Bu PKK'lılar Mars'tan gelmiş olabilir mi!

21 Ağustos 2012 Salı, 10:06

Cüneyt Özdemir/Radikal

BDP'lilerin PKK'lılarla kucaklaşmalarını hayretle karşıladığımıza göre pek çoğumuz bu insanların varlığını ilk kez duymuş olmalı!

Dün ABD’nin Mars gezegenine yolladığı Curiosity’nin ilk kimyasal deneyi yaptığı dakikalarda biz de Türkiye’deki ‘Marslıların’ BDP’li milletvekilleri ile buluşmasını tartışıyorduk. Türkiye’deki Marslıları duymuşsunuzdur, biz onları PKK’lılar olarak tanıyoruz. Önceki gün BDP milletvekillerinin yollarını kesip kucaklaşmalarını hayretle karşıladığımıza göre pek çoğumuz bu insanların varlığını ilk kez duymuş olmalı!

Sanki 30 yıldır memlekette bir PKK meselesi yokmuş gibi ya da BDP ile PKK’nın en azından tabanının aynı olduğunu bilmiyormuşuz gibi pek çok politikacının hayret nidalarıyla dolu demeçlerini okuyunca insan şaşıranlara şaşırmaktan kendini alamıyor.

Anlayacağınız herkesin bildiği bir sırrımız var. Kimse birbirine çaktırmıyor... PKK meselesinde geldiğimiz nokta “BDP ile PKK’lılar bilerek mi görüştüler yoksa rastlantı eseri mi yollarını kestiler?” düzeyine kadar geriledi. Tartışmalara uzaktan bakıp soralım: “Ne fark eder?” Bu sorunun cevabı, PKK gibi bir meseleyi çözer mi? Oysa bakın daha dün, üstelik bayram günü iki uzman çavuş DAHA şehit oldu. Peki, bu kan nasıl duracak, Kürt meselesine nasıl bir çözüm gelecek, hükümet nasıl bir adım atacak, bunu düşünen, konuşan yok.

BDP’lilerden hükümete herkes yarayı kaşıma derdinde. BDP’lilerin PKK’lılarla buluşmasına Marslılarla buluşmuşlar gibi tepki gösteren bir politika bize umutsuzluk getirmekten başka bir işe yaramıyor. Bu şartlarda cümleten buyrun ‘Kürt meselesinin’ cenaze namazına...

Memleket nire Atam?

Bir zamanlar Hasan Mezarcı adında bir milletvekili vardı, hatırlayanınız var mı? Kafayı yiyip kendisini peygamber ilan etmeden önce 28 Şubat döneminin askeriyesinin havuzuna az su taşımamıştı. Verdiği demeçler laik cenahı hop oturtup hop kaldırıyordu. En sansasyonel sözlerinin başında ise Mustafa Kemal Atatürk’ün veled-i zina olduğunu ilan etmesi geliyordu. Bizim memlekette bir hafta geçince tartıştığımız konuları unutmak, üzerinden 10 yıl geçtikten sonra her şeyi sıfırlamak gibi bir huy olduğu için bunu da unuttuk gitti. Bu bayramı gazetemizin ‘Atatürk Malatyalı mıydı?’ gibi renkli bir konu ile şenlendirdiği şu günlerde aklıma bu konuşma düştü, açtım Youtube’da bir kez daha dinledim. Gerçekten “Ne günlerden geçmişiz yahu” demekten kendimi alamadım. Hasan Mezarcı’nın konuşması o kadar boş ki nasıl oldu da o günlerde bu kadar kıyamet kopardı, insan anlamakta zorlanıyor. Milletçe adı ‘28 Şubat’ olan bir akıl tutulması yaşamışız anlayacağınız.

Neyse benim gelmek istediğim yer ayrı. Milletvekilliğinden meczupluğa transfer eden Mezarcı’nın bu sözleri üzerine Türkiye’de kıyamet kopunca ben de o yıllarda genel yayın yönetmenliğini üstlendiğim 32. Gün programı adına soluğu Selanik’te almıştım.

Öyle ya, madem böyle ‘ciddi’ bir iddia vardı, bizzat gidip yerinde araştırmalıydım! İşi gücü bırakıp bu iddianın peşine düştüm.

Uzun uğraşlar sonucunda Selanik Nüfus Müdürlüğü’nde Mustafa Kemal Atatürk’ün kütüğüne ulaştım. Yunanlı yetkililer eşliğinde defterleri açtık baktık. Atatürk’ün ana adı doğruydu. Doğum yeri tamamdı ancak babanın mesleği çiftçi olarak yazılmıştı. Kameraların karşısında kısa bir tereddüt geçirdik. Ardından yetkililer kütüklerin yandığını, sonrasında yenilendiğini söylediler. Velhasıl konu bu haliyle kapandı gitti.

Şimdi Atatürk’ün memleketini tartışıyoruz. Bence çok iyi bir tartışma bu. Zira biz hiçbir zaman Atatürk’ü gerçek anlamda tanımadık. Yaratılan resmi tarih mitinin gölgesinde milli bir şef olarak onu tanıdık. Başımızın üzerinde taşıdık. Buna kızanlara kızdık. Hakkında yapılan birkaç ‘insani’ belgeselden bile rahatsız olduk.

Sonuçta Atatürk’ün memleketi neresi çıkar çok da önemli değil ama belki bu vesileyle akrabaları olan, aramızda doğan, yaşayan, büyüyen ve sevgisini demir ağlarla ilelebet kalbimize ören bir insanı tekrar, yeniden tanır ve daha çok severiz.

Suriye hakkında biri bizi kandırıyor!

Dün Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu’nun Suriye politikasıyla ilgili görüşlerini Hürriyet gazetesinde İsmet Berkan’ın köşesinde okuduk. Dışişleri Bakanı’nın Arakan’dan dönüp nihayet Türkiye’nin gerçek gündemine vakit ayırması şüphesiz sevindirici. Davutoğlu’nun sözlerinden anladığımız kadarıyla Türkiye resmi olarak Suriye direnişine hiç destek vermiyor, meselenin sadece insani yanıyla ilgileniyor-muş. Bakanı bu sözleri inanarak mı söylüyor emin değilim; ancak çok uzağa değil, Hatay’a kadar giderse sanırım Türkiye’nin Özgür Suriye Ordusu denilen oluşuma verdiği desteği gözleriyle görecektir. Aslında bizzat gitmesine de gerek yok. Konuyla ilgili Türk ve yabancı meslektaşlarımızın yaptığı haberlere göz attığında bile Türkiye’nin Özgür Suriye Ordusu’na verdiği desteği okuyabilir. Türkiye-Suriye sınırı neredeyse kevgire dönmüş durumda. Giren çıkan belli değilken oldukça iddialı demeçler bunlar. Şimdilik şurası kesin ki ya gazeteciler ya da Dışişleri Bakanı, Türkiye’nin Özgür Suriye Ordusu’na yaklaşımıyla ilgili bizi kandırıyor. Kim doğru söylüyor bilmiyorum ama bana sorarsanız bu tartışmada kabak yine (her zamanki gibi) gazetecilerin başına patlar!