Yarasın!!!

25 Aralık 2011 Pazar, 10:12

Özlem BUĞDAY YAĞMUR /OLAY

Ne zamandır içime dertti;


Şu güzide milletvekilleri…
O mühim mevkiinin mümtaz temsilcileri…
Dört başı mamur bir hayat süren,
Parayı nerelere koyacağını bilemeyen
Türk milletinin biricik vekilleri…
O mukaddes vazifeyi eşsiz bir muvaffakiyetle
taçlandırıyor olmalarına
rağmen üç kuruşla nasıl geçiniyorlar?
(Kim bilir)
Diye içim içimi yiyordu.
Ki,
Gözünü sevdiğimin yüce Meclis’i, kaşla
göz arasında yaptı yapacağını!
Bu günümüzde katkısı olan cümlesinin
varlığına şükürler olsun ki,
O harikulade müjdeyi aldığım andan
beri içim rahat!
Diye bu yazıyı, gem vuramadığım taşkın
bir saadet içerisinde kaleme alıyorum.
Hele o, bir gece vakti ansızın intibaklanma
kapasiteleri yok mu?..
O uyumlanma performansı karşısında
insan nasıl iftihar edeceğini bilemiyor.
Düşünün ki,
Hem pasif, hem de aktif milletvekilliği
yapan temsilcilerimiz, eskisiydi,
yenisiydi derken, artık her ay 20
bin TL maaş alacak.
Bu ne güzel,
Bu ne elzem bir kıyaktır ya Rab…
Ve bu nasıl bir kutlu gündür(!)

***


Arz ettiğim üzere,
(İntibaklı-intibaksız) Emekli okurlarım
başta olmak üzere, cümlenizi bu
güzel havadisin yarattığı mutluluk iklimine
ortak olmaya çağırıyorum.
Allaiseniz gelin…
Birlikte şenlenelim!
Saadet denizinde hep birlikte çimelim!
Hem sonra,
(Münferit olmasına rağmen) “Bizimkisi
yettiydi, yetmediydi!” diye hasetlenmeyi
bırakalım artık.
Mukayese yapa yapa hırslanmaktan
vazgeçelim.
Hiç hoş değil.
Oysa,
Mümtaz ahlak sahibi güzel insan
kıskançlık nedir bilmez.
Başkasının kazancında (Allah bereket
versin) gözü olmaz!
Bilakis…
İcabında, kendisi açken, vekillerinin
cebine giren gani gani paradan
mutluluk payı çıkarmayı, acık da
başkaları için şükretmeyi bilir.
Hâsılı,
Şu kutlu günde milletçek üzerimize düşen
nedir?
Ülkenin selameti için canla başla
çalışan vekillerimize, en kalbi hislerimizle,
“YARASIN…” diyebilmektir.

Yazarın notu:
İstirham ederim, kimse durumdan vazife
çıkarıp şuur kaybına uğradığımı falan
düşünmesin.
Ne münasebet!
Sosyal sorumluluk ilkem gereği,
ekserisi kalp, damar, tansiyon ve şeker
hastası olan emekli okurlarımın
(En azından) psikolojilerini düşünmek
zorundayım.
Hele ki sistem, reçeteler üzerinden
kutu kutu pense! oynamaya girişmişken,
hiçbirisinin kavruk ömrünü riske
edemem!
Mamafih,
Ben kendimi iyi hissetmiyorum!!!
(O ayrı konu.)