Herkes haddini bilecek!’

04 Ocak 2012 Çarşamba, 07:21

Mustafa KARAALİOĞLU /STAR

Başlıktaki cümle, son zamanlarda bir televole edebiyatı olarak dillere pelesenk oldu malum. Bir ifade yetersizliği, kof bir kabayılık, acizliğin sahte yüzle caka satması... Herkes haddini bilecek diyenlere bakın, had bildirmek şöyle dursun haddi aşanlardır. Sallanan bir parmak, kameralara atılan yarı ürkek bir bakış, afra tafra... Şarkıcılar, futbolcular birbirlerine söyleyecek laf kalmayınca kullanırlardı bu cümleyi. Seviye şimdi politikacılara kadar indi.

Şırnak’ta sınırda meydana gelen elim ve kahredici vak’anın devamında Uludere’de yaşananlara bakın. BDP sözcülerinde dizginlenemez bir retorik şehveti, yangına körükle gitmeye azmetmiş bir durum var... Muhalefet görevi ve sorumluluğunu daha ilk andan itibaren fersah fresah aşan bir özel gerginlik hali. Daha fazlasını söylemeyelim...

İşte o gergin hal bir BDP vekilinin başına iş açmışa benziyor... Hasip Kaplan, Uludere kaymakamını hedef alan saldıyı ve taziye ortamını provoke etmekle suçlanıyor. Olayların tanığı olan birçok kişi adı geçen vekili yaşanan acıyı kışkırtmakla ve gerilim yaratmakla itham ediyor.

Peki, suçlanan vekil ne diyor?

Önce “Herkes haddini bilecek. Medyası da yetkilisi de bilecek!” diyor. Sonra da şunları:

“ Burada herkesin silahı var. Hükümetin bakanları bana can borçlu. Saldırı olacağını sezinledim, buna müsaade etmedim. Şimdi hiçbiri hayatta olmayacaklardı. Beni provokatör olarak gösterenlerin alnını karışlarım... Herkes Hasip Kaplan’ı tanır.”

Üsbubu beyan ayniyle insan... Vekil için de şiddetle arasındaki ilişkiyi bir türlü yönetemeyen partisi için de iyi şeyler değil bunlar. Neticede, hiçbir şey gizli kalmaz, kim ne yapmışsa açığa çıkar, kimse merak etmesin.

BDP’lilerin böylesi vak’alarda kendilerini dizginleyemeyen bir ifade sorunları var. İlk kez olmuyor... Büyük bir terör saldırısı, bir tutuklama ya da polisle sıradan bir arbede yaşandığında bile ortaya ölçüsüz bir tehdit dili çıkıyor. Başları her sıkıştığında “Görürsünüz siz” demekte çekinmiyor, şiddetin gücüne refarans yapmaktan geri durmuyorlar. Şımarıklığa varan aşarı bir özgüven gizlenemiyor. Meclis kürsüsünde bardak kırmaktan, sahada ortalığı dağıtmaktan imtina etmiyorlar. Cenazelere zorla bayrak asmaktan, taziye çadırına kimin gireceği ve kimin girmeyeceğini tayin etmekten de...

Oysa... Kürt demek Kürt milliyetçisi partinin malı olmak demek değildir. İçinde “Kürt” olan hiçbir şey, özellikle ölüm acısı melzeme değildir. Ne şekilde olursa olsun bugün ya da geçmişte yaşanmış mağduriyetler suistimal fırsatı hiç değildir.

Şırnak’ta sınırda hayatını kaybeden 35 insanın geride bıraktığı keder bir “siyasi acı” olmadığı gibi... Gerçek, sahici ve insani bir acıdır. Ve kimsenin özellikle de coşkudan kurtulamayanların şüphesi olmasın, sokaktaki Türkleri de en az sokaktaki Kürtler kadar yaralamıştır.

Bu vesileyle ayrıca hatırlatmakta fayda vardır ki, Türkiye’nin meselelerinden Kürt bahsi dahil hiçbirisi; bir had bilme meselesi değil, akıl, izan ve üslup meselesidir.