Boyun eğme

04 Haziran 2013 Salı, 13:36

Özcan BARİPOĞLU/Bursaport

Kazanmak ya da kaybetmek bazen hiç önemli olmaz. Son bir haftadır yaşadıklarımız böyle bir şey.

Tarih bu yaşadıklarımızı nasıl yazar bilemem ama söyleyecek sözü olan herkes bir yerlere not düşmeli, tüm olup biten hakkında.

Bir halk kendisine şeflik taslayan, ayar vermeye çalışan, kendisine her türlü hakareti yapmakta beis görmeyen, değerlerini aşağılayan, dilinin ayarı kaçmış, gönül gözü pörsümüş bir Başbakan’a kısaca, “Yeter be” dedi.

Neler oldu ?

Tanık olduğum kadarıyla bu hikayeyi yazmak istiyorum.

Perşembe akşamı Gezi Parkı'nda, bir şenlik havasında gece geç vakitlere kadar oturduk. Sanki bir tatil yöresinde bir festivalin göçebe konuklarıyız. Yine de bir tedirginlik var. Parkın girişinde bekleşen polisler kendi hallerinde. Okan Bayülgen kitap okuyor insanlar da dinliyor. Gece kalacak arkadaşlarımızı bırakarak evlerimize dönüyorız.

Sabahın köründe insanlara, çadırlara yapılan saldırılar sonucu neye uğradığımızı şaşırıyoruz. Doğal olarak sosyal medya çalışmaya başlıyor. Çünkü ortada “ana akım medya” yok. Akşam saat 19.00 da tekrar buluşacağız. Polis, Gezi Parkı'nı “düşmana” vermek niyetinde değil. Düşmanız yani.

İstiklal Caddesi'ni gaza boğuyor. Her yönden, acımasız, ölçüsüz.

Aynı saatlerde Harbiye ve Gümüşsuyu girişlerinde de yine aynı tarz egemen. Sabaha kadar süren bir mücadele bu.

Kimse yerinden ayrılmıyor. Biraz dinleniyor, çay, kahve içiyor sonra tekrar bir araya geliyor ve tepkisini ifade etmeye çalışıyor.

Polisin gaz kullanmadaki bonkörlüğüne diyecek yok.

Gruplar çok büyük oranda gençlerden oluşuyor. Hani internet gençliği diye bazen küçümsediğimiz, apolitik bunlar diye dikkate almadığımız. Bu başkaldırma esasen bir gençlik hareketidir.

“Bana, babam karışmıyor, sen kimsin” diyor.

“Ben herşeyi annemle, babamla konuşarak, tartışarak büyüdüm, sen ne karışıyorsun” diyor.

“Başbakan üç çocuk istiyor, bizim gibileri görünce bundan vazgeçer mi acaba” diyor.

Zeki, yaratıcı,dinamik ve özgür bir gençlik.

Akıllı, vicdanlı.

Cumartesi günü Başbakan, Türk İhracatçılar Birliği toplantısında hala fırçalamaya, aşağılamaya devam ediyor. CHP mitingi üzerinden prim yapmaya çalışıyor. Kılıçdaroğlu’na provokasyon yapma diye ayar vermeye çalışıyor.

“Sen 20 bin toplarsan ben 200 bin, sen yüzbin toplarsan ben 1 milyon toplarım” diye tehdit savuruyor.

Esiyor, gürlüyor.

İhracatçılar ayakta alkışlıyorlar.

Melih Gökçek “ bir kaşık suda boğarız” diyor.
Facebook’ da kendisine atılan yumurta karşısında büzüşmüş yüzünü gösteren fotoğrafın altındaki yorumda; “hadi len” diyor.

CHP mitingini iptal ediyor ve Taksimde buluşma duyurusu yapıyor.

Ne oluyorsa artık bilemiyoruz, polis çekiliyor, alan yeniden halka açılıyıor ve festival yeniden başlıyor.

Ama bazı bölgelerde polis ve insanlar arasındaki gerilim bitmiyor.

Başbakan’ın olayların sorumlusu olarak CHP’yi gösterme inadı devam ederken CHP Milletvelki Melda Onur bir radyo kanalına “ keşke CHP’nin bu büyük kitleyi mobilize edebilecek kadar gücü olsa” diye ironik bir yorumda bulunuyor.

Aynı saatlerde Başbakan’ın oğlu Bilal Erdoğan attığı tweet ‘le mealen “sandıktan kim çıkarsa haklı olan odur” diyor, tıpkı babası gibi anlamak istemiyor.

Ayyaşlık yetmedi çapulcu ve alkoliklik yeni sıfatlarımız oluyor.

Habertürk’de Fatih Altaylı ortalıyor Başbakan çakıyor kafayı ama goller ofsayt ne yazık ki. İnsanların vicdanları bir kez daha kanırtılıyor.

“Cami de yapacağız” diyor, her sıkıştığında din duygularını kaşımaktan çekinmediğini bir kez daha gösteriyor.

Milli Eğitim Bakanı Nabi Avcı “muhalefetin yıllardır yapamadığını 5 günde başardık, bir araya gelmesi mümkün olmayan herkesi birleştirdik” diyor.

Pazar gecesi Taksim oldukça sakinken, Beşiktaş, Ankara ve İzmir’de polisin ölçüsüz müdaheleleri ve gözaltılar ciddi sorunlar yaratıyor.

Ve Pazartesi ;

Güne daha sakin başladık, ta ki Başbakan’ın kendi yandaşı olduğunu iddia ettiği yüzde 50'yi evde zor zaptettiğine dair sinirleri alt üst eden açıklaması gelene kadar.

Sonuç olarak yaklaşık bir haftaya yayılan bu toplumsal direnişin bazı sonuçlarını özetlemek gerekirse ;
1- Başbakan fena halde karizmayı çizdirdi.

2- Bu ülkenin kendine özgü dinamiklerinin hala diri olduğu ve sabırları zorlamanın nahoş olaylara sebebiyet verebileceği anlaşılmış oldu.

3- CHP olabildiğince kendini sürecin dışında tutarak sivil inisiyatifin öne çıkmasını sağladı.

4- Devlet Bahçeli’nin çoğu zaman olduğu gibi ne dediği anlaşılamadı, daha önce de olduğu gibi AKP ne zaman daralsa ona bir nebze olsun ferahlama imkanı sağladı.

5- BDP yönetim kademesinin tereddütlü hali hemen fark edildi. Türkiye siyasetini okuma konusundaki zaafiyetleri pozisyon almalarını zorlaştırdı.

6- Sanatçıların kendilerine yakışan duruşları onlara olan sevgi ve saygımızın nedensiz olmadığını gösterdi.

7- Başta Çarşı grubu olmak üzere taraftar gruplarının toplumsal güce güç kattığı fark edildi. En sıkıntılı anlarımızda onlardan gelen espriler, tweetler, facebook yazıları moralimizi düzeltti, enrjimizi artırdı.

8- Anlayabileceğini hiç sanmıyorum ama bir halk bir padişah özentisine “mağrur olma padişahım, senden büyük Allah var” mesajı yolladı.

9- Mücadele etmenin, özgüvenin artmasının en önemli yolu olduğu idrak edildi.

10- Başbakan’ın yıkacağız dediği AKM’nin çatısından asılan pankart bize tarihselliğimizi ve yolumuzu gösterdi.

“ BOYUN EĞME