Darbecilerin elindeki oyuncak ülke

13 Mart 2012 Salı, 08:27

Nagehan Alçı /AKŞAM

Feci bir gribin pençesindeyim. Kolum, kanadım kırık. Bir yandan hastalık, bir yandan da bıkkınlıkla karışmış tuhaf bir ruh hali... Bıkkınlık hep aynı filmi görmekten. Bu filmi görüp de hala görmeye devam etmek isteyenlerden...
Dün 12 Mart'tı. Muhtıranın üzerinden 41 yıl geçti. Benim gözümde o dönemin devleti de, devrimci-sol hareketi de, ülkücü-sağ hareketi de aynı baskıcı ve zalim zihniyeti temsil ediyor. 9 Mart başarıya ulaşsa sağcılar zulüm görecek, Türkiye'ye Baasçı, sosyalist bir askeri rejim gelecekti. Olmadı. Onun yerine 12 Mart başarıya ulaştı. Devrimcileri, solcuları ezdi, geçti. Çok ağır işkenceler yaşandı.
***
12 Mart'a götüren süreçte darbeciler kendi dünya görüşlerine göre farklı kesimleri örgütleyip, silahlandırıyorlardı. Şiddet kol gezsin, asker devreye girsin diye ellerinden geleni yapıyorlardı. O zamanlar bugünlerin Türkiye'si yoktu. Sivil yönetimler güçsüz, yöneticiler dirayetsizdi. Dönemin başbakanı Süleyman Demirel, kendi egemenlik kavgası uğruna partisini zayıflatmaktan da kavgaya tutuşmaktan da askere boyun eğmekten de çekinmedi. Hedef Demirel'i devirmekti fakat o kendisini deviren darbecilerin solculara yaptığı zulümleri sonuna kadar destekledi. Bununla da kalmadı, yeri geldi, kışkırttı. Dönemin lideri İsmet İnönü ise darbe ortamının hazırlandığını bildiği halde bu hazırlıkları destekledi. Tablo her yönüyle berbattı kısacası.
Bir de o dönemin basını vardı ki... Bunların başında solcuların haftalık Devrim gazetesi geliyordu. Doğan Avcıoğlu, Devrim'de darbeyi açıkça kışkırtıyordu. Doğrudan darbe ortamı hazırlamak için darbecilerden talimat alarak manipülasyon, kara propaganda ve sistemli yalan haber yapıyordu. Buna karşı Mehmet Şevket Eygi'nin yöneticiliğini yaptığı Bugün ise sağ kanattan solculara yönelik kin ve düşmanlığa tahrik edici yayınlar hazırlıyordu.
***
Devrim'in yazı işleri müdürlüğünü yapan Hasan Cemal, daha sonra yaşananları 'Kimse kızmasın kendimi yazdım' adlı kitabında anlattı. Kitaptan beni çok etkileyen iki anekdotu sizlere hatırlatmak istiyorum. Maalesef o dönemki gençlik şiddete tapan, darbecilerin elinde oyuncak olan bir gençlikti. Solcu kanadın temsilcisi Deniz Gezmiş ve arkadaşları feci biçimde kullanıldılar. Daha sonra da maalesef dönemin darbeci yönetimi tarafından asıldılar. Demirel de bu cinayeti destekledi. Türkiye tarihinin yüz karası sayfalarından biridir bu gençlerin asılması. Öte yandan Cemal'in daha sonra köşesine de taşıdığı anekdot onların nasıl darbecilerin piyonu haline geldiklerini açık seçik ortaya koyuyor. Kitapta emekli Deniz Subayı Erol Bilbilik'in İrfan Solmazer ile ilgili ifadesi şöyle: ... İrfan Solmazer bana 'Erol sen denizcileri ihmal etmişsin' dedi. Kimi ihmal ettiğimi sorunca da 'Sarp Kuray'ı, Deniz Gezmiş'i ihmal etmişsin... Ama ben onlara İstanbul'da, Ankara'da mısır patlatır gibi bomba patlattırıyordum. ' dedi.
O dönemle ilgili Hasan Cemal'in anlattığı başka inanılmaz bir hadise de Mustafa Kuseyri adlı solcu gencin ölümüyle ilgili. Kuseyri ölünce 'faşistler öldürdü' diye kıyamet kopuyor. Halbuki gerçek başka. Kuseyri, Nejat Argun adlı bir arkadaşıyla Rus ruleti oynarken kaza kurşunuyla ölüyor. Bunu Doğan Avcıoğlu, Hasan Cemal'e o gün anlatıyor. Gerçeği bildikleri halde gerilimi tırmandırmak için senaryoyu bozmuyorlar. Büyük bir 'anayasaya saygı yürüyüşü' düzenliyor ve ülkücülere olmadık küfürler savuruyorlar.
***
Kısacası bir taraf diğerinden masum değil 12 Mart döneminde. Darbecilerin elinde oyuncak bir ülke, Türkiye. Solcular, Ülkücüler... Hiçbirinin diğerinden farkı yok. Hepsi şiddeti, darbeyi alkışlıyor. Benim gözümde zulmü ve şiddeti meşrulaştıran hiçbir dava meşru değil!
Not: 68 Hareketi içinde yer alan insanlar tarafından çekilmiş fotoğrafları bir araya getiren 'A Cloud of Black Smoke' adlı kitap var elimde. Bu kareyi o kitaptan seçtim. Dönemin olağanlaşan şiddetini bütün açıklığıyla ortaya koyuyor...

Akşam
Nagehan AlçıGoogle
Live
Facebook
Twitter
Digg

Favorilerime Ekle
Yazdır
E-mail olarak gönder