Basın andıçları sürerken

25 Ağustos 2012 Cumartesi, 09:04

Yüksel GENÇ /Özgür Gündem

Türkiye’de basın ve düşünce özgürlüğü etrafında her geçen gün açılan yeni gedikler neredeyse uçurum yaratacak cinsten büyüyor.

AKP iktidarı ve bağlaşıkları hoşlarına gitmeyen sözlerin, yazıların, eylemlerin sahiplerini oldukça pervasız biçimde hedef haline getiriyor.

Özellikle Kürt sorununa ilişkin hükümetin politikasını kayıtsız desteklemeyen ve eleştiren herkes iktidarın hedef kitlesini oluşturuyor.

Bu hedef gösterme halleri kolay ve toplu tutuklanma, işsiz kalma veya dışlanma, korku ile yaşama biçiminde vuku buluyor. İtibarsızlaştırılma peşin ödenmiş ceza oluyor. Medya dünyası açık-seçik ve sistematik biçimde AKP iktidarının 28 Şubatı’nı yaşıyor.

Özellikle Özgür Basın’daki Kürt gazetecilere yönelik gerçekleşen “toplu tutuklama harekatı”, hükümetin niyetlerini uygulamada eyvallahı olmayacağının en çıplak işareti oldu. Ama bunu geniş kesimler öyle yorumlamaktan kaçındı.

Oysa, o gün savcının bir arkadaşımıza “ha senin kalemin, ha teröristin silahı nazarımda hiçbir farkı yok” söyleminin bugün nevi şahsında münhasır İçişleri Bakanı İ.N.Ş.’nin diline kiralanmış olması, bize sadece hukuki süreçle değil, bir devlet stratejisi ile karşı karşıya olduğumuzu, tutuklanmamızın hukukun gücüyle değil, devletin iktidarını kullanan siyasilerin gücüyle olduğunu gösteriyor.

Üstelik bu strateji daha başında Kürt gazetecilerle yetinmeyeceğinin açık işaretini taşıyordu. Buna rağmen o gün haykırılmamış itirazlar bugün yeni tehditler, andıçlar olarak yaşam buluyor. Başbakan’ın ve İ.N.Ş’nin hedef gösterdiklerinin çerçevesi her geçen gün genişliyor.

Bakın, biz tutuklandığımızdan bu yana kaç gazeteci işinden oldu? Onlarca! Ece Temelkuran, Ali Akel, Mehmet Altan ya da son olarak Serdar Akinan ilk akla gelen isimler.

Basını hizaya getirme ve tek kimlikli kılma süreci bununla da sınırlı kalmıyor. Silahla yazıyı eş değer gören İ.N.Ş ve ona her fırsatta destek çıkan Başbakan’ın günlük hobiye dönüştürdüğü hedef göstermelerinin dozajı arttıkça meslektaşlarımız her geçen gün artan sayıda medyatik-istihbari lince maruz kalıyor.

Bu politikanın son örneği Cengiz Çandar’ı ve Hasan Cemal’i hedef gösteren Akit gazetesinde yaşandı. Gazetenin “Sakık’ın bombaları” başlıklı manşet haberi AKP türü andıçın karakterinin ilanıydı.

Söz konusu haberi köşesine “Yazıklar olsun size” başlığıyla taşıyan Çandar şunları yazdı; “...Akit gazetesi Şemdin Sakık’ın kendilerine gönderdiğini iddia ettikleri mektubu ‘Sakık’tan bombalar’ manşetiyle dün yayımladı. Manşetin altında dört fotoğraftan ikisi bana ve Hasan Cemal’e ait.

Şemdin Sakık’a göre ben PKK’ya ve PKK şefini en fanatik PKK’liden daha fazla övüyor ve abartıyormuşum. Bunu geçen yıl benim imzamla yayımlanan ‘dağdan iniş-PKK nasıl silah bırakır?’ adlı TESEV raporunda yapıyormuşum. Başka? Bir de dahası PKK’ya, avuç içi kadar küçük ve düz bir coğrafya olan Suriye Kürdistan’ın da devlet kurdurtmaya kalkışıyormuşum...”

Çandar yazıda, daha önce kendisini “masan locasında gidip talimat almak”la da suçlayan gazetenin, Ali Bayramoğlu’nu da hedef gösterdiğini hatırlatıyor. Ardından Bayramoğlu’nun bu haberlerin arkasında “devletin güvenlik bürokrasisinin bazı unsurlarının” olduğunu sezdiğinden bahsediyor.

14 yıl önce, 28 Şubat andıcının da yine Şemdin Sakık’a dayandırıldığını hatırlatan Çandar, yeni andıçın çabasının arkasında da “hükümet ya da devletin olduğu” kuşkusuna yer veriyor.

Bir yılı aşkın bir süredir basına yönelik geliştirilen tutumun devamlılık arz ettiğini gören herkes Akit gazetesinin haberinin arkasındakinin “devlet unsurları” olduğundan kuşku duymaz.

***

Nihayetinde bizler de aynı tezgahın kurbanı olarak cezaevindeyiz. O tezgah Çandar’ı “mason locasından talimat almakla”, bizleri “PKK’den talimat almakla”, Çandar’ı “PKK’yi övmekle” bizleri de “PKK güdümünde yayın yapmakla” suçluyor.

Tıpkı Çandar’a, Bayramoğlu’na olan şey gibi “istihbarat kaynaklarının” oyunları sonucu oluşturulmuş dayanaklarla suçlanıp yargılanıyoruz. Tıpkı onlar gibi medyatik-istihbari linç sürecine tabii tutuluyoruz. Uydurulmuş tanıklarla, uydurulmuş suçlarla ama sahiden yargılanıyoruz.

Andıçlandık, andıçlanıyoruz.

Aramızdaki tek fark: Biz hapsedildik, Çandar ve Cemal gibiler dışarıda hedef halindeler. Bu farkın sebebi kuşkusuz etnik kimliğimiz ve çalıştığımız yayının çizgisinin farklılığından kaynaklanıyor.

Eğer devlet politikası olmaya yüz tutan bu andıçlama alışkanlığına ve iktidar megolomanlığına karşı durulmuşsa yarın Çandar’ların, Cemal’lerin ya da AKP’nin politikalarını eleştiren diğerlerinin sonsuza kadar dışarıda kalması sağlanamayabilir. Bizimle beraber bu tezgah parçalanmasa yarın çok geç olabilir. Susmayın, sustukça yarın size sıra gelecektir.