Erdoğan muradına erdi, Türk halkı aldatıldı!

05 Ekim 2012 Cuma, 09:09

Ömer AĞIN/Özgür Gündem

Bugünlerde önem arz eden iki partinin kongresi yapılacak. Daha doğrusu birinin kongresi yapıldı, diğerinin kongresi ise 14 Ekim tarihinde yapılacak.

Halkımız bu iki kongre arasındaki farkı kendi gözüyle görecek ve gereken değerlendirmeyi yapacaktır.

Bu partiler sorunlara bakış açıları ve çözüm yöntemleri bakımından karşıt düşünen örgütlerdir. Dahası klasik parti anlayışını aşan rejim anlayışları bakımından iki zıt güçlerin savunucularıdır.
Başta Kürt sorunu olmak üzere ülkenin demokratikleşmesi konusunda tamamen farklı konumlarda söylemleri ve duruşları olan hareketlerdir.

Hemen söyleyeyim, AKP kongresi bir iflasa işaret ediyor. İflasının nedeni ise Kürt Özgürlük Hareketi için yaptığı hesabın boşa çıkması ve Kürt halkına verilen vaatlerinin içinin kof olduğunun anlaşılması olmuştur.

Nasıl mı? Tayyip Erdoğan kongresinden önce kanal kanal gezerek destek istedi ve Türkiye kamuoyunu Kürtlere karşı uyguladığı ırkçı politikalara destek vermeye çağırdı. Kongresi böylesi bir ön hazırlık ve”güçlü taraftar” desteğiyle açıldı. Kongrede açık olarak söylediği tek şey; ‘Terör’den dem vurulması ve PKK’yla mücadeleye devam edeceğiz sözleri oldu. Bu naraları ne ilk atan başbakandır, ne de son olanda o olacaktır. Buna benzer politikalar cumhuriyet tarihi boyunca değişik hükümetler tarafından uygulana geldi. AKP’nin politikalarının da onlardan farklı olmadığı bir kez daha görüldü. AKP bu kongrede kendisini test ettirdi. Şovenizm, ırkçılık ve inkâr sisteminin yeni merkezi olup, olmadığına baktı. “Belli” çevrelerden daha geniş onay almak, savaşı daha da “yükseklere” sıçratmak ve Kürt coğrafyasının tümüne yaymak için “delegeden destek istedi”. Zaten bir süreden beri Türk medyasında da benzer isteklerden bulunduğunu biliniyor. Son zamanlarda taraf medyada bu konuları işleyen yazıların yayınlanması boşuna değil. Kongre Tayyip Erdoğan için Çankaya’ya giden yollu şimdiden temizlemekten başka bir işe yapmadı. Kongre eskimiş, kokuşmuş, çürümüş demagojileri tekrar etmekle yetindi. Tayyip Erdoğan’ın dışında kimseye konuşma hakkı bile verilmedi. Malum çevreler ve AKP “gönüllüleri”, “Hükümetin yeni bir Kürt açılımına hazırlandığı, bunun çerçevesinin bizzat Erdoğan tarafından çizildiği, atılacak adımlar arasında anadilde savunma hakkının verilmesi, seçim barajının indirilmesi gibi adımların da var olduğu ve aynı zamanda Kürtçe’nin hastane dili olması, Kürtçe tercüman zorunluluğu gibi köklü haklar verilecek...” deseler bile AKP’nin ikiyüzlülüğünü örtemeye yetmez. Kürt halkı buna âmin demiyor.

Bu kongre de net olarak gösterdiği; AKP’nin Kürt politikası ve bu politikanın gereği olarak yapılan uygulamaların kararı yeni alınmış değildir. On yıla yakın bir zamandır Recep Tayyip Erdoğan ve ekibinin tüm attıkları adımlar sadece AKP iktidarını daha güçlü bir şekilde derinleştirmek ve siyasal alanda rakiplerini ekarte etmek için atıldı. Çaldığı savaş çanları da yeni değildir. “Seçim politikası” gereği nispeten sakın geçen ortamın dışında ve AKP’nin bolca laf ettiği 2009 yerel seçimlerinin hemen arkasından Kürtlerin en büyük kazanımı olan Kürt Özgürlük Hareketi’ne karşı saldırıya geçti. Tıpkı Nazilerin 1 Eylül’de Polonya’ya saldırdıkları gibi polis panzerleri Kürt halkının üstüne kan ve gözyaşı fırlattı. Zaten o savaş makinelerinin adı bile Hitler tanklarından alınmadır.

KCK operasyonları adı altında BDP’ye ve legal Kürt siyasetine yönelik dörtnala saldırıya geçildi. Binlerce Kürt aktivistti bir çırpıda toplandı ve elleri kelepçeli şekilde toplama kampından daha beter zindanlara konuldu. Kürt siyasetçilerine ağır cezalar verildi. BDP’nin binalarına saldırılar yapılması için özendirici konuşmalar yapıldı. “Kürtler teslim olsun, sonra onların hakları konusunda ne düşündüğümüzü açıklarız” denildi. PKK Lideri Abdullah Öcalan’a tecrit uygulanmaya başlandı. Kürdistan’ın değişik kesiminde yaşayan Kürtlerin birbirine nasıl “düşürüleceği” üzerinde hesaplar yapıldı. Faşist “araştırmacılar” kanal, kanal gezerek “Kürtlerin, Türk olduklarını” anlattılar. “PKK’yi bitireceğiz” duyurusunu yüksek ses tonuyla bağırdılar, çağırdılar. Kürt parlamenterlerini meclise sokmamak için bin bir dalavere çevirdiler. Anayasa değişikliği yapacağız, AB’ye gireceğiz dediler. Komşularımızla ilişkilerimizi “sıfır sorun” noktasına getirmeye çalışacağız...

AKP kongresine bu söylenenlerin hangisini “çözmüş” bir şekilde gitti?

Hiçbir yorum yapmadan soruyoruz: Kürt Özgürlük Hareketi yok edildi mi? Kandil(dekiler silahlarını bırakıp, boyunlarını bükerek gelip AKP iktidarlarına teslim oldular mı? Rehine tutulan Kürt tutsaklar onurlarını AKP hükümetine teslim ettiler mi? BDP’nin her türlü tehdit ve savaşa karşın özgürlük mücadelesinden geri adım atıldı mı? Kürt sorunun eşit ve adil bir anlayışla ve müzakereler yoluyla barışçı bir yöntemle çözüleceği anlayışından vazgeçildi mi? Kürt aydınları halkının mücadelesinden bir adım geri durdu mu? Korucu sayında bir artış var mı?.. Cevap tek kelimeyle, hayırdır. Kongre iflas etmiş bir AKP’ye işaret etti. İflas o kadar derin ki bilanço bile çıkarılamamış şekilde kongre toplanmış. Kongrenin başarısı tüm partilere ve demokrasi güçlerine saldırmak oldu. Yanılmamızı mı istiyorsunuz? O zaman Kürtçenin eğitim ve öğrettim dili olması için yapılması gerekenler hemen yapılsın. Kürt tutsakları serbest bırakılsın. Kürt halk liderinin özgürlüğü sağlansın. Kürtlerin kendi kendini yönetmesi için yerel yönetimler yeniden dizayn edilsin. Genel bir “serbesti” ortam yaratılsın. Kürtler ve Türklerin eşit konuma gelmeleri için gerekli olan tüm yasal düzenlemeler yapılsın. Barışçı bir diş politika izlensin.

AKP zihniyetinin egemenliği altında hiçbir çözüm mümkün değildir!

AKP içindeki Kürt milletvekillerini savaşa hayır demeye çağırıyorum