Pervin Buldan, Zelay'a hamileydi...

09 Ağustos 2013 Cuma, 08:23

ORAL ÇALIŞLAR/RADİKAL

Demokrasinin olgunlaşması, Kürt meselesindeki tarihi uzlaşmanın ilerlediği oranda mümkün olabilecek. Helalleşeceğiz.

lk günkü bayram yazılarını okuyorum. Bir parçalanma ve kamplaşmanın dumanları tütüyor, ayrışma derinleşiyor. ‘İki tarafın birinden olmamak’, iyice zorlaşıyor. ‘Ortak noktaları bulma, çatışma yerine uzlaşma alanlarına öncelik verme’nin bile saldırıya uğrayabildiğini görüyoruz.
Çaresiz uzlaşacağız. Birlikte yaşamanın yollarını bulacağız.

Bayram sabahı; bir gün önce ilginç bir açıklama yapan Pervin Buldan’ın Kandil’e ilişkin sözleri dikkatimi çekti.
Iğdır BDP Milletvekili Pervin Buldan, eşi Savaş Buldan şimdi Ergenekon diye anılan devlet içindeki çeteler tarafından kaçırılıp 1994 yılında öldürüldüğünde 26 yaşındaydı ve ikinci çocuğu Zelay’a hamileydi. Eşinin öldürüldüğü haberini aldığında bayılmıştı. İki çocuğuyla yaşamın zorluklarına karşı koydu. Kendi kaderini, diğer ‘yakınlarını kaybedenler’in dertleriyle birleştirdi. Savaş Buldan’ın ve onunla birlikte kaçırılıp öldürülen Kürt işadamlarının katilleri hâlâ bulunamadı. Behçet Cantürk’ün katili de bulunamadı. O dönemde bu tür cinayetler Sapanca-İzmit-Düzce üçgeninde gerçekleştiriliyordu. O yıllarda, bölgenin Jandarma Komutanı Veli Küçük’tü.
Ergenekon davasının kararlarını tartışıyoruz. Tartışmaya devam edeceğiz. Son günlerde, “Bu davada yargılanan şu isimlerin Veli Küçük’le ne ilgisi olabilir ki?” gibi değerlendirmelerle karşılaştığımız oluyor.

Siirt Orduevi 1977
Bu itirazları gördüğümde, 1997’deki Güneydoğu gezimizi hatırladım. Genelkurmay’ın davetiyle bölgeyi dolaşmış, günlerce helikopterlerle PKK ile en kritik çatışmaların olduğu yerlerin üzerinde uçmuştuk.

O gezi sırasında, Siirt Orduevi’nde, akşam yemeğinden sonra subaylarla sohbet ediyorduk. Sohbet giderek tartışmaya dönüştü. Şimdi 28 Şubat müdahalesinden tutuklu bulunan dönemin Genelkurmay Başkanlığı Genel Sekreteri Tümgeneral Erol Özkasnak, tartışmanın sonuna doğru bizim eleştirilerimize şöyle bir karşılık verdi: “Susurluk’u da bizim üstümüze yıkmaya çalışıyorsunuz. Orduyu suçluyorsunuz.”

Bunun üzerine, bir grup gazeteci, ayağa kalkarak şu ortak tepkiyi gösterdik: “O zaman Veli Küçük’ü adalete teslim edin.”
Veli Küçük’ün Susurluk bağlantısını ortaya koyan bilgi ve belgelerin bolluğuna rağmen, kimse ona dokunamıyordu, Genelkurmay soruşturmaya izin vermiyordu. O dönemde, Veli Küçük adalete teslim edilemedi. Ta ki 2008’de başlayan ‘Ergenekon soruşturması’na dek...
Susurluk sonrası, Veli Küçük terfi ettirilerek albaylıktan generalliğe yükseldi. Çanakkale’de tugay komutanlığı yaptı. Onunla kimlerin ilişkide olduğunu merak ederseniz, küçük bir internet araştırmasıyla bile çoğu bilgiye ulaşabilirsiniz. Genelkurmay’ın kendisine nasıl sahip çıktığını da görebilirsiniz.

Hrant Dink’in yargılandığı davaları, o günleri düşününce, kaçınılmaz olarak, sorular soruları kovalıyor: Kerinçsizler, Küçükler kendi başlarına mı bu işi üstlenmişlerdi? Savaş Buldanlar, Vedat Aydınlar, Musa Anterler, ‘münferit bazı çeteler’ tarafından mı öldürülmüştü? Onları kimler destekledi, koruma altına aldı? Milyarlık İstanbul rantları nasıl paylaştırılıyordu?

Ergenekon davasındaki hesaplaşma, bir tarihi hesaplaşma. Siyasi suikastların son bulmuş olması, ‘dönüşüm’ün ciddiyetini kanıtlamak için yeterli. Bu gerçeği, orada yargılananların kişisel sorumluluklarının ötesinde değerlendirmeliyiz.
Hesaplaşma ilerleyecek ve eninde sonunda ‘bir beyaz sayfa yazma’ gereğiyle yüz yüze gelinecek.
Pervin Buldan, “Kandil’dekiler de dağdan inip siyaset yapmalı” diyor.
Demokrasinin olgunlaşması, Kürt meselesindeki tarihi uzlaşmanın ilerlediği oranda mümkün olabilecek. ‘Her şeyin değiştiği bir ülke’ye giden yol, buradan geçiyor.
Helalleşeceğiz.
Bayramın helalleşmeye bir vesile olması dileğiyle.
Masamdaki kitap: Sevgili arkadaşım Can Paker’in ‘Geriye Bakmak Yok’ (Alfa Yayınları) adlı anılarını, Fatih Ural’ın kaleminden ilgiyle, heyecanla okuyorum. Yakın tarihimizin demokrasi serüvenine tanıklık eden bu kitabı öneriyorum.