“İNSANLAR İHANETE TUTSAK”

19 Ağustos 2013 Pazartesi, 09:49

AYŞE ŞAHİN

BİLMEDİĞİM NE ÇOK ŞEY OLDUĞUNU ÖĞRETEN KİTAP…

Bir kitabın son sayfasını okuyup kapattığınızda ve birazdan kitaplığınızda “okunanlar” kısmında yerini alacakken sorgular ya insan kendini… “Bu kitap bana ne öğretti ya da ne hissettirdi ?” diye...
Ben de sorguladım kendimi, sevgili Güler Buğday’ın “İnsanlar İhanete Tutsak” kitabını okuduktan sonra.

Tek cümle ile ifade etmem gerekirse bilmediğim ne kadar da çok şey olduğunu öğretti.

Dahası ilk kez empati yapabilme yeteneğimin dezavantajını yaşadım. Duygusallığımdan mı yoksa kitap okuma tarzımdan mı bilmiyorum; öykü tadındaki gerçekler beni kitaptaki hayatların içine öyle çekti ki, çoğu zaman başkahramanlarından biri oluverdim...

Kitabın ilk sayfalarında kimsesiz çocuklar yurduna girdim ve kapıdaki güvenlik görevlisi oldum. Olayların gerçek yüzünü görüp bilen ancak sadece işini yapıp sonra vardiyası bitince evine giden duyarsız gizli bir kitap kahramanı.

Sonra kız kardeşinin hazin ölümü ve hayal dahi edemeyeceği acımasız gerçeklerle güncel faciaların başkahramanına büründürülmüş bir kadın olup; küçük bedenler üzerinde tepinen ve onların yitip gitmesine sebep olan adi bir düzenin hikâyesiyle yüzleşen yürekli bir gazeteci oluyorsunuz…

İdealist ve üstat gazetecilerle tüm yanlışların üzerine giderek yol alıyorsunuz.

Bir bakmışsınız Cumhurbaşkanı olup “Eyvah!.. Belgelendim ” diyor ya da Başbakan olup “diktatörlükte” gelmiş geçmiş tüm benzerlerine adeta rahmet okutan biri olmanın ruh halini anlamaya çalışıyorsunuz…

Tansu Çiller olup Amerikan vatandaşlığına geçiyor, iki ülkenin vatandaşı olarak Başbakan yapılıp; bu karmaşık ruh haliyle ülkenizi yönetmeye çalışıyorsunuz.

Genç bir doktorken, cemaat mensubu, şiddet yanlısı, acımasız bir hariciyecinin karısı oluverip, “ya benimle gelirsin, ya ölürsün” ikileminde kendinize sorular soruyor ve özgürce bir yaşamla çocuklarınız arasında tercih yapmaya çalışıyorsunuz...

Uyuşturucu kaçakçılığına soyunuyor, Türkiye ayağını merak ediyor ve kitapta geçen telefon numaralarını çevirmeye kalkıyorsunuz.

Devletin bu kirli oyunda aktörlerden biri olduğunu öğrenip akıl sağlığınızı korumaya çalışıyorsunuz…

Küçük bir kız çocuğu iken iki kör kuruşa kurban edilip iki kadın üstüne kuma olan ve çocuklarına bakabilmek için tanımadığı yaşlı ve varsıl bir adamla ikinci evliliğini yapmak zorunda kalmış çaresiz bir anne olup, kocanız sapık çıkıp evladınıza kıyınca darmaduman oluyorsunuz...

En acısı da gözyaşlarınızı tutmanızın mümkün olmadığı satırlarda küçücük bir erkek çocuğun üvey babası tarafından cinsel sapıklıklarına nasıl alet edildiğine tanık olup kahroluyor ama diğer çocuklarınızı korumak uğruna sessiz ve suskun kalıyorsunuz!!!!

Bu vahşet karşısında kahrolmak hafif kalıyor; banyo duvarlarını tırmalayan bir çocuğun kanında boğuluyor, avaz avaz ağlıyorsunuz.

Dayanamayıp okumayı bırakıyor ve gözlerinizi dinlendirmek için biraz şekerleme yapmaya kalkıyor, gözünüzü açtığınızda kendinizi 12 Eylül Faşizminde Diyarbakır zindanlarında buluyorsunuz.

Türlü işkenceleri birinci ağızdan okurken, lağım kokusu tıkıyor genzinizi. Biraz uzaklaşmak istiyorsunuz zindanın can dayanmaz feryatlarından!!!!!

Birde bakmışsınız Ren Nehri kıyısında yakışıklı bir adamla el ele romantik bir gezintiye çıkmışsınız... Kirli işlerin kimyageri zengin babaya rağmen, fakir ama gururlu sevgiliyle “evlensem mi?” diye düşünüyorsunuz muhteşem manzaraya karşı.

Ancak çok sürmüyor gezintiniz, birden tatsız ve duymak istemediğiniz şeylerin başkahramanlığına bürünüyorsunuz.

Ergenekon adı verilen bir canavar sizi de yutuyor ve neden olduğunu anlamadan kendinizi Silivri Toplama Kampında buluyor ve mahkeme tutanaklarını ve suçunuzun ne olduğunu anlamaya çalışıyor, pes ediyorsunuz bir süre sonra.

En önemlisi aniden emperyalist bir Amerika oluyor; şimdi hangi ülkeden başlasam “Bahar Temizliği” adıyla sömürmeye diye kara kara düşünceye dalıyorsunuz.

Biricik kızınızı ABD’nin kirli dünya düzenine hizmet için kaçıran ve uyuşturucu batağına esir eden ihtiraslı ve zalim eski bir dostun yaptığı akıl almaz bir pazarlık sonucu kendinizi ABD’nin bölüp parçaladığı ve kendi egemenliğindeki Irak Kürt bölgesinde buluyorsunuz…

Ve İran ve Afganistan ve başka ülke gerçekleri ve daha ne hikâyeler ve ne can alıcı gerçekler ve bu gerçekleri ortaya koyan belgeler…

İlk kez görüyor ve şaşırıyorsunuz…

Uzun uzun şaşırmalarınız oluyor kitap boyunca… Ülkenin son yılları özellikle son 10 yılı, ancak bu kadar bölümler arası geçişleri muhteşem anlatılabilir...

Tatlı bir rampanın arabada sizi salladığı kadar sallanıyorsunuz geçişlerde. Rampaların sonunda yolu kaybetmiyorsunuz asla.

Kahramanları karıştırmıyorsunuz.
Onlarca hayat hikâyesi ve kesişen yollar.
İnsanlar İhanete Tutsak, bilgi ve belge dolu ama öykü tadında.

İsteyen, kimsenin bilmediği belgeleri not alabilir ajandasına, isteyen öykü kısımlarının tadını çıkarır ya da her birinden bir ders çıkarır.

Ve son… Öyle bir son ki; kutsallığından sual olunmaz ama şiddet görmesine mani olunmaz kadınlara dokunarak…

Sonun başlangıcını anlatan kadın dramları ve kadını ölçüp biçmekten vazgeçmeyen zihniyetin ortaya koydukları… ne demek istediğimi kitaptaki; bir bebek mevlidinde, hoca efendinin söyledikleri özetleyecek sanırım.

“ Tarihte eşine kusursuz itaat eden Müslüman kadın bugün maalesef eşine karşı asi olup ‘kadın-erkek eşitliği’ denilen sapık fikre saplanmıştır.”

“Bu kadar da olmaz” dedirten ama aslında var olduğunu bildiğimiz, sadece söylemekten imtina ettiğimiz nice gerçeklere nice kahramanlara dokunan cesur mu cesur satırlar…

Mutlaka okunacaklar listesinin ilk sırasında yer alması gereken bir kitap ismi öneriyorum değerli dostlar:
“Annemin de Başını Ezerler mi ?” “Dağların Rengi Kırmızı” ve “Solun Ehrimanları” kitaplarının yazarı Güler Buğday’ın KALEMİNDEN:

“İNSANLAR İHANETE TUTSAK”