Çocuğun katili kim?

13 Mart 2014 Perşembe, 08:27

Kadri Gürsel

Berkin Elvan 16 Haziran 2013’te İstanbul’un Okmeydanı semtindeki evinden ekmek almak için çıktığı sırada bir polis tarafından ateşlenen göz yaşartıcı gaz fişeğinin isabet kaydetmesi sonucu komaya girdiğinde 15 yaşında bir çocuktu.
269 gün komada kaldı. Onu önceki gün kaybettik.
Ailesine, yakınlarına ve sevenlerine başsağlığı ve sabır diliyorum. Ruhu şad olsun.
Berkin Elvan’ı öldürenin sakat bırakmak ya da öldürmek kastıyla ateş ettiğinden eminim.
Başka türlü bir amaç güdülmüş olamaz.
Gaz fişeğini atan tüfek yakın mesafeden dik açıyla hedefe doğrultulup, yani nişan alınarak tetik çekildiğinde başka bir sonuç elde edilemeyeceğini o silahı kullanan polis elbette biliyordu.
Gerçekleşmiş cürmün adı “kasten adam öldürmek”tir.
Ayrıca, geçen haziran boyunca yurt sathındaki Gezi direnişine katılanlara karşı polisin beylik silah kullanmak yerine yakın mesafeden benzer biçimde öldürücü ve yaralayıcı olabilecek gaz tüfeği ile ateş etmeyi sistemli bir bastırma taktiği olarak uyguladığını da biliyoruz.
Neticede, polisin Gezi olayları sırasında göstericilere karşı bir iki olay dışında ateşli silaha başvurmadığı bir palavradır. Gaz tüfekleri ateşli silah olarak kullanıldı ve bir çok insan bu şekilde gözünü kaybetti, kafatası kırığı ve beyin travmasına maruz kaldı.
22 yaşındaki Abdullah Cömert, 3 Haziran’da Antakya’da polisin attığı gaz fişeğinin başına isabet etmesi sonucu, bu şekilde öldü.
22 yaşındaki Ahmet Atakan’ın 9 Eylül’de Antakya’daki olaylar sırasında ölümüyle ilgili olarak da Valilik “binadan düştü” diye açıklama yapmıştı. Ancak otopsisinde, kafada “künt travma” olarak tabir edilen çökme kırığı tespit edildi ve bunun binadan düşme sonucu oluşamayacağı belirtildi. Arkadaşları ise gaz fişeğiyle vurularak öldürüldüğünü iddia ettiler.
Kafasında “çökme kırığı” bulunan üçüncü kurban Berkin Elvan...
Bir devlet görevlisi tarafından başından vuruldu; komaya girdi ve 269 gün sonra ölümü gerçekleşti.
Bu devlet görevlisi bir katil.
Ve Berkin’in vurulmasının ardından başlatılan adli soruşturmada bir arpa boyu bile yol alınabilmiş değil. Katil, koruyucusunun kanatları altında ve muhtemelen üzerinde üniformasıyla görevine devam ediyor.
Bu, vicdanın kaldıramayacağı, adalet duygusunun kabul edemeyeceği bir durumdur.
Dün Berkin’in cenaze töreninde yüzbinlerce insanı buluşturan, bir yönüyle bu kayıtsızlığa, bu vurdumduymazlığa, bu saygısızlığa karşı 269 günde biriken öfkedir.
Berkin’i vuran devlet görevlisi zamanında adalete teslim edilseydi, öfke bir nebze yatışmış olacaktı.
Diğer yönüyle, Berkin’in 269 gün sonra gerçekleşen ölümünün rastladığı tarihi dönemin özelliğidir, insanları sokağa döken bu duygu patlamasının nedeni.
Yolsuzluk ve rüşvet kayıtlarında, polise de hükmeden muktedir babaların oğullarına suç delillerini saklamaları için verdiklerini duyduğumuz talimatlar ile kendisi de bir babanın oğlu olan Berkin’in evine ekmek almak için dışarı çıktığı sırada polis tarafından vurulması arasındaki yürek burkan tezat, tabii ki bu cinayet karşısındaki isyan duygusunu artırıyor.
Bu adaletsizliklerin derin mağduriyeti, bir kavşakta buluşuyor; birbirini besliyor.
Yetmezmiş gibi bir de bunların yanında muktedirin insanlık açığı var.
Gözyaşı bekleyen yoktu elbette ama bir kuru başsağlığı da mı dilenemezdi?
O da yoktu dün.
Berkin Elvan’ın acı ölümü bizlere, yöneticilerinde namevcut olan adalet, vicdan ve insanlığı düştüğü yerden ayağa kaldırarak yeniden toplum olmanın istikametini gösterdi.