Özürlü kızına tecavüz eden baba!

12 Ağustos 2012 Pazar, 07:59

Tuğçe Tatari /Akşam

Siz hiç down sendromlu bir çocukla tanıştınız mı? Ben tanıştım.
Yumuşak hatlı fiziksel özellikleriyle gördüğünüz an tanı koyabileceğiniz, biraz iletişim kurdukça umutlanacağınız çocuklardır..
Asla 'kesin kayıp' değil aksine doğru eğitim ve aile özverisiyle hayata kazandırılabilecek çocuklardır.
Ama farklıdırlar.
Bakıma, ilgiye, yönlendirilmeye muhtaçtırlar.
Sosyal ve duygusal gelişim için aileye, öğretmenlere ihtiyaç duyarlar.
Gelişimde yavaşlık, zekada gerilik, karar vermede zorluk yaşarlar.
Ama dediğim gibi iyi eğitimle şaşırılacak ilerleme kaydedip, tek başına yaşayacak hale bile gelebilirler.
Şimdi bu anlattıklarımı cebinize koyun...
***
Dün Akşam gazetesinde Seda Kılıç'ın bir haberini okudum. İstanbul'da zihinsel engellilerin eğitim gördüğü bir okula giden 18 yaşındaki Ö.Ö, karnındaki şiddetli ağrıdan şikayet etmesi üzerine ailesi tarafından doktora götürülmüş.
Muayene sonucu Ö.Ö'nin karın ağ
rısı sebebi belli olmuş; hamileymiş... Acilen kürtaj yapılmış. Cenin DNA testine tabii tutulmuş ve bebeğin 18 yaşındaki down sendromlu Ö.Ö'nün babasından olduğu tespit edilmiş. Ö.Ö, psikologlara babasının geceleri yanına geldiğini, kendisini öptüğünü ve 'karnını çok ağrıttığını' da anlatmış.
Ancak; babası tarafından tecavüze uğrayan Ö.Ö'nün tecavüz esnasında bekaret zarı yırtılmamıştı.
Tüm raporlar cinsel ilişki ve baba tarafından gebe bırakılmış olduğunu ispatlarken yargı 'zar'a takmış!
Ve mahkeme babayı tecavüzden suçlu bulup, üst sınırdan 15 yıl ceza verirken, Yargıtay 14. Ceza Dairesi 'bekaretin bozulmadığı' gerekçesi ile 'basit cinsel istismar var' deyip kararı bozmuş, cezada indirim istemiş...
***
Şimdi yazının başında anlattıklarımı cebinizden çıkartın ve vicdanınızın yanına koyun lütfen..
Özürlü kızına tecavüz eden bir baba ve o babayı aklamaya çalışan bir 'adalet sistemi'...
Ne denir ki; helal olsun!

Hangi eski fahişe?
MADONNA dünya turnesine devam ediyor..
Ve ayak bastığı her ülkeden ses geliyor!
Son olarak Rusya'da, St. Petersburg'da konser verdi. Ve sahneden muhalif eylemleri nedeniyle tutuklu olan punk grubu Pussy Riot'a destek verdi.
Hemen ardından Rusya Başbakan Yardımcısı Dimitri Rogozin bir açıklama yaptı ve Madonna'ya 'eski fahişe' dedi. Rogozin; son derece ilkel bir tepki vererek, hakaretle cevap verdi.
Oysa biz gelişmiş insanlar, Rus kadınlarını otomatikman fahişe kabul edenlere bile müdahale edip, bunun ne kadar yanlış ve ayıp bir tutum olduğunu anlatıyoruz.
Bırakın fikrinize ters bir görüşte olana 'fahişe' demeyi, biz fahişeye bile fahişe demeyi doğru bulmuyoruz! Açıkçasını söylemek gerekirse ben Rus Başbakan Yardımcısı'ndan hiç hoşlanmadım.

Nazlı Ilıcak gerçeği
Her fırsatta söylüyorum İzzet Çapa'nın yaptığı röportajları beğeniyorum. İzzet çoktan birçok meslektaşımı solladı geçti, geçeceği de belliydi.
Cem Yılmaz'ın kayınpederiyle yapılan röportaj da çok iyi idi. Umarım ilerleyen zamanda Fatih Altaylı, İzzet Çapa'nın arkasında biraz daha sağlam durur. En ufak itirazda 'bilsem yayınlatmazdım' noktasında durmak başarıyı zayıflatır çünkü.
Neyse... Geçen hafta İzzet bir başka 'iyi' iş daha yapmıştı.
Açıkçası o röportaj benim için 'kayınpeder'den daha ilginçti.
Çünkü Nazlı Ilıcak tüm gerçekliğiyle karşımızdaydı.
Kocasına hiç aşık olmadığından tutun, estetik operasyonlarından, oğluyla ilişkisine kadar bugüne kadar hiç olmadığı kadar samimi bir röportaj vermişti.
Eminim ki geçtiğimiz kış Nazlı Ilıcak'a yazdığı yazılar sebebiyle şiddetle kızan herkes 'Amma gerçek kadınmış' dedi.

Can Yücel
BUGÜN Can Yücel'in ölüm yıldönümü.
Her sene Eski Datça'daki evinin kapılarını anma törenine katılanlara açan Güler Yücel bu sene tüm kapıları sıkı sıkı kapatmış.
Çünkü Can Yücel'in mezarını parçalayanlara ve parçalayanları bulup cezalandırmayanlara tepkili.
Suçlular bulunana kadar eşinin mezarını dahi tadil ettirmiyor.
Belli ki çok kırgın, belli ki çok yalnız bırakılmış...
Ama bizler Can Yücel'i severiz.
Onun nevi şahsına münhasır anılarını, şiirlerini her daim yaşatırız sofralarımızda...
Eski Datça'ya yolumuz düştüğünde gözlerimiz evinin duvarına attığı o imzayı arar, içeriye girip kitaplarına dokunmak isteriz.
Bizim için Can Yücel kıymetlidir.
İster mezarı olmasın, ister anması...
Ama bir de yeni nesiller var, hiç Can Yücel'den haberdar olmamış gençler... Belki de hiç bir zaman haberdar olamayacaklar.
Oysa anmalar, törenler ustamızı hatırlatır, öğretir.
Gün bu kadar karanlığa gömülmüşken
Bize düşen aydınlarımızı parlatmaktır,
Küsüp eve saklanmak değil!
Hem iki kendini bilmez cahile kızıp Can Yücel'i özlemle anmak isteyenleri cezalandırmak ne kadar doğrudur ki?