BIRAKMAM BU ELLERİ

12 Mart 2014 Çarşamba, 16:04

Bursa Bağımsız

Hayat biz dünyaya gelelim diye istemedik ve getirdiler dünyaya bizi. Hiçbir günümüz neredeyse gözyaşı dökmeden geçmedi.

Kavurdun beni Berkin ya yüreğimin gücü kalmadı, ya dolduk veya sahipsizlik yıktı bizi. İnanmamıştım bu kara gözlü ceylanın gideceğine nedense ama gitti.

Ayni Banaz’da Pir’in anıtının yanı başında gökyüzünü izlerken düşen bir yıldızdı Berkin.

Kaydı ve yine düştü bir ana yüreğine yoğun, kar ve kanla düştü. Bağırıyordu anası uğurlarken acıyan sızlayan yürek yarası kuruyan dudaklarına yerleşmişti, hava ağırdı ama çocuk gençti.

Berkin sende ekmek kavgasına mı düştün diyeceğim de Berkin’de kavga yoktu, sevimli, sıcacık bir yüreğin parıltısı sinmişti gözlerine elimizden kaydın Berkin.

Ah katiller, ah insanlıktan nasibini almamışlar, ah bu coğrafyanın acıyla, sancıyla dünyaya gelen çocuklarını neden hep buldunuz elinde sopası ile gezenler, es esler nereden buldunuz bu umuda yolculuğu olan güzel Berkin’i.

Nasıl bir feryat yükseldi bir ana yüreğinden duyuldu mu her yerden bu feryat, gelen yanıt var mı çok uzaklardan. Yoksa o sadece bizim acımız mıydı?

Uyumayacağım bu gece o ana feryadı kulağımda ve bir ufacık el avucumun içinde çekiyorlar ayırmak istiyorlar yok vermem bırakmam bu eli.

Yıllarca binlerce eli ayırdınız avucumuzun içinden söktünüz. Yanı başımızda gelin teli avucunun içinde sımsıkı duran bacılarımızı çekip götürdünüz.

Yelekli bıçkın delikanlıların aşklarını bırakıp giderken sızlayan yüreklerini duymadınız.

Evlerinden göç edenleri, ekmeksiz gecelerinde açlıktan uyumadan sabahlayanları belki uzak yıldızlar olarak anımsadık ama sen Berkin Deniz’in çocukluğusun, Mahir’in güzelliğisin, ve sen belki de hepimizin kavgasısın.

Ayırdılar mı yavrum seni feryat eden ananın koynundan çıkarıp toprakla mı sırladılar?

Toprak korursun değil mi, sana daha önce de çok yiğit yollamıştık onların yanına koyarsın değil mi Berkin’i.

Yalnız bırakma yüreği büyük yaşı küçük bu kara gözlü çocuğu. Anası merak eder hisseder o gözlerin ürküntüsünü yalnız bırakma.

Deniz ağabeyi parkasının içine saklar, balıkçı kazağının yakasına belki de bir karanfil gibi takılır Berkin kim bilir. Ya acaba bir seslensek biz kadınlar, çekip alsak evlatlarımızı kirli ellerden ama her kimin canı acıyorsa onun yanında olsak çığlık sesleri Cemevinden çıksa artık. Çocuk şimdi sen bizleri bırakıp gittin mi, umutlarını da terk mi ettin?

Biz nasıl feryat edelim sesimiz kısıldı, yüreğimiz yanıyor yangın yeri yaşamımız biz gitsek ne olur dokunmasalar uçurtmalara, uçsalar özgür bulutlarda, rüzgar olup esseler, yağmur olup yağsalar ve hepsinin sonunda güneşle birlikte tekrar çiçek olup açsalar.

Sen şimdi gittin mi Berkin bizleri boynu bükük, kanayan yaralara merhem bulamadan bırakıp gitin mi?

Sana dokunan eller kırılsın, ocaklar batsın ve onların da yürekleri tükensin evlat acısı ile. Emel, Sungur Uzman