Yenildim diyemeyen yenemez

02 Nisan 2014 Çarşamba, 08:45

Nuriye Akman/ZAMAN

Seçim dönemi boyunca yaşadığımız cinnet hali AK Parti’ye cennet, muhalefete cehennem getirdi. Adaylardan çok liderlerin yarıştığı seçimin galibi Recep Tayyip Erdoğan. Hiçbir mazeret başarının yerini tutmayacağına göre, Kemal Kılıçdaroğlu ve Devlet Bahçeli yenilgiyi ama’lı cümleler kurmadan kabullensinler. İktidar açısından en namüsait şartlarda bile başarılı olamadıklarına göre koltuklarını korumalarının anlamı kalmadı.


Paylaş
Paylaş
Gönder
Yazdır
A A
AK Parti’nin son genel seçimlere oranla yüzde 3’lük oy kaybından muhalefete bir teselli çıkamaz. CHP ve MHP’nin toplam oyları bile AK Parti’nin altında kaldı. Artık kazandıkları iller ve artan kısmi oranlarla yetinemezler. Türkiye’yi yönetebileceklerine dair bir inanç merkezi oluşturamadılar. Toplumu birleştirici güçleri yok. Durum bu kadar açık net.

Muhalefet partileri “Demek ki halk yolsuzluğa takmıyor” deme hakkına sahip değiller. İstikrarı önceleyenler daha fazla ise bunun sorumluluğu da kendilerine aittir. Şapkalarını önlerine koyup “Biz neden ikna edemiyoruz?” diye düşünsünler. Dikkate almaları gereken en önemli husus, oyların AK Parti’ye bağlılık ve arzuyla, muhalefete ise kerhen verilmesi. Evet mührünü muhalefetin amblemine basanların en az yarısını motive eden duygu, partilerine duydukları aşk değil, “iktidar nefreti” oldu. Sonuçta iktidar seçmeninin pozitif duyguları, muhalefet seçmeninin negatif duygularını elimine etti.

Bu saatten sonra muhalefet, Başbakan’ın balkon konuşmasındaki savaş üslubuna takılarak vakit kaybederse hezimeti katmerlenir. Erdoğan daha resmî sonuçlar ilan edilmeden “Neden yüzde 45 bandında kaldık, neden 55-65 alamadık, şimdi onu analiz edeceğiz.” diyerek aslında MHP’ye neden yüzde 20’yi, CHP’ye neden yüzde 30’u bile yakalayamadıkları sorularını dolaylı olarak yöneltmiş oldu. Bu hayati soruların cevapları verilmek zorunda.

Bunlar gerçekçi bir şekilde ortaya konulmazsa, muhalefet görevine talip olacak yepyeni bir parti kurulması kaçınılmaz olur. CHP ve MHP’nin olumlu yanlarını alabilen ama ikisine de benzemeyen, lideriyle, projeleriyle güven verici, vizyonuyla ufuk açan, tüm eğilimleri kucaklayıcı, nefret diline karşı barışçıl üslup kullanan, milliyetçiliğe daha makul bir içerik kazandıran, tüm enerjisini rakibini kötülemeye harcamayan bir parti...

Yeni partinin başarısı, halka demokrasiyi tutkuyla istetmesi durumunda söz konusu olabilir. En önemli handikap da budur. Halka, baskıcı AK Parti’ye neden oy vermemesi gerektiği üzerinde yoğunlaşılırsa sonuç yine hüsran olacaktır. Doğru stratejinin ilk adımı, “Oyumu muhalefete verirsem ne kazanırım?” sorusuna cazip cevaplar bulmakla atılabilir. Demokrasi talebi yaratacaksınız önce. Bu talep olmazsa, sunduğunuz arzın da kıymeti harbiyesi yok. Demokrasiyi sevdirme işi ise uzun soluklu bir çaba gerektirir. 100 metreci değil, maratoncu olmanız lazım ki, teriniz sizi ödüllendirsin.

Önümüzde iki seçim daha bulunuyor. Yeni oluşumların varlık göstermesi ve köklenmesine imkan tanımayacak kadar kısa ve fakat hezimete uğrayan partilerin muhasebe yapması için yeterli süre var. Ne yazık ki muhalefet liderlerinden gelen ilk açıklamalar bu konuda umut vermiyor. Başarısızlığı kabul edecek cesareti bile gösteremediler. Kendi bölgesinde artırdığı oylar ve kazandığı 11 il ile kilit parti olan BDP’nin etkinlik açısından anamuhalefet konumuna yükseldiğini kabullenmek durumundayız.

Tüm güçlerini AK Parti’nin kaybetmesi için kullanan kesimlere düşen görev, başarısızlığı lâmsız cimsiz hazmetmek. Her şeyden önce yenildik diyebilmek lazım. Mücadeleye devam edebilmenin, bir dahaki sefere yenme umudunu yeşertebilmenin ilk koşulu bu. Haklı olmak yetmiyor, buna halkı inandıramadıkları sürece bahtları açılmayacak.

AK Parti, gerginlik siyasetini devam ettireceğe benziyor. Karşıtlarının buna aynı şekilde cevap vermesi ne getirir ne götürür? Şimdi en acil cevap bekleyen soru budur...