Senegalli bir kızım oluyor...

01 Nisan 2011 Cuma, 09:28

Özlem BUĞDAY YAĞMUR/OLAY

Üzerinize afiyet, Milli Eğitim Müdür Yardımcılarından Mustafa Bilici arayıp, 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı şenliği kapsamında Bursa’ya gelecek çocuklardan, 11 yaşında Senegalli bir (Misafirimizin) kızımızın olacağı müjdesini verdiğinden bu yana aklımın pek de başımda olduğunu söyleyemem.
İnanılmaz mutluyum.

Ne kadar arkadaşım varsa aradım:

“Senegalli bir kızım oluyor!!!”

…???





Sonra elim ayağım birbirine dolandı.

Neleri sever?

Hangi yemekleri örneğin?..

İlk gün ne yapmalı?

Hay Allah’ım…

Ya beğenmezse?

Ya beğendiğini ifade edemezse?

Ya iştahsız bir çocuksa?..

N’aaparım?..

Cadılarım (Henüz bilmiyor… Müjde bu akşam verilecek.) bayılacaklar biliyorum.

O gelince biz çok mutlu olacağız.

Çok seveceğiz onu.

Anneanne (Güler Hanım…) bile teyakkuzda…

Tutturacak,

“Çocuğa doğru düzgün Doğu yemeklerinden yapın.”

Diye.

Yaptığımızı beğenmeyecek.

Oturup kendisi yapacak.

Sonra şekeri fırlayacak!







Pisileri sever mi acaba?

En küçük kızımı, Venüs’ü sever mi?

Sever tabii.

Doğanın kalbinden geliyor o.

Hayvanları sevmemek bizim buralara has bir yara…

Venüs de onu sever.

Bebek zaten pisimiz.

Herkesi ve her şeyi seviyor mır mır mır…





Biz maaile hazırız.

Gelsin.

Kızımız olsun.

Burada çok mutlu olsun.

Lakin,

Ya o?..

Sever mi bizi?

Bu ülkeyi?

Bu kenti?..







Hava nasıl olur o geldiğinde?

Bahar da gelir mi?

Ya soğuk olursa?..

Keşke bu duruma da müdahale edebilsem!(Yabancı yok aramızda. Halim harbiden budur…)

Nereden başlamalı?

Nerelere götürmeli?..

Trilye’yi görmeli her şartta…

O denizi…

Zeytin ağaçlarını…

Sonra Uludağ’ı…

Güzel olan her şeyi görmeli.





Oldum olası sevdim misafiri…

En çok da çocuk misafirleri..

Cadılarımın bütün arkadaşlarını…

Ama bu kez farklı.

Çok farklı…

Aklımda ne seçim kaldı, ne kulis, ne de başka bir şey.

Olan oldu.

Bu günlük idare edin…