Annemin Anneler Gününü kutlayamam çünkü onu bundan 5 yıl önce kaybettim

13 Mayıs 2012 Pazar, 09:05

Cengiz Hortoğlu /Milliyet

Yıllar çok hızlı geçiyor, bir gün bakıyorsunuz ki annenizin Anneler Gününü kutlama şansınız kalmıyor.

İşte o zaman geriye dönüp kendinizi sorgulamaya başlıyorsunuz; “Acaba anneme gereken değeri verdim mi? Onun için daha neler yapabilirdim?” Soruları birbirini izliyor.

Ben artık annemin Anneler Gününü kutlayamıyorum. Çünkü onu bundan 5 yıl önce kaybettim.

Hiç okula gitmemiş olmasına rağmen en büyük ideali bizi okutmaktı.

Biz daha uyanmadan erkenden kalkar, metrelerce uzaktaki kuyudan su taşır, sonra da buz tutmuş elleriyle sobayı yakmaya çalışırdı.

Soğuk kış günlerinde okula giderken buz gibi havada ayakkabılarıma dolan sulara onun bana olan inancıyla katlanırdım.

Üniversitede okurken O, Gaziantep’te ben İstanbul’a olduğum halde, ne zaman bir şeye üzülsem bunu ana yüreğiyle hisseder ve arardı.

Sonra da içine gömdüğü gözyaşlarıyla, ”Üzülme, sen bunu da yenersin,” derdi.

Üniversite hayatım boyunca, ördüğü yün eldivenler, ellerimden çok yüreğimi ısıtırdı.

Şimdi artık o yok. Ancak onunla olan anılarımızı yaşatıyoruz.

Zaman, onun sevgisini de elleriyle yaptığı tarhana çorbasının sıcaklığını da yok edemedi.

O anları aklımda hep kara kare sakladım. Kin tutmamayı, hoşgörüyü, affetmeyi, koşulsuz sevmeyi; onu düşmanlarına bile “Dua ederken,” gördüğümde öğrendim.

Halen hayaller kurmayı başarıyor, öyküler, romanlar yazabiliyorsam, bunu annemin çocukluğumda anlattığı masallara borçluyum.

Benim annemden öğrendiğim en önemli şey, acılardan mutluluk yaratmaktı. Elbette hayatın engebelerine ve engereklerine dayanmayı da…

Anneler gününü önemseyin. Annenizin ve eşinizin anneler gününü bir armağanla mutlaka kutlayın.

Bugünler, bizim için değerli olan insanların farkına varmak ve onlara olan sevgimizi bir kez daha ifade etme olanağıdır.

***

Anneler Gününde, yüreklerinde sevgiyi hep yaşatan siz değerli okurlarımla bir şiirimi paylaşmak istedim. Tüm annelerin Anneler Günü kutlu olsun.

***

HER YANINI SARMIŞ O ÇOCUKLUĞUNLA

Hep bir yanımı çocuk bıraktım

Doğru mu yaptım bilmem ki

***

Güzellikleri umutları

Çocukluğu ve sevgileri hep yaşarım diye

***

Kanadı kırık bir çalıkuşu

Ezilmiş bir reyhan gördüğümde

Acısını duyabileyim diye

***

Hep bir yanım çocuk kaldı

Ben istedim diye

Ne balonları unuttum ne uçurtmaları

Ne kum ışıltılarını ne midye kabuklarını

***

Ne zormuş meğer

Büyüklerin dünyasında

Bir yanınla bile olsa çocuk kalmak

***

Her duyarlılıkta

Yüreğimden damla damla

Akarken acılar damarlarıma

Hep düşünüyorum kendi kendime

İyi ki de dört yanımda çocuk değil diye

***

Annem demişti bana

Büyü artık

Sen dayamazsın oğlum ezilen çiçeklerin acılarına

Bu yufka yüreğinle

***

Ve bir yanın çocuk kalmış

Ama her yanını sarmış

Yağmur bulutlarına sıkışmış

O çocukluğunla

Bu şiir “Şimdi Tam Zamanı” adlı şiir kitabımdan alınmıştır.”

***

Her şeyin istediğiniz gibi olması dileğimle…

Cengiz Hortoğlu