Milli hazinemizi kaybettik

07 Ağustos 2012 Salı, 08:27

Yaşar Seyman /Yurt Gazetesi

Milli hazine mi?
‘Milli Hazine’ tarihi bir eser değil.
Devletin korumasında olan kurumsal bir yapı değil.
‘Kaşıkçı Elmas’ı hiç değil.
Milli Hazine kim?
Milli hazine bir yazar.
Yazar mı?
Yazar milli hazine olur mu?
Milli hazine olsa bizde 21. Yüzyılda hapse atılır mı?
Zaten bizde milli hazine değil.
İrlanda da ‘milli hazine’dir.
Nasıl?
Okumadın mı?
Geçtiğimiz hafta gazeteler yazdı.
Milli hazine İrlandalı yazar, gazeteci Maeve Binchy.

72 yaşında ölen yazar ölmeden Irish Times’e verdiği demeçte yaşamına dair şunları söylüyor: Yürümediğim yollar için hiç pişmanlık duymadım. Her şey güzel gitti. Geriye bakabiliyorum ve geriye bakmaktan büyük keyif duyuyorum. Çok şanslıydım. Hâlâ yanımda olan dostlar ve iyi bir aileyle mutlu bir yaşlılık dönemi geçirdim.”

Dublin’de dünyaya gelen yazarın bazı eserleri şunlardır:
‘Bir Dilek Tut Benim İçin’, İtalyanca Aşk Başkadır’, ‘ Yalnız Kadınlar Sokağı’, Aşk Mutfakta Pişer’

GENÇLERE CESARET VERDİ

Geçtiğimiz günlerde ölen dünyaca ünlü yazarın ardından Cumhurbaşkanı Michael D. Higgins, Binchy’in romancı, öykücü ve köşe yazarı olarak akıcı üslubuyla, dünya çapında milyonlara ulaştığını vurguluyor. Bu yönüyle genç yazarlara büyük cesaret verdiğini söylüyor.

“ MİLLİ HAZİNEMİZİ KAYBETTİK”

Başbakan Enda Kenny ise açıklamasında: “Bugün milli bir hazinemizi kaybettik” diyor.

Bizde bu sözü söyleyecek kaç başbakan oldu?
Ya da var mı?
Bu, çok yaşamsal bir soru inanın.
Yazarını, sanatçısını ‘ulusal hazine’ görmeyen bir devlet güçlü olabilir mi?
Ya da sanatçısına karşı taraf olan bir devlet saygın olur mu?

“ Hazine; gömülü ya da saklı bulunan altın, gümüş, mücevher gibi değerli eşya yığını; merkez bankası, hazine genel müdürlüğü gibi devletin para işleriyle uğraşan organlar. Değerli şeylerin saklandığı yer; kaynak. Devlet malı, parası ya da bunların saklandığı yer; büyük bağlılık duyulan değer verilen nesne ya da kimse.”

Türkçe sözlüğü de bir yazar yazdığı için bu kavram sözlükte var. Bizde yazarın ardından ‘Milli hazine’ diyecek bir devlet adamı yok.
Olsa milli hazineler tutuklanır mı?

Hapishanelerde öldürülür mü? Sürgüne gönderilir mi? Sürgünde cenazesi gelir mi? Ya da devletin zulmünden kaçıp yaban ellerde ülke hasreti ile kıvranıp, sürgünlerde ölür ve kalır mı?

Gelişmiş ülkelerle aramızdaki fark budur?
Avrupa ülkelerinde şehirlere sanatçıların ismi verilir.
Fransa’nın Toulouse şehri ‘pembe şehir’ adını ülkesinin ressamından alıyor.
Trenlerine yazarların isimleri veriliyor…
Bizde; olsa olsa ölen bir yazarın, sanatçının ardından ‘sizden’, ‘bizden’ yorumu yapılıyor. Ona göre vaziyet alınıyor ve demeçler veriliyor.
Yaşarken bile eserlerine o gözle bakılıyor.
Bizden değilse kitaplarının satışına izin verilmiyor.
Görünmez yerlere itiliyor.
Vitrinlere konmuyor.
Bizde kitap bile ötekileştiriliyor.
Cezalandırılıyor.
Yakılıyor…
Çünkü bizde en kıymetsiz şeydir yazar.
Ve sanat…
Yine de umut her dem taze ve güzeldir.
Değerlerimize ‘Ulusal hazinemiz’ diyecek günler yakındır.
Bu yakınlığı yaratacak sizin aklınız ve ellerinizdir.
Küçük bir adım atın yetecektir.