Gündemi yerine oturtmak

14 Mart 2011 Pazartesi, 08:02

Erol Çevikçe

CHP’nin televizyonda başlayan ilk reklamını herkes çok beğendi. Üstelik tam da o ayıplı saçma sapan konunun ekranlarda olmasına karşın. Çünkü halk politikacının çirkinliğinden o denli bıktı ki, o görüntüleri gülümseyerek tıklıyor. Ama kendi derdi “aş ve iş” konusunda sıcak bir söz duyunca, sessizce de olsa umutlanıyor.

Şimdi Başkan Kılıçdaroğlu’nun yapması gereken, bir süre önce ayrıntılarıyla açıkladığı 42 başlıklı seçim bildirgesinden “aile sigortası” gibi en çok 5 konuyu öne çıkarmak ve sürekli gündemde tutmaktır. Halk her seçimde olduğu gibi 12 Haziran’da da sandığa giderken daha çok içinde bulunduğu ekonomik sorunların etkisi altında oy kullanacak. Seçim sonuçları iyi irdelendiğinde, 1950’den beri hep böyle olmuştur. En yakın benzer seçim sonucu 2002’dir.

Refah Partisi kapatılmış. Rahmetli Erbakan Hoca Abdullah Gül ve Bülent Arınç’ın tepkisini görmezlikten gelerek yeni Saadet Partisi'nin başına Recai Kutan'ı getirmişti. AKP, öylece bu ikilinin önderliğinde ve milli görüş tabanının desteğiyle kuruldu. O sıra İstanbul Belediye Başkanlığından zorla alınan ve mağdur duruma düşürülen R. T. Erdoğan’ı da partinin başına getirdiler. R. T. Erdoğan genel başkan seçilirken yaptığı konuşmasında 1,5 saat boyunca bütün ağırlığı aş ve iş konusuna ayırmıştı. Ve söylemini, o tarihteki Başbakan Bülent Ecevit’in istifa etmesi ve erken seçime gidilmesi baskısıyla bitirmişti.

2002 seçimine giderken halk cumhuriyet döneminin en ağır aş ve iş bunalımını yaşamaktaydı. İşsizlik oranı ve fiyat artışları bütün zamanların en yüksek düzeyine çıkmıştı. Üstelik DSP-MHP-ANAP koalisyonunun zorunlu olarak aldığı önlemler yüzünden seçim öncesi krizin halka yansıyan acısı en şiddetli evresindeydi. Oysa seçim olağan tarihinde, 2004’te yapılsaydı, alınan o önlemler sayesinde ekonomide istikrar sağlanmış, enflasyon dizginlenmiş ve işsizlik oranı düşmüş olacaktı.

Öyle de oldu. AKP’nin 2. iktidar yılı yani R. T. Erdoğan’ın ilk başbakanlık yılı 2004’ün sonunda Türkiye, IMF tarafından “krizi başarılı önlemlerle beklenenden önce aşmış” ülke olarak gösterildi. Bence, Erdoğan’ın hâlâ süren öğüncünün arkasında iki neden var; 2002 seçimi olağan tarihi Kasım 2004’e kalsaydı, ekonominin düzelmesi sonucu, “koalisyonun en az iki partisi seçim barajını geçebilir” tahminini yapmış olması. İkincisi, krizden çıkmak için alınan önlemlerin suçlusu olarak Ecevit’i, Bahçeli’yi ve Yılmaz’ı çok ağır suçladığı halde, o koalisyonun uygulamaya koyduğu IMF önlemlerini 2010 sonuna dek aynen uygulamaya devam etmesi.

Ancak, Başbakan Erdoğan biliyor ki, Türkiye 2008 krizini İstanbul Menkul Kıymetler Borsası'nda ve holdingler düzeyinde, benzer ülkelere göre daha hafif atlattıysa, o suçladığı ve seçimi yitirmeyi göze alan Ecevit’in 2001’de aldığı önlemler sayesindedir. Ne var ki, halkın içine düştüğü gerçek durum 2000’lerden çok farklı değil. 2010 sonunda reel işsizlik oranı yüzde 25 gibi rekor düzeydedir. Gelir dağılımındaki uçurum derinleşmiştir. Nüfusun yüzde 9,1’i açlık sınırında ve nüfusun yüzde 63,3’ünü oluşturan 12 milyon 500 bin aile de yoksulluk sınırının altında gelir elde etmektedir.

Bütün bunlar, CHP Genel Başkanı'nın seçim sandığına yürürken attığı ilk adımın doğru yolda olduğunu gösteriyor. Bu seçime yeni katılacak milyonlarca genç, iş konusunda CHP’de umut arayacaktır. Yine CHP, bu seçimde hem mutfakta fakirleşen, hem de çocuklarının sağlık, eğitim ve geleceğinin derdine düşmüş kadınlarımızın güvenini kazanacaktır. Başarılması gereken, magazin tuzaklarını aşıp, sandığa kadar gündemi bu gerçeklerle doldurmaktır.