Gladyo değil derin toplum!

21 Şubat 2013 Perşembe, 07:42

Aslı Aydıntaşbaş /Milliyet

BDP'’nin olaylı Karadeniz gezisinde kabak yine CHP’nin başına patladı ya... Artık bu partinin bahtının kapalı olduğu ve bir an önce genel merkeze kurşun döktürmesi gerektiğine şüphe kalmadı.
Aslında Sırrı Süreyya Önder’in, gezinin Samsun ayağında CNN Türk’te Şirin Payzın’a alelacele yaptığı CHP’yi de suçlayan açıklama, gerçekleri yansıtmıyordu. Daha sonra CHP’den özür dilemek zorunda kalan Önder’in demecindeki ilk hata, nereden okuduğunu hatırlayamadığı yerel bir habere dayanarak olayların CHP Sinop İl Başkanı Baki Ergül tarafından kışkırtıldığı iddiasıydı. İkincisi de MHP’nin bu işin içinde olmadığıydı. Gerçek şu ki MHP ”örgütlü ” olarak işin içinde olmasa da, Sinop ve Samsun’daki protestocuların bir bölümünün basbayağı MHP’li olduğu söyleniyor...
Kamuoyu, klasik refleksini göstererek işaret parmağıyla orayı-burayı gösterip ”İşte suçlu bu!” diyor. Kimilerine göre suçlu ya CHP ya da MHP; kimilerine göre şu zamana kadar BDP’yi dışlayan bir dil kullandığı için Tayyip Erdoğan ya da Ak Parti. Hatta en komiği, “Karadeniz’e niye gittin?” diye
BDP’yi suçlayanlar bile var.
BDP’lilerin yaptığı son açıklamalar ise, “gladyo“ ve “sivil faşist güçler“ diyor. Maalesef Türkiye’de solcuların ciddi bir hastalığı bu; gezegende olan her şeyin gizli, karanlık odaklar tarafından tertiplendiğine inanıyorlar. Bunu kim yaptı? “Gladyo“. O da olmadı “küresel güçler“, her daim “kapitalizm“ ve hiç şaşmayan bir biçimde “emperyalizm.“ (Mesela Beşar Esad kendi halkını bütün dünyanın gözü önünde kıtır kıtır keserken, olan biteni “emperyalizmle mücadele“ olarak tanımlayanlar, bütün gezegende sadece bizde var.)
Bütün bu karşılıklı suçlamalar ve koca koca laflar, aslında tek bir gerçeği perdelemek için kullanılıyor. O gerçek de, toplumun aslında öfke ve nefret ile dolu olduğu. Sadece karılarını dövmüyor, birbirlerine girişmiyorlar, Kürtlerden, Hıristiyanlardan, yabancılardan, zenginler ve fakirlerden de nefret ediyorlar.
Bu öfke, Kürt meselesinin çözümü açısından aşılamaz bir durum değil ama tatsız. Öfkenin konjonktürel ya da sosyal sayısız nedeni var. Çoktan bitmesi gereken bir savaş uğruna yıllardır evlatlarını askere yollamanın, resmi ideolojinin, sabah akşam “bebek katili” edebiyatı yapmanın doğal bir sonucu bu.
Yanlış anlaşılmasın; İmralı sürecini sonuna kadar destekliyorum ve Türkiye’nin selameti ve birliği için acilen PKK’yla çözüm sürecinin zorlanması gerektiğini biliyorum. Bunu yapan Türkiye, gerçekten geleceğin lider ülkesi olacak; yapamazsa, korkarım belki ilerde bölünecek. Bu yüzden her şeye rağmen barışı zorlamak lazım.
Ama karşımızdaki en büyük engelin de derin devlet safsatası falan değil, derin toplum olduğunu unutmayalım. Medyanın sokaktaki bu gerçeği ”Toplum barışa hazır” gazıyla sürekli kamufle ederek ”Şehit aileleri de İmralı sürecine destek verdi” gibisinden haberler yapması, bizleri barışa daha mı yaklaştırıyor, emin değilim.
Bence her durumda birbirimize yalan söylememek lazım. O Sinoplu, Samsunlu gençlerin gözünün içine bakıp bu savaşın artık anlamsız bir hal aldığını, birliğimizi tehdit ettiğini, öldür-öldür’le bir yere varamayacağımızı ve geleceğin Türk-Kürt ittifakı üzerinden yükselen güçlü bir Türkiye’ye ait olduğunu anlatmak lazım.
Bayağı yüzlerinde bakıp, kıvırmadan, yalan söylemeden... Demek lazım ki, “Çocuklar tek şansımız var; başka da seçeneğimiz yok. Tam demokrasi ve barışı tesis etmezsek, bedelini asıl sizler ödeyeceksiniz...”