Silivri’nin Tuncay’ı

29 Ağustos 2012 Çarşamba, 08:54

Bir bayramdan bir bayrama doğru akıp gidiyor zaman. Herkesin bayramı kendine, öyle mi?
İşte, iç burkan da bu ya, Silivri orada dururken.
Ayşe Arman’ın 17 Ağustos’ta Hürriyet’teki yazısından bir bölümü bir de biz Silivri tarihine not düşelim:
“Bugün Tuncay Özkan’ın doğum günü 46 yaşına giriyor.
Tam 1418 gündür içeride.
Daha ne kadar yatacak bilmiyor.
Zaten neyin ne olduğunu, artık bu ülkede kimse bilmiyor.
250 duruşmadan fazla oldu.
Tam olarak suçları nedir, henüz o bile belli değil.
Bu 4 yıl boyunca, iki kadın onu asla yalnız bırakmadı.
Hep ama hep destekti.
İkisi de aşkı.
Biri sevgilisi Duygu Dikmenoğlu, diğeri kızı Nazlı Özkan.
Siz bu satırları okurken, ben 19 yaşındaki kızı Nazlıcan’la birlikte Silivri’de olacağım.
Babasının doğum gününü kutlamak için el sallayacak.
Nazlıcan, Avusturya Lisesi’nden atıldı, şimdi Pera Güzel Sanatlar’da okuyor, liseyi bitirmeye çalışıyor.
O da çok ağır bedel ödeyenlerden. Zaten bedellerin en ağırını çocuklar ödüyor.
Nazlıcan, 19 gibi değil, çok daha olgun, çok daha büyük. Mecburen büyümek zorunda kaldı.”
Nazlıcan’ın babasına yazdığı mektup ve kendisiyle yapılan bir röportaj da 17 Ağustos’ta Cumhuriyet’te yayımlandı. Nazlıcan, röportajın bir yerinde söyledikleriyle Silivri tarihine not düşüyor:
“Babama 4 yıldır suçu söylenmiyor. 2010’da ‘Adalet istiyorum’ diye bağırdığı için mahkemeden atıldı ve bir hafta açlık grevi yaptı.
2009’un Aralık ayında babamın bütün savunması bitti. Ama 2012 Ağustos oldu, hala değişen bir şey yok. Yaşanan bir trajedi var. ‘İnsanların hayatından çalıyoruz’ gibi bakmıyorlar. Mahkeme başkanı, avukatın ‘Ne zaman karar vereceksiniz’ sorusu üzerine: ‘Ne aceleniz var ki’ diyebiliyor. Benim acelem var, ben babamı istiyorum. 1418 gündür babamı bekliyorum. Hukuk artık bu mahkemelere de uğrasın diye bekliyorum.”
Bugün 1430 gün oldu; hep bekliyoruz, ama duvarlar ses vermiyor.
Uludere’de de ayrı bir tarih yazılıyor; 245 gün oldu, 34 sivilin savaş uçaklarıyla bombalanarak ölümüne neden olan saldırı emrini kimin verdiği ve onayladığı hala açıklan(a)madı. Kim? Kim? Kim?
Duvarlar ses vermiyor.

Bir şiir
İlhan Berk’i (1918-2008) dört yıl önce dün yitirmiştik. İstanbul’un semtlerini, özellikle Beyoğlu ve Galata’yı anlatan şiirlerinden iki dörtlükle anıyoruz:
“Ben Basma Tulumba Sokağı’nın bekçisi/ Uyuyanların uyumayanların bekçisi/ Geçen günlerin geçmeyen günlerin bekçisi/ Ben Basma Tulumba Sokağı’nın bekçisi// Ben Karanlık Bakkal Sokağı’nın bekçisi/ Bir karım vardır pamuklar gibi/ Bir kızım vardır Buldan bezleri gibi/ Ben Karanlık Bakkal Sokağı’nın bekçisi”

Kaynak : Nail Güreli /Milliyet