Bu kadar hakareti alkışlayan bir gençlik

02 Mayıs 2012 Çarşamba, 09:37

Afet ILGAZ/Yeni Çağ

Başbakan’ın AKP’li gençlere yaptığı konuşmayı, dişimi sıkıp sonuna kadar dinledim. Baştan aşağıya hakaret dolu olan konuşmayı sık sık alkışlayan bir gençlik ve bürokrat grubu vardı, bakakaldım.
Hakaret, yüzde 51 olan Türk halkına yapılıyordu. Halkın itiraz eden, eleştiren (ileri demokrasi ya) grubu o gün hangisiyse, ona. Başbakan ceketini çıkarmak için izin istedi, alkış kıyamet! Alkış eyleminin niteliğini buradan anlayın artık.
Bu çocuklar genç, delikanlı, haksızlığa baş kaldıran heyecanlı bir yaştalar... Hayatları boyunca ahlakî tepkileri bu mu olacak?

Zavallı kime denir?
Başbakan’ın tiyatroculara yaptığı hakaret, dünya siyaset tarihinde görülmemiş, görülmesi de mümkün olmayan cinstendi. “Zavallı” lığın tanımını değil de, nerede, nasıl kullanıldığını herkes bilir. Zavallı lafı merhametle söylenmişse diyeceğim bir şey yok. Genellikle böyle söylenir. Böyle söylenmiyorsa derin bir aşağılama vardır içinde. Yani gücü kuvveti, malı mülkü, iktidarı, sözünün geçerliliği, başarısı falan olmayan adam demektir. Hatta bu bile değildir. Türk merhameti, vicdanı bu kelimeyi o anlamda kullanmaz. Ayrıca bu akıllıca bir iş olmaz.
Çünkü kimin ne zaman “zavallı” bir duruma düşeceği de belli olmaz. Düşmez kalkmaz bir Allah demişler.

Eğitimli, çalışan bir kişi zavallı olur mu?
Tiyatro eğitimi zor bir eğitimdir. Tiyatro eğitiminden geçmiş özellikle devlet tiyatrosundan gelmiş kişilerin dizilerde ne kadar farklı bir durum oluşturduğunu hep görürüz. Oyunculuğu bırakın, tiyatro bir kültürdür, inceliktir, birikimdir. Dünya edebiyatını bilirsiniz, kendi edebiyatınızı bilirsiniz, günlerce oturup tekst ezberlersiniz, dramatizasyon çalışırsınız. Bu insanlar eğer Başbakan’ın ileri demokrasisine güvenip yönetimi eleştirirlerse yandılar. Başlarına öyle adamlar getirirler ki, onlar tiyatronun ilk harfini bile bilmezler. Bununla bir milletin tiyatrosu inşa edilebilir mi?

***

Namık Kemal’in “Vatan Veya Silistre” sini bilirsiniz. İlk oyunlarımızdandır ve ilk politik oyundur belki de. Oynandığı vakit tiyatroda kıyamet kopmuştur. Seyirci ayağa kalkmış ve “Muradımızı isteriz” diye slogan atmıştır. Gerçi Sultan Murat tartışmalı bir padişahtır ama Abdülhamit Han zamanında bile seyirci itiraz etmeyi biliyordu ve bu hakkını kullanıyordu.
Siz, yönetimi eleştiriyor diye yüz yıllık bir kurumu nasıl hakaretlerle yerle bir edersiniz?
Tarih bunları yazmayacak mı sanıyorsunuz?

***

Bu iktidar döneminde en fazla şiddet gören kesim eğitimliler. Her gün bir doktor, bir öğretmen dövülüyor. Bu çok düşündürücü bir durum