tarafından atanmış üst düzey yöneticiler var. Bağımsız ve tarafsız kalmaya gayret eden her televizyon ya da gazetenin patronu mali denetimlerle kontrol altına alınıyor.

Sonuç olarak gazete ve televizyonların çok büyük bölümü hükümeti desteklemek zorunda! Objektif kalmaya çaba gösteren herkesin başına, Enis Berberoğlu’nun başına gelenler her an gelebilir. En azından patronları miting meydanlarında açıktan tehdit edilebilir, devletin diğer birimleri de bu tehdidin gereğini yapabilir. Adaylar arasında medyada görünme konusunda büyük bir adaletsizlik var.

Adaylara yapılan bağışlar da ayrı bir konu tabii ki! Her ne kadar Tayyip Erdoğan’ın paraya ihtiyacı olmasa da devletle iş yapan herkes en azından işlerinin rahat görülebilmesi için, işçilerin paralarından keserek bağış yapmak zorunda. Ekmeleddin İhsanoğlu ve Selahattin Demirtaş’ın hiç bu tür imkanları yok. Bilakis bu adaylara yardım yaptığı tespit edilen bir işadamının başına ne geleceğini kimse kestiremez. En iyi ihtimalle sıkı bir vergi denetimine maruz kalacağını, devlette herhangi bir işini çözemeyeceğini tahmin etmek zor değil. Parasız pulsuz seçim kampanyası yapan diğer iki adayın derdini anlatabilme ihtimali neredeyse yok gibi.

Büyük bütçelerle reklam kampanyaları yürüten, büyük kentlerde neredeyse 10 metrede bir, büyük posterleri asılan, medyanın yüzde 80’inin hararetle desteklemek zorunda olduğu, rakibi destekleyen herkesin cezalandırıldığı bir adaya karşı mücadele etmek kolay mı dersiniz! Böyle bir seçime adil bir seçim denebilir mi?