Urfa mı? Normal! Bizim devlet yakmaya alışık…

19 Haziran 2012 Salı, 07:55

Ali Murat İrat /Muhalifgazete

Kadınlar bağırıyor: Benim bedenim benim kararım!
“Üç çocuk sahibi olun”la başlatılan sömürünün son noktası olan kürtaj yasağında da onların bedeni erkek egemen kapitalist sömürünün en çıplak zoruyla baskı altına alınıyordu. Ama onlar çıkıp meydanlara “kadın doğulmaz kadın olunur” deyip isyan bayrağını açtılar kendi bedenlerine sahip çıkarak.

Çünkü bedenlerini devlete emanet edenlerin sonlarını en iyi onlar biliyor. Çünkü tecavüzcüsüyle evlendirdiği kadınlar yetmiyormuş gibi bir de onların müstakbel katillerini besliyor devlet. Büyütüyor.
Ama kadınlar biliyor başlarına gelecekleri.
Pozantı’da devletin bedenlerini korumaya aldığı çocuklara tecavüz edildiğini de biliyor.

Yüce devletin koruması altında olan çocuklara işkencelerle tecavüz edildiklerinden de haberdarlar. Ne anlatmıştı oradaki çocuk mahkumlardan birisi: “Sadece tecavüz değil. Dayak adeta günlük yaşamın parçasıydı. İntihar etmek istedim, annem aklıma geldi, vazgeçtim.”
Bir annenin hayali bile yetiyorken bir hayatı kurtarmaya Devlet Ana orada da seyrediyor. Devam ediyordu çocuk: “Bir gün gündüz saat beşti sanırım. Yukarıya çıktım uzandım. Özgür beni elle taciz etti, sonra da tecavüz etti. Karşı çıktım, direnmeye çalıştım ama benden çok güçlüydü. Bu olayı anlattığım takdirde öldüreceğini, adımı ibneye çıkaracağını söyledi. 'Burası benim elimde, kimseye bir şey anlatma' dedi”.
Devlet ana seyrediyor.

Daha geçen gün Urfa mahpushanesinde yanarak can veren mahkûmları da öyle. Cezaevinde yangın alarmı yok. Çünkü bizim devlet yangına duyarlı değil.
300 kişilik mahpushaneye 1500 kişi koymuşlar ve Urfa cehennem. Kerbela Urfa. Vantilatör kavgası 13 kişiyi yakarak öldürüyor. Allah’tan bu defa da Aziz Nesin yerine Vantilatör var. Devlet ana seyretmesine en güzel bahaneleri yine yaratıyor.

Zaten devlet yakılanlara bakmaya da alışık.
Sivas’ta da bakmamış mıydı? Neredeyse bir gün süren it sürüsü kuşatmasını 20 tane acemi er göndererek bastırmaya çalışmamış mıydı? Oysa aynı şanlı ordu dünyanın en zor işi olan ada çıkarmasını Kıbrıs’ta üç saatte tamamlamıştı. Hakikaten aklıma geldi de soruyorum: Sivas’ta yakılanları seyreden o alay komutanının (hani şu olaydan sonra apar topar emekli olan) ifadesi ne oldu? Otelin önüne itfaiye araçlarının girmesini engellemek için arabaların tekerlerinin önüne uzanan tosuncuklardan kaçı salıverildi? Kaç katil devletin bilgisinde Avrupa’da dolanıyor?

Kadınlar bağırıyor: Benim bedenim benim kararım.
Ama yalnız kendileri için bağırmıyor. Bir daha Sivas olmasın diye bağırıyor. Urfa mahpushanelerinde insanlar yalnızca sıcaktan bunaldıkları için yanmasınlar diye bağırıyor. Kerbela ensemizde diyor kadınlar. Kerbela bitmedi diyor. Nerede yanmak varsa, nerede zulmedenlerin ateşi varsa Kerbela orada diyor.

Sivas’ı unutmadım. İt sürüsünün yakmak için yöneldiği kültür merkezinden Grup Yorum elemanlarının yaptığı barikatlar ve attığı taşlarla kurtulmuştu insanlar. Oteldekiler o kadar şanslı değildi. 12 yaşındaki Koray eline taş alamayacak kadar küçüktü. Dönemin muhalefet lideri olan ama aslında iktidarın kendisi olan Mesut Yılmaz dememiş miydi: “Olayın büyütülmesini doğru bulmuyorum... Bir futbol maçında da bu kadar insan ölebilirdi”. Demişti. Bu demeci vermişti. Devlet seyrediyorken bu seyre bahaneyi de o bulmuştu.
Urfa mahpushanesi yandı. Bir vantilatör kavgası nedeniyle yandı. İnsanlar bedenlerini devlete emanet etmişlerdi. Bu ülkede emanet edilecek en son yere. Ama üzülmeye gerek yok ne de olsa bir futbol maçında da bu kadar insan ölebilirdi.

Sadece bir kaza sonucunda değil, dağdaki çatışmalarda da ölebilirdi. İş kazasından da günde ortalama 4 işçi ölebilirdi. Trafikte on binlerce insan birkaç yıl içerisinde ölebilirdi. Üzülmeye gerek yoktu. Yeter ki Allah devlete zeval vermesindi. Vatan sağolsundu.
Kadınlar bağırıyor. Benim bedenim benim kararım. Bu slogan, beynini vajinalarla bozmuşların anlayamayacağı kadar büyük. Bağırıyorlar. Yeniden Kerbelalar olmasın diye bağırıyor kadınlar. Erkek egemen dünya ise onlara bir “karı gibi” sünepe sünepe bakıyor.
Vesselam…