“Ya çıkarlarsa” korkusu bu

30 Mart 2011 Çarşamba, 08:29

Ahu Özyurt/Gazeteport

Bir kuşak hatırlamıyor olabilir ama hatırlatmak bize düşer. Bu ülke 1980’de siyasi idamlar yaşadı. Bu ülke başbakanlarını bakanlarını, gencecik fidanlarını idam etti.

Bu ülkenin idam cezası hafızasında böyle şeyler yatar.


Şimdi minicik çocukları öldüren caniler için de idam cezası geri gelsin kampanyası başlatılıyor bir yerlerde. “Asalım canileri” diyoruz bütün kalbimizle. Onlar zaten mahkum olmuştur artık dünyada da ahirette de.

Ama devlet ve adalet başka bir şeydir.

En güçsüzünü, en küçüğünü bütün kötülüklere karşı korumak sorumluluğu vergilerimizle ayakta duran “DEVLET BABA”nındır. Ve devlet bu sorumluluğunu yerine getirmemiştir.

Adil yargılayanmacağından emin olduğu için “ya tahliye olurlarsa” paniğiyle Burhan Kuzu gibi bir anayasa profesörü bile “Bir kenarda idam dursun” diyebilmektedir.

Çünkü Sayın Kuzu da bilmektedir ki gerçekten üç yıl yatıp çıkabilir bu caniler. Hrant’ın katili gibi, kız çocuğu tacizcisi gibi.. Hukuku öyle bir hale getirdiler ki bu ülkede, bazı hakimler “E canım çocuk da tahrik etmiştir” gibisinden bir karar verebilir ve bu ülkenin büyük gazeteleri de buna eyvallah çeker.

Kocasından onlarca kere tehdit alan kadını korumayan hakim “E canım ne var, otursun kocasının dizinin dibinde” deyip kadının 35 yerinden bıçaklanmasına davetiye çıkarabilmektedir artık. Dahası o hakim muhtemelen terfi de alacaktır. Burhan Kuzu’nun isyanı bundandır. Bu sorumluluğu istememektedir Burhan Kuzu Hoca.

Baştaki soruya geri dönme zamanı.

Öcalan’ın Suriye’den çıktığı günleri, İtalya’daki aylarını birebir takip ettim. Yargı sürecinin en başında Mudanya’daydım. Türkiye’nin bağrı alev alev yanarken en kolayı onu asmak olurdu.

Belki AB’ye belki ABD’ye sözler verildi. Bilemem.

Ama Avrupa Birliği ile müzakere sürecinde idam cezasının kalkması için Rahmetli Bülent Ecevit ve MHP Lideri Devlet Bahçeli’nin verdiği sınavı dün gibi hatırlıyorum.

CNBC-e finans kanalında Meclis Genel Kurul oturumunu izliyorduk.

Para, pul, borsa dolar filan bir yanaydı.

Oylama yapıldı. İdam cezası kalktı. Dünyanın pekçok yerindeki bankalarda çalışan genç Türklerin, borsaların trader masasındaki “piyasacıların” alkışladığını hatırlıyorum.

Bu ülkenin, bu milletin üzerinden bir yük kalkmış gibiydi. Gözlerinden yaşlar süzülenler oldu.

27 Mayıs’la 12 Eylül’le hesaplaşma gibiydi idamın kalkması.

Şimdi üç tane insanlıktan çıkmış cani için bu yükü geri getirmek o masum bebecikleri geri getirmeyecek. Onların acısını her gün hissetmemiz gerek. Bir avuç iblisi asarak ruhlarımızı rahatlatmakla kurtulamayız bundan.

Menderes’e, Deniz’e, minik Türkan’a borcumuzdur