Bir konteyner kadar değerimiz yok mu?’

09 Ocak 2012 Pazartesi, 07:10

Yaklaşık bir ay önceydi Hacıbekir Mahallesi’ne gitmiştik. O zaman mahallede durum çok kötüydü. Evleri yıkılan, buna rağmen bir çadır bulamayan insanlar kendi imkanlarıyla brandalarla yaptıkları çadırlarda yaşamaya çalışıyorlardı. Bir tarafta batıdaki akrabalarının yanına göç edenler, öte yanda imkanı olmadığı için Van’da kalmak zorunda olan ama hiçbir yardımın eline ulaşmadığı insanlar vardı.

Aradan geçen sürede mahallede nelerin değiştiğini gözlemlemek için önceki gün tekrar mahalleye gittik. Hâlâ insanların büyük bir kısmı çadırlarda kalıyor. Ocak ayında konteyner verilme işlemi bitecek denilmişti ama mahalleliler koneynerların şehre uzak yerlere kurulmasından şikayetçi. Mahallede hiç konteyner olmaması dikkat çekiyor zaten. Van Belediyesi ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi Belediyeler Birliği mahallede iki ayrı merkez kurmuş. Bu merkezlerle mahallelilerin sorunlarını çözmeye çalışıyor. Mahalleliler gazeteci olduğumuzu öğrenince daha önce geldiğimizde de söyledikleri gibi bizden ve DİHA’dan başka mahalleye gelen gazetecinin olmadığını söylüyorlar. Ve sorunlarına bir çare bulunması umuduyla çevremizi sarıyorlar.

‘YANGINLARI KORKUTUYOR’

Zekiye Aşkan kaldıkları çadırı bize göstererek, 10 nüfus ile bu çadırda kaldıklarını ve kendilerine Van Belediyesi dışında hiç kimsenin yardım getirmediğinin söylüyor. Van Belediyesi tarafından aileye erzak, giysi ve battaniye gibi çeşitli yardımlar yapılmış. Çadırda yaşamanın zor olduğunu, her gün çadır yangınları yaşandığı için korku içinde olduklarını anlatan Aşkan “Bir konteyner kadar değerimiz yok mu?” diye soruyor. Ardından Fatma Kayran yaklaşıyor yanımıza şimdiye kadar hiçbir yardımın ellerine ulaşmadığını anlatıyor.

‘YARDIMLAR TORPİLLİLERE’

Hacıbekir Mahallesi’nde yaşayanların büyük bir çoğunluğu yoksullukla mücadele ediyor zaten. Burası Hakkari ve Başkale gibi yerlerden yıllardır güvenlik nedeniyle zorla göç ettirilen ailelerin yaşadığı bir mahalle. Mahallelinin çoğu geçimini yaz aylarında inşaatlarda çalışarak sağlıyor. Fazile Görecek, kucağında bebeği ile yaklaşıyor yanımıza. Kocası inşaat işçisi ama böbrek hastası olduğundan şimdi çalışamıyor. Fazile Görecek de bize 7 nüfus ile kaldıkları çadırı göstererek yardım alamamaktan şikayet ediyor “Biz torpilli değiliz onun için bu mahalleye yardım gelmiyor. Biz torpilli değiliz” diyor.

Van’da insanlar deprem psikolojisini az da olsa atlatlamya çalışıyor. Ama bu kez de yaşanan çadır yangınları ve ölümlerden dolayı insanların tedirgin ve bir an önce bir kendilerine konteynır verilmesini istiyolar

Kaynak : (Van/EVRENSEL)