Yeni vesayet yargı eliyle direnmeye çalışıyor!

21 Temmuz 2013 Pazar, 08:35

CEM KÜÇÜK /Yeni Şafak

Türkiye'nin mevcut durumunda üç aktör öne çıkıyor. Tayyip Erdoğan, Fethullah Gülen ve Abdullah Öcalan. Arkasında millet desteği olan Tayyip Erdoğan aynı zamanda uluslararası bir aktör. Fethullah Gülen cemaati devletin içinde belirli kademelerdeki bürokrasi alanında etkin. Eğitim faaliyetlerinden gelen büyük para ve sermaye Gülen Cemaati'nin güçlü olduğu bir diğer alan.

Abdullah Öcalan Türkiye'nin en büyük sorunu olan Kürt meselesinin kilit aktörü. Hem PKK'yı hem Kürt hareketini Öcalan'sız düşünmek çok zor. Devletin Öcalan'la çözüm ve barış sürecini müzakere etmesi de bu sebepten kaynaklanıyor. Öcalan örgüt üstünde tek belirleyici güç. Sevsek de sevmesek de realite böyle.

Kimse kendisini kandırmasın CHP ve MHP'nin Türkiye siyasetinde herhangi bir etkinlikleri yok. CHP'ye destek veren büyük sermayenin para gücü var ama siyasi etkinliği yok. MHP ise bazı bölgelerde halk tabanında etkinliğe sahip ama bu onun geniş çerçevede mobilize olmasına yetmiyor.

2002'de AK Parti iktidara gelene kadar askeri vesayet tam gaz sürüyordu. Mücadele geniş halk kitlelerini arkasına alan AK Parti'yle bürokrasinin tek elde dışa vurumu olan askerler arasındaydı. 2008'de AK Parti'ye açılan kapatma davasından sonra işler değişti. Askeri vesayet hem Ergenekon, Balyoz gibi davalarla hem de AK Parti'nin sivil siyaseti öne çıkarmasıyla –tabii ekonomide elde edilen başarıları da ekleyelim –geriledi.

Ancak bu sefer devreye başka aktörler girdi. Özellikle 2011'de itibaren güvenlik bürokrasisi ve onun yargıdaki uzantıları baş vermeye başladılar. AK Parti'ye yaptıkları iyiliklerin (!) karşılığını açıkça devletin sinir uçlarını temsil eden noktalarda kadro olarak devletten talep ettiler. Ekonomik anlamda belirli ihalelerin de kendilerine verilmesini istediler.

Vesayet sisteminin geçmişte Türkiye'yi nereye götürdüğünü iyi bilen Erdoğan haklı olarak buna izin vermedi. Yeni vesayet, öfkesini 7 Şubat'ta gösterdi. Giremediği devlet dairelerindeki herkesi hedef aldı. Hakan Fidan, Beşir Atalay gibi bakan ve bürokratları hedef seçti.

Bu arada hükümet Öcalan'la müzakere sürecini başlattı ve yıllardır akan kanı durdurmak amacıyla bir yol haritası belirlendi. Böylece üçüncü aktör uluslararası baskıya boyun eğmeden barışa hizmet için –en azından şimdilik –devletin yanında yer aldı. Tabii PKK içindeki şahin ve uç kanatlar devlet içindeki ezelden beri varolan yapıyla bu süreci baltalamak için var gücüyle mücadele etti ve hâlâ ediyor.

Ancak hükümeti zor durumda bırakmak için bu sefer polis ve yargının içindeki vesayet uzantıları harekete geçti. Belirli gazete ve internet siteleri üzerinden hem barış sürecini bitirmek hem de Erdoğan'ı zor durumda bırakmak için kara propagandaya başladılar. Bir yalana beş yalan kattılar. Yetmedi, bu sefer yargı da devreye girdi.

İki gün önce eski polis şeflerinden Hanefi Avcı'ya Devrimci Karargâh davasından rekor bir ceza verildi. Mahkeme, Avcı'yı toplamda 15 yıl 4 ay 5 gün hapis cezasına çarptırdı. Avcı hakkındaki karar aynen şöyle: ''Yasadışı silahlı Devrimci Karargâh terör örgütü ve mensuplarına yardım etmek'ten 5 yıl 7 ay 15 gün, 'Ruhsatsız vahim nitelikte tam otomatik ve yarı otomatik silah bulundurup taşımak'tan da 5 yıl, 'Haliç'te Yaşayan Simonlar Dün Devlet Bugün Cemaat' isimli kitabında, 'Terör örgütleri ve bu amaçla yapılan soruşturma ve kovuşturmalarda yargı görevi yapanları etkileme suçunu' işlemekten 2 yıl 6 ay ve aynı kitapta 'Yasadışı silahlı Devrimci Karargâh terör örgütü hakkında yapılan soruşturmanın gizliliğini ihlal suçu'ndan da 2 yıl 2 ay 20 gün hapis.'

Kitap yazmanın suç olduğunu böylece görmüş olduk. Bu ceza kelimenin tam anlamıyla ayıptır. Oraya gelmeden önce yakın geçmişteki bazı yargı kararlarına da bakmak lazım.

Gezi Parkı eylemlerinin başladığı gün mahkeme yürütmeyi durdurma kararı verdi. Başbakan Erdoğan o gün bu karara ateş püskürmüştü.

Ethem Sarısülük polis memuru A.Ş.'nin silahından edilen ateşle hayatını kaybetmişti. Mahkeme o polis memurunu tutuksuz yargılamaya hükmetti. Gezi Parkı eylemcilerine pala ile saldıran ve gözaltına alınan Sabri Çelebi tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakıldı. Yurtdışı yasağı ve adli kontrol takibi olmayan Çelebi akabinde Fas'a kaçtı.

İslami değerlere hakaret eden Fazıl Say'a verilen hapis cezası da tartışmalı. Yaptırım doğruydu ama hapis cezası olması işin boyutunu değiştirdi.

Bu kararların hepsi özellikle yurtdışında hükümetin elini zorlaştırıyor. Bu yargı kararlarını gören herkes 'Tayyip Erdoğan'ın Türkiyesi'nde yargı tartışmalı diye söze başlıyor. Yargı gerçekten tarafsız olmalı ve kimsenin gözünün yaşına bakmamalı.

Ama yargı birilerinin devlet içindeki uzantısı gibi çalışır ve sistemi tıkarsa bu her yerde soruna sebep olur. Yargının görevi devleti çalıştıramaz hale getirmek ya da birilerinin devlet içinde önünü açmak değildir. Hükümetin çıkardığı ÖYM kanununa rağmen birçok kişi hâlâ içeride tutuluyor. Özgürlük hakimleri kavramı gibi yargıya yepyeni ve işlevi olan görevler ihtisas edildi.

Yargı kendilerine yeni bir vesayet kurmak isteyenlerin sahası olmamalı. Devlete, hükümete meydan okuma aracı olmamalı. Adalete güvenmezsek, gidecek başka kapımız yok.