İktidar mensuplarının ailelerine dokunulamaz!

03 Aralık 2011 Cumartesi, 05:38

Can Ataklı / Vatan

Değerli dostum Suat Kılıç; aramızda yıllar öncesinden oluşan ve tabii meslektaş olmamızdan da kaynaklanan hukuk nedeniyle küçük bir hatırlatma yapmak istiyorum.

Kamer Genç’in Meclis’te bazı aile fertlerinizin devlet hizmetinde olduğunu söylemesine çok sert tepki gösterdiniz. Bu konudaki duygusallığınızı anlamakla birlikte çok da haklı olmadığınızı belirtmek istiyorum.

Siyasetçilerin yakınlarının çeşitli kamu hizmetlerinde olmaları sadece bugün değil hep dile dolandırılmış, çoğu kez eleştirilmiştir. Elbette bir siyasetçinin aile yakınları, akrabaları devlette hizmet yapabilir. Ama aslolan liyakattır. Eğer bir siyasetçinin aile bireyleri, yakınları ve akrabaları, o siyasetçinin iş başına gelmesinden sonra ve belirli kriterlere uygunluk atlanarak o görevlere getirilmişlerse bu mutlaka sorgulanmalı ve hatta o kişiler o görevden alınmalıdır.

Sizin de eğer aile bireyleriniz, akraba veya yakınlarınızdan herhangi biri devlet görevindeyse ve o göreve liyakatı sayesinde gelmişse hiçbir sorun yoktur ve olamaz.

Gösterdiğiniz şiddetli tepkiden anladığım kadarıyla ailenizden bazı kişiler liyakatları nedeniyle devlet hizmetinde.

Durum buysa “İnsanların aile bireyleri şerefli insanlar tarafından Meclis gündeminde mevzubahis edilemezler” cümleniz doğru olmamış. Bu konuyu gündeme getiren kamer Genç’i “nezaketsiz ve edep dışı davranmakla” suçlanamanız bana göre yanlış.

Bir milletvekilinin bunu sormaya hakkı olduğunu kabul ederek, gerçeği de bütün açıklığı ile dile getirmeniz en doğrusudur. Söz konusu aile bireylerinizin liyakati nedeniyle görevde bulunduğunu söylemeniz yeterliydi.

Buradan bir başka konuya geçmek istiyorum. Geçmişte medya olarak iktidar sahiplerinin aile bireyleri, akraba ve yakınlarıyla ilgili acımasızca denilebilecek haberler yaptık. Doğrusuna yanlışına bakmadan, sırf bir iktidar mensubunun ailesinden diye nicelerini karalamaktan, aşağılamaktan çekinmedik. Bunlar arasında doğrular yok muydu, vardı tabii ki. Ama kampanyalar zaman zaman o kadar şiddetli oldu ki, akla karayı ayırmak da çoğu kez mümkün olmadı.

Öyle sanıyorum ki, bu durumu önceden gören ve bilen Başbakan Erdoğan, iktidara geldiği ilk günden itibaren tavrını ortaya koydu ve aile bireylerine yönelik en küçük eleştiriyi bile hoş görmedi.

Açıkçası Başbakan’ın bu tavrı medyayı dize getirdi. Başbakan’ın aile bireyleri ilgili olumsuz hiçbir haber yapılmadı, yapılamadı.

Ancak bu kez de medya sadece Başbakan’la ilgili değil, tüm iktidar mensuplarıyla ilgili çok dikkatli davranmaya, iktidar nimetlerinden gerçekten yararlanan aile bireylerini de görmezden gelmeye başladı.

Sayın Kılıç; bu, demokratik açıdan önemli bir sorundur. Yıllardır medyada AKP’li iktidar sahiplerinin aileleri, akraba ve yakınları ile ilgili haberlerin hemen hemen hiç çıkmaması, her şeyin dürüst ve namuslu biçimde yürümesinden değil, korkudan.

İktidar bu konuda öyle şiddetli bir tepki gösteriyor ki, kimse bırakın haber yapmayı soru sormayı bile göze alamıyor.

Yoksa, mutlaka siz de biliyorsunuz ki, iktidar sahiplerinin aile, akraba ve yakınları arasında devlet olanaklarından yararlanarak palazlanmış nice isimler var. Sadece birini hatırlatmama izin verin. Şimdi etkin görevde olmayan bir bakanın, devletin kontrolündeki birçok şirketin başına nasıl çöreklendiğini herkes biliyordu da...


*****


Filmdeki kişi Obama mı?

Bir haftadır sinemalarda gösterilen “Zirveye Giden Yol” ABD Başkanlık seçimleri öncesi adayların kampanyalarını anlatıyor. George Clooney’nin hem yönetmeni, hem prodüktörü olduğu hem de başrolünü oynadığı film durgun akıyor ama hiç sıkmıyor. Clooney başkanlık yarışındaki çok dürüst ve ilkeli bir politikacı; öyle ki seçimi kazanmasını sağlayacak, ama ahlâki yönden çok zayıf birinin desteğini bile reddedecek kadar ilkeli bir politikacı tipi çiziyor.

Clooney’yi bu duygularla izlerken, bir anda şokla karşılaşıyorsunuz. Çünkü o dürüst ve ilkeli, aile bağları çok güçlü politikacı meğer kampanyasını destekleyen bir stajyeri bir gecelik ilişki sonucu hamile bırakmış. Sonrasını filmde izleyin.

Benim dikkatimi çeken nokta başka. Filmde başkan adayı rolündeki Clooney’nin bir kampanya posterini görüyoruz. Ama hep uzaktan ve ilk bakıldığında tıpkı Obama.

ABD Başkanı’nın son seçim kampanyasında kullandığı posterdeki pozun aynısı ve uzaktan bakılınca oymuş gibi görünüyor.

Komplo teorisi meraklısı değilim fazla ama, Amerikan sinemasında bazı gizli bilgilerin de senaryolar içine serpiştirildiğini biliyoruz.

Filmde bu poster dışında, Obama ile bağlantı kurulabilecek hiçbir şey yok. Ama o poster kafa karıştırıyor. Acaba yapımcılar bu filmle bir mesaj mı veriyor?


*****


Kıyamet kopmadı

Egemen Bağış Brüksel’de medyaya Türkiye’deki gazetecilerin aslında başka suçlardan cezaevine gönderildiğini anlatırken “Maalesef Başbakan’ın eşiyle yatak odalarındaki özel sohbetlerinin kaydı bile bulundu”dedi.

Anlaşıldığı kadarıyla Başbakan’ın yatak odası dinlenmiş. Yeri göğü sarsacak bir haber değil mi bu?

Hiçbir şey olmadı. Bağış sanki çok sıradan bir olaymış gibi anlattı geçti.

Hiçbir konuda duyarlılığımız da, merakımız da, tepkimiz de kalmadı demek ki.


***


NATO’nun ülkemize kuracağı füze kalkanına tepki gösteren arkadaşlarının gözaltına alınmasını protesto eden gençlerin tartaklanıp gözaltına alındığı yer demokrasi parkıymış. Demokrasinin adını parklarda bile yaşatamamamız ne kadar üzücü! (Gani Yıldız)


*****


TMSF’den bir rica daha

Perşembe günü Uzan Grubu’nda çalışırken, patronlarının isteğine boyun eğerek bazı şirketlerde “kâğıt üzerinde” yönetim kurulu üyesi gözüken ama şimdi TMSF ile başları dertte olan düşük ücretli çalışanlardan söz etmiştim.

Bugün de, TMSF tarafından el konulduktan sonra Çalık Grubu’na satılan Sabah Gazetesi’nde çalışan 10 muhabirin uğradığı haksızlıktan söz etmek istiyorum.

Sabah Grubu Dinç Bilgin’in sahipliğindeyken pek çok şirketi barındırıyordu. Bunlardan biri de Sabah Haber Ajansı idi. Şirketin kurulma nedeni tamamen o günkü mali politikalardı. Çalışanlar yine Sabah’ın muhabiriydi. Şirket doğal olarak asla kâr etmiyordu ama vergilendirme avantajı sağlıyordu herhalde.

Gün geldi Etibank’a daha sonra da Sabah Grubu’na el kondu. TMSF medya grubunu bir süre yönettikten sonra satışa çıkardı. Sabah Grubu, tüm şirketleriyle satıldı. Ama Sabah Haber Ajansı zaten kâr etmediği düşünülerek bir kenarda bırakıldı ve kapatıldı.

Çalık Grubu’na satılan tüm şirketlerde çalışanların bir bölümü ya işine devam etti ya da yasal haklarını alarak ayrıldı. Sadece Sabah Haber Ajansı’nda çalışan 10 gazeteci ortada kaldı. Aslında haklarını TMSF’den almak durumundalar ama orada da muhatap bulamıyorlar.

Devletin milyarlarca lirasını tahsil eden TMSF’nin yasal alacakları da çok büyük olmayan 10 gazeteci arkadaşımıza artık el uzatmasını rica etmekten başka bir şey gelmiyor elimizden.