Erdoğan’ı yeteri kadar alkışlamıyorsan, şüphelisin

14 Temmuz 2014 Pazartesi, 08:15

Selçuk Gültaşlı /ZAMAN

Meclis kontrolü altında. İstediği kanunu, istediği gibi çıkarıyor. Enver Paşa’nın ‘yok kanun, yap kanun’ ilkesinin sıkı takipçisi bir Dahiliye Vekili var. Yargı teslim alınmış, Emniyet her türlü emre nazır.

Paylaş
Tweetle
Paylaş
Gönder
Yazdır
A A
İstenmeyen polis ihraç ediliyor, olmadı Fizan ile Hizan arasında bir yerlere sürülüyor. Yolsuzlukla iddiaları ile lekelenmiş olduğu halde mahalli seçimleri kazandı. İlk defa halkın seçeceği cumhurbaşkanlığı için en kuvvetli aday. Cumhurbaşkanlığı adaylığını müjdelediği programını 28 kanal naklen veriyor. ‘Ekmek için Ekmeleddin’ sloganını duyunca seçimi ilk turda kazanacaklarına ilişkin tereddütleri ebediyyen yok oldu. ‘Linç’ talimatı alan gazeteler, televizyonlar, troller harekete geçip, hem liderlerinin önünü temizliyor hem de haysiyet cellatlığı yarışında ipi göğüsleme mücadelesi veriyor.

Yolsuzluk unutuldu bile. 17 Aralık’ta Türkiye’nin ‘korkunç bir darbe planı’ ile karşı karşıya kaldığına herkes ‘ikna oldu’. Öyle bir ‘darbe planı’ ki Ayışığı, Sarıkız, Eldiven yanında zemzemle yıkanmış, masum harp senaryosu kalır. Zaten bütün mahkumları ‘kumpas’ın farkına varılmasının ardından derhal serbest kaldı. ‘Kumpas’ın tespiti için yolsuzluk soruşturmalarına gerek varmış ama ehemmiyetsiz bir teferruat. Ezcümle her şey yolunda gidiyor. Erdoğan’ın mutlu, mesut, bahtiyar ve kendinden emin olması için o kadar çok sebep var ki! Gelin görün ki Başbakan her zamankinden daha gergin, daha asabi, daha kavgacı. Bütün hatları takallus etmiş, tebessümü unutmuş gibi. Her an herkesi tehdit etmese, laakal her gün bir defa da olsa ‘paraleli’ ‘hain’ ilan etmezse bastığı zeminin behemehâl kayacağından endişe ediyor sanki.

17 Aralık’tan bu yana başta ‘paraleller’ olmak üzere kendisine darbe yapıldığına inanmayan ya da az inanan ya da inanıp da bu inancını yeteri kadar coşkuyla gösteremeyen, sadakat gösterme imtihanında düşük not alan herkesi ama herkesi tehdit ediyor. Erdoğan’ın korkusu öyle derinleşmiş ki kendini en güvende hissetmesi gereken zamanda ‘paralelleri’ geçtik en yakınındakilerini, kendisine 13 yıldır sahip çıkan partisini tehdit ediyor artık. Erdoğan, 17 Aralık’tan bu yana sabah-akşam paralel tezini dillendiriyor ama ikbali ve istikbali kendisine bağlı etrafındaki dar çevrenin dışındakileri istediği kıvama getiremediğini görüyor. Israrlarına rağmen paralel safsatasını ağzına almayan bakanlarını, müsteşarlarını gördükçe endişesi artıyor. Tam destek, tam alkış, tam biat talep ediyor.

Liderlerini yeteri kadar coşkuyla alkışlamayanlar bile ‘potansiyel paralel’ artık. Eski bir AKP’li dostla karşılaştık. ‘AKP’de artık yeni bir kural var. Erdoğan’ı yeteri kadar alkışlamıyorsan olağan şüphelilerdensin.’ dedi.

Sadakatin, liyakatin, terfinin kriteri alkış olmuş rejimlerden bahsedince hayatının önemli kısmını hapis ve sürgünlerde geçirmiş Rus romancı Alexander Soljenitsin’in Gulag Takımadaları’ndaki alkış bölümü aklıma geldi. Selefi kısa bir süre önce tutuklanmış Komünist Parti ilçe genel sekreteri Moskova’daki ilk konferansını tertip ediyor. Konferansın bitişinde hazirun Yoldaş Stalin’e hürmeten alkışa davet ediliyor. Herkes ayağa kalkıp, elleri patlarcasına alkışlamaya başlıyor. 3 dakika, 5 dakika geçiyor, alkış bir türlü bitmiyor. Kollar yoruluyor, avuçlar sızlamaya başlıyor ama oturmaya cesaret edecek bir babayiğit ortalıkta yok. Herkesin ümidi yeni gelen sekreter ama zaten selefi tutuklanmış, korkuyor. Salondaki İçişleri Halk Komiserliği (NKVD)’nin adamları bir yandan alkışa devam ederken bir yandan da alkışı kesip yerine oturacak ilk kişiyi tespit etmek için teyakkuzda. Alkış 8. dakikasına giriyor. Yerine oturan yok. 11. dakikada kağıt fabrikası müdürü büyük bir risk alarak, alkışı bitirip koltuğuna yerleşiyor. Bütün salon hızla kendisini takip ediyor. NKVD fabrika müdürünü o gece tutukluyor. 10 yıl ceza alan müdür suçunu merak edince ‘sakın ola ki bir daha alkışı ilk kesen sen olma’ cevabını alıyor.

Bugünün Türkiye’si ile Sovyetler Birliği’ni mukayese etme, eşitleme gibi bir çabam yok. Söylemeye çalıştığım ‘lideri alkış’ devlet idaresinde kriter haline dönüşme sinyalleri veriyorsa, endişelenmek için yeteri kadar sebebimiz var!