|
28 Ağustos 2012, 13:21 Cüneyt Ülsever
cuneyt.ulsever@yurtgazetesi.com.trKibir = Kendini beğenme, başkalarından üstün tutma, büyüklenme.
Kibir sahibi olmak insanı gerçekleri görmekten uzaklaştırır, yanlış da olsa görüşlerinde ısrar etmesine neden olur, yaptığı hataları görmez kılar, sevimsizleştirir, insanların kendisinden uzaklaşmasını sağlar.
Zaman Gazetesi Fethullah Gülen’in 01.08.2005’de Sızıntı Dergisi’nde yayınladığı “Kibir” başlıklı yazısını 23.11.2011 tarihinde iktibas ederek Recep Tayyip Erdoğan’ı uyarmıştı.
Bugün suspus olmuş Dış İşleri Camiası içinde Ahmet Davutoğlu’nun da uyarılması gerektiğini düşünen diplomat sayısı hiç de az değil.
***
Kibir insanın zayıf noktalarından birisi. Genellikle, özgüveni düşük insanlarda görülür. Zamanında ezilmiş, hakkı gasp edilmiş, yetenekleri teslim edilmemiş insanlar kibire daha kolay mağlup oluyorlar.
Ben ilk tanıdığım günden beri Ahmet Davutoğlu’nun nazik edasının altında insanlara karşı bir kızgınlığın yattığını hissetmiştim.
Daha danışman olduğu günlerde, Dış İşlerinin yaptığı toplantılarda, bir diplomat konuşur iken araya girer, lafı ağzından alır, saatlerce kendisi konuşurdu. Onun bulunduğu muhitlerde diğer “uzmanlar”a pek söz hakkı düşmezdi.
***
Bunları neden yazıyorum? Tabii ki, ne arzum, ne de haddim Davutoğlu’nun psikolojik tahlilini yapmak! Ancak, bir kişinin ruh hali bütün ülkenin geleceğini ipotek altına alıyorsa, o kişinin ruh hali üzerinde de durmak lazım.
Ahmet Davutoğlu’nun hayal dünyasını ha babam “gerçek kılmaya” uğraşan Dış İşleri yetkilileri, peşi sıra koşturan TSK komutanları millet arasında ne kadar prestij kaybettiklerinin farkındalar mı?
İsmet Berkan ve Aslı Aydıntaşbaş’ın dışında Davutoğlu’nu destekleyen hemen hiç fikir sahibi köşe yazarının kalmadığı bir ortamda Ahmet Davutoğlu’nun durup da bir kez:
1)Acaba ben de yanlış yapıyor olabilirmiyim?
2)Neden son zamanlarda sadece bana getirilen eleştirilere cevap yetiştirerek yaşıyorum?
3)Neden bir zamanlar ağzımdan düşürmediğim “pro-aktif politikalari” (önalan/yolgösteren politikalari) artık hiç ağzıma alamıyorum?
4)Beni bir zamanlar “Cumhuriyet tarihimizin en çarpıcı Dışişleri Bakanı” ilan edenler bile neden artık öngörülerimi/analizlerimi merak etmiyor?, diye sormadığı hal ve tavrından aşikar.
Bu sorulardan sadece birisini kendisine bir kere sorsa; o da, ülke de rahat nefes alacak boruyu bulabilir.
***
Öyle derin ve çarpıcı tahlillere gerek yok. Bazı basit saptamalar yapalım.
1)Bir ülke komşusundaki rejimi yıkmak için ne idiğü belirsiz insanlara kucak açıp, onlara silah vererek, çapulcuları komşuna saldırtmaz. (Bir zamanlar PKK’ya destek çıkan Suriye karşısında kıyameti biz koparmıştık.)
2)Eğer, ortada insanlık suçu varsa, derdini uluslarası mercilere anlatmaya çalışırsın. Diplomatik yollardan topyekün bir müdahaleyi zorlarsın.
3)İnsanlık suçunda çifte standart olmaz. Habire insanlık suçu işleyen Sudan, Suudi Arabistan, Katar karşısında sus pus olup, Suriye’de azgınlaşılmaz.
4)Sen Suriye’deki rejimin muhaliflerini besler, İran’ın kuyusunu kazarsan, onların da senin kuyularını kazmasını baştan kabul etmiş olursun. Güneydoğu yangın yerine döner. “Efendim, eskiden de PKK vardı!” diye basit bir mantığa sığınırsan sana da “sen Esad ile öpüştüğün dönemde de Suriye’de muhalefet vardı”, derler. Kısacası, bu bahaneni kimse yutmaz.
***
5)Hem toprak bütünlüğünden bahis edip, hem de Irak Merkezi Hükümeti’nin Kuzay Irak’a koyduğu “petrol ihraç etme yasağını” delersen, onlar da bunun acısını senden çıkarırlar.
6)Hiçbir ülkenin bir şehrini (Kerkük) o ülkenin hükümetinden (Maliki Hükümeti) izin almadan ziyaret edemezsin. Hele hele sıkıntılı olduğun bir ülkeye bunu katiyen yapamazsın.
7)Uğruna komşuna sataştığın bir dönemde müttefikin (ABD) seni beyzbol sopası ile uyarıyorsa, o ülkede de “ne yapacağı belli olmayan meyhane sarhoşu” algılaması yaratmışsındır. “Öngürülemez” damgası yemişsindir!
8)Kuzey’deki büyük komşuna Suriye uğruna kafa tutarsan, senin Başbakan’ın apar topar o ülkeye “özür dilemeye” gitmek zorunda kalır.
***
9)“Önalma” iddiası ile yola çıkıp, “tedbir alma” ihtiyacı içine düşen, “monşerlerin” bir zamanlar dış politikayı “yurtta sulh, cihanda sulh” şiarı ile yürüttükleri ülkeyi sen aynı anda Rusya, İran, Suriye, Irak ile kavgalı hale getirirsen milletin “okumuşları” ana muhalefet liderinin senin hakkında söylediği “gelmiş geçmiş en çapsız Dış İşleri Bakanı” yakıştırmasına hak verir!
|
