Baykal’dan dönüş sinyalleri ...

01 Aralık 2011 Perşembe, 08:14

Özlem BUĞDAY YAĞMUR/OLAY

Deniz Baykal’ın yeniden CHP Genel Başkanlığına dönüp dönmeyeceğinden emin olmak ya da bu yönde hakikatli adımlar atıp atmayacağını kesin olarak bilmek için müneccim olmak lazım.

Ki, değilim.

Dolayısıyla,

“ Ben lideri gelişinden tanırım! Oldu bu iş!” Netliğinde bir metin kaleme almama olanak yok.

Ve fakaaaaaat, CHP’yi az buçuk tanıyan, denge ve hasletlerini müşahade edebildiğine inanan...

Daha da önemlisi,

Baykal’ın, Altan Öymen dönemindeki dönüşünü, (Ki o dönüşün ilk işaretleri de Bursa’dan verilmişti.) tüm emareleriyle birlikte takip eden bir gazeteci olarak diyeceğim şu ki:

Baykal’ın dönesi var. O kesin!

Beni böyle yazmaya sevk eden sebeplere gelinceeeee...

Emare 1) Bursa’daki kemikleşmiş ekibi, tıpkı eski günlerdeki gibi ruhen kıpır kıpır...

Hepsinde gözler ışıl ışıl...

Daha da önemlisi,

Vaziyeti belli etmeme gayreti içerisine girmişler ki, ben ne zaman onlarda bu hali görsem, Baykal dönüş niyetine girmiş demektir!

Emare 2) Deniz Baykal’ın, dünkü basın toplantısının ardından, meslektaşım Mustafa Özdal ve bendenizin sorularını yanıtlarken verdiği veya da vermemek suretiyle vermiş kadar olduğu tüyolar...

Şöyle ki: Baykal’a, CHP il merkezine yaptığı ziyaret sırasında “Genel başkanlar gibi” karşılandığı “Hayırdır inşallah?” vurgusuyla hatırlatıldı.

Örtülü yanıt fevkalade mütavazıydı:

“Bahsettiğiniz insanlar benim uzun süreden beri yol arkadaşım. Beni siyasi bir sahiplenme anlayışı içinde son derece insani duygularla onurlandırdılar.”

Ardından kendisine CHP’nin gidişatı soruldu.

Eleştiri içermeyen yanıt, parti içi hasretlere ve dış mihrakların yaşattığı kadersizliğe dikkat çeker nitelikteydi:

“CHP bir dayanışma özlemi içinde. Parti kendisini ortaya koyma arayışı içerisinde! Dışarıdan sürekli haksızlıklar yapılıyor. Dersim meselesinde yürütülen şu son kampanya... Milletvekillerinin hala Silivri’de oluşu, yargı kararları, partinin dayanaklarının kurutulmuş olması... Bütün bunlar bizim dayanışma ihtiyacımızı artırıyor.”

Akabinde yöneltilen,

“ Bütün bu realite dahilinde CHP mevcut krizi hakkıyla yönetebiliyor mu?” Sorusuna gelen yanıt da manidardı:

“Bütün bunlar tartışılıyor. Tartışılmalı da...

Daha iyisini arayıp bulmanın yolu budur zaten. Şikayetlerdir. Demokrasi böyle bir şeydir!”

Sıra geliyor,

Daha sorulduğu an itibarıyla, Deniz Baykal’ın etrafındaki Bursalı ekibin taşikardi geçirmesine neden olan, Baykal’ın ise “Karışmayın... Çocuklar dilediğini sorsun!” Şeklindeki müdahalesiyle nihayete erebilen soruya:

“ Efendim, o günden (!) bu yana eski Genel Sekreteriniz Önder Sav’la görüştünüz mü? Kırgınlığınız devam ediyor mu?”

“Hayır... Kendisiyle hiç görüşmedik, ancak ben hayatımda hiç kimseye dargın olmadım. Partide de dargın olduğum kimse yoktur, parti dışında da... Olur böyle şeyler. Ben dargınlıkların insanı değilim.“

Hadi bakalım...

Alın size, (Daha doğrusu Önder Sav’a..) zeytin dalının ta kendisi.

“Olur böyle şeyler. Ben dargınlıkların insanı değilim.”

Ve son soru:

“Efendim, halk sizi özlemiş görünüyor. Bu konuda bir tespitiniz var mı?”

“Evet... Özlendiğimi gözlüyorum ben de...”



***

Görüşmenin ardından sıra geldi bahse konu edilen özlemin sahadaki ispatına...

Setbaşı’ndaki Mahfel’den çıkıldı, taaaaaa Heykel’deki Kent Müzesi’ne kadar, vatandaşla sevgi yumağı olunaraktan yüründü.

Kimi boynuna sarılıp öptü.

Kimi “Nerelerdesiniz?” diye sitem etti.

Çocuklar Baykal amcalarıyla hatıra fotoğrafı çektirdi, tek tek hatırı sorulan esnaf mes-ud ve bahtiyar oldu.

Velhasıl, Deniz Baykal’ın Bursa programına bu yürüyüş atraksiyonunu akıl edip koyan her kimse, verilmek istenilen mesaja ulaşılması açısından tam isabet kaydetti.

“Bakın... Vatandaş özlemiş. Ötesi yok!”