Erdoğan hasta diye mi bu şanlı tarihi başkaldırı

08 Aralık 2011 Perşembe, 06:38

Aslı Aydıntaşbaş /Milliyet

Sporla ilgilenmiyorum, kamusal alanda sürekli futbol tartışılmasından fena halde sıkılıyorum ve hükümete yalakalık derdim yok. Bilen bilir; bu köşede ifade özgürlüğü, gazetecilerin tutuklanması ve genelde muhalif seslere yönelik baskılarla ilgili söylemediğim kalmadı.
Ancak Tayyip Erdoğan ağır bir ameliyat sonrasında hasta yatağında yatarken ‘Fırsat bu fırsattır’ deyip Meclis’te ortaya çıkan sahte demokratlara en ufak sempatim yok.
Şike yasasına karşı çıkabilirsiniz, parti içi hesaplarınız olabilir ya da Çankaya’ya kimin ne zaman nasıl çıkacağı konusunda derin pazarlıklar içinde olabilirsiniz.
Ama, kimse kusura bakmasın, bunların yapılacağı gün bugün değildir. Bir ay önce yapsanız, tamam; bir ay sonra yapsanız, tamam; ama Erdoğan’ı her gördüğünde önünü ilikleyip büyük methiyeler düzen vekillerin şimdi her köşede yasa aleyhine dedikodu yapmalarını garip buluyorum. Hatta çirkin.
Yıllardır hiçbir konuda vicdan yapmadınız da şimdi Erdoğan hasta diye mi cesaret geldi bir anda? Büyük şanlı tarihi başkaldırışınız şike yasasına mı?
Sahi onlarca insanın hapiste olduğu, AB’yle ilişkilerin donduğu, Kürt meselesinin tıkandığı memlekette en büyük demokrasi sorunu ‘Aziz Yıldırım’ı mümkün olduğu kadar uzun Metris’te tutmanın yollarını bulmak’ mıdır?
Sözlerim Cumhurbaşkanı’na değil tabii, Ak Parti’deki tatlı su muhaliflerine. Ancak Cumhurbaşkanı’nın şike yasasını veto gerekçelerine katılmıyorum.
Cumhurbaşkanı ‘suç ve ceza’ arasında dengesizlik olduğunu söylüyor. Kimse beni, şike yaptığı iddiasıyla bir spor kulübü başkanının ‘çete lideri’ olarak 132 yıl hapsinin istenmesinin adil ve makul olduğuna ikna edemez. Velev ki şike var; ortada öldürme, terör yok, bomba yok, doğru dürüst futbolcu adı bile yok!
Bu durum bana Hrant Dink’i öldürdüğü için Ogün Samast’a 22 yıl, olay hakkında kitap yazdığı için Nedim Şener’e 32 yıl hapis cezası istenmesini hatırlattı. Makul değil; adil değil.
Alın size başka örnek; poşu taktığı için otobüs beklerken polis tarafından apar topar götürülen ve 22 aydır PKK’lı olduğu gerekçesiyle gözaltında olan Galatasaray Üniversitesi öğrencisi Cihan Kırmızıgül’ün durumu. Bir savcı tahliyesini istedi, bir diğeri 6’ncı duruşmada 45 yıla kadar hapsini. Meclis’te kaç kişinin kılı kıpırdadı Allah aşkına!
Savcılar ve tutuklular arasındaki ilişkinin kan davasına dönüştüğü izlenimi, sadece bu soruşturma değil birçok kritik davanın meşruiyetine gölge düşürüyor. Hükümet bu durumdan rahatsız ise anlaşılabilir.
Maalesef Türkiye’de hukuk, kendi ‘genetik’ kodlarını, hatta bu coğrafyanın getirdiği zihinsel sınırları aşabilmiş değil. Yüksek yargı tamamen değişse de, kurumlar yenilense de, adliye sarayları yapılsa da, ‘onlar gidip bunlar gelse’ de, kafa aynı. Özgürlükçü ve içtihat yaratan değil; yasakçı, devletçi ve tek yaratıcılığını ‘maksimum ceza’ konusunda gösterebilen yargı var karşımızda.
Kendi çalıp kendi oynayanların sandığının aksine, bu cezalar, bu iddialar kamuoyu tarafından destekleniyor falan da değil.
Tamam; Meclis’in diğer bütün hukuk ihlallerini hiçe sayarak sadece futbol ve şike konusunda yargının aşırılıklarını bir ‘ara formülle’ dengelemeye çalışması, dünyanın en ilkeli tavrı olmayabilir. Ama hükümet ve muhalefet bu yasayı, her şeyden önce seçmene hesap vereceği için yapılan işlerin faturası onlara çıkacağı için ve en önemlisi bazı süreçler adil gözükmediği için yaptı. Çünkü demokrasi, atanmışların değil hesap verme durumunda olanların rejimidir.
Hesap verecek olan Meclis’tir, hükümettir. O yüzden dün bu yasaya ses çıkaracak cesareti göstermediyseniz, pazar günkü oylamada da arazi olup kahramanlık yapmaya hakkınız yok.