Başbakan ve Dünya Kadınlar Günü

09 Mart 2012 Cuma, 09:03

Afet ILGAZ /Yeni Çağ

Bu “gün” ün doğru bir gün olduğunu, doğru algılandığını ve bundan doğru faydalanıldığını sanmıyorum. Git gide donuklaşıyor gibi geliyor bana. Gene de kadın cinsinin kimi kaçınılmaz sorunlarına faydalı çalışmalara sebep olduğunu düşünüyorum. Kadınlar günü bayramı ayrı, kadının bayramı ayrı. Bu da “günün” falan değil, romanların, hikayelerin konusu olan ve çözümü orada gerçekleştirilebilecek bir durumdur. Gene de dediğim gibi, böyle günler sayesinde edinilmiş bilgilerle üretilmeye çalışılan çözümler olabileceğini kabul ediyorum.
Grup toplantısındaydı galiba. Konuşmanın rastladığım bölümünde, Başbakan, kadınlar için neler yaptıklarını ve neleri başarıp düzelttiklerini anlatırken hayret ettim. İnanıyordu da söylediklerine. Müslüman dünyanın kadınlarına da faydalı olmuşuz meğer. Böyle bir durumda inanın aklına Müslüman dünyanın kendilerine yardım eli uzatılmamış kadınları geliyor. En başta, en çok söylenilen Iraklı kadınlar tabii. Onlara nasıl yardım edebildik? Bir Iraklı kadının şikayeti ve haykırışı Meclise kadar gelmişti ne yapabildik?
Kadınları ezen emperyalizmin peşinde, dünya siyasetine karışmakla kalmadık, bu vahşilerin kadınlara saldıran askerleri için duada bile bulunduk.
Ülkeleri ellerinden alınan Libyalı kadınlara yardım etmedik. Bu işgalin ve saldırının piyonu olarak savaşan vahşilere binlerce dolar yardımda bulunarak onları otel ve hastanelerimizde misafir ettik.
Aynı adamları ve emsali vahşileri Suriyeli kadınların üzerine sürmek üzere olan Haçlı’larla kader birliği yaptık.

***

Türkiye’de AKP iktidarı döneminde yani son on yılda kadın cinayetleri yüzde 140 artmış. Yani bu şu demek: Kadınlarımızı kapitalizmin ve polis rejiminin esaretinden koruyamadık ve kurtaramadık. Geçim darlığıydı yuvaları yıkan. Bu darlığın getirdiği baş edilmez sıkıntılardı, hastalıklardı.
Kadınlarımızı, daha, küçük bir kız çocuğuyken bile kendine güvenen, ülkesine güvenen, ülkesinin birliğine ve bütünlüğüne bağlı, milli ve manevi değerlerine toz kondurmayan yurttaşlar halinde yetiştirmeye çalışıyorduk, bu sağlıklı gidiş önlendi. Birer “cumhuriyet kızı”, “cumhuriyet çocuğu” olmakla iftihar eden kadınlar yetiştirmekten utanır olduk. Onların yüksek düşüncelere, heyecanlara, ideallere sahip öğrenciler olmaları, iktidarımızın gözünde hiçbir kıymet taşımadı. Bu anlamda bir eğitim politikası oluşturacak yerde eğitimimizin “milli” lik vasfını hiç tanımayan şaşkın gençlerle doldurduk vatanımızı.
Başbakan bu gerçekleri görmüyor mu? Görüyorsa nasıl öyle yukarıdan bakıyor ve konuşuyor? Ben buna çok hayret ediyorum