Bütün Yancılar İktidara

21 Kasım 2011 Pazartesi, 07:41

AKIN OLGUN /Birgün

İktidarlar kendi yarattıkları korkunun bağımlısıdırlar. Bu bağımlılık, gücü elinde bulunduranın kaybetme korkusunu daha fazla yaşamasından kaynaklanır. Kaybedecek çok şeyi olanlar için gücü korumak, dokunulmaz olmak demektir. Ekonomik, kültürel ve siyasal düzlemi gücün aracı haline getirerek kendisine bağımlı odaklar yaratmanın olmazsa olmaz olduğunu bilenler, iktidarı yancıları ile paylaşırlar.

Birinci yancı grup sanayicilerdir.

Devlet destekli büyüme, devlete bağlı asalaklar için havadan para kazanmak demektir. İktidara her gelenin kendi zenginini yaratma güdüsü böylesi bir asalak kesim yaratmıştır. Parayı nasıl harcayacağını bilemeyen, bu yüzden de har vurup harman savurmayı zenginlik ölçütü kabul eden görgüsüzler topluluğu böyle doğmaktadır. Beğeni duygusu gelişmemiş, estetik anlayışı evrimleşmemiş ve her girdiği toplumda sırıtmayı seven, burjuvazi ile feodalite arasında kalmış, cahil cesaretini iktidar akrabalığından almış, ne oldum delisi ruh haliyle özendiği kesime bir türlü entegre olamayan ve her zaman “gerçek” burjuvazi tarafından komisyoncu muamelesi görmekten bir türlü kurtulamayan bir kesimdir.

İkinci yancı grup gazetecilerdir.

“Buyuruncu” bu kesim iktidara klavyelik yaparak varlığını sürdürür. ‘’Birinci gün pezevenk derler, ikinci gün hürmetler ağabey derler’’ anlayışının, yazım alanındaki temsilcileridirler. ‘‘Bütün yancılar iktidara !’’ çağrısına ilk koşanlar buradan çıkar. En büyük engel bu durumu yüzlerine vuran öteki gazetecilerdir. Onların temizlenmesi için korkunç bir ruhsal bağla bir araya gelir ve kılıç kalkan kuşanıp “kelle isterük” diye çığırtkanlık yaparlar. Bu kesimin en iyi temsilcisi Serdar Turgut’ tur. Ağabeylerinden ve ablalarından yancılığın alfabesini öğrenebilenler, rakiplerinden en çabuk sıyrılıp öne çıkabilenlerdir. Entelektüel züğürtlüğün de doğal olarak temsilcileridirler. İktidar yancısı olmanın zekâ istemediğinin farkına varanlar, en iyi iktidar yazarı olmak için kendileriyle yarışırlar. Che’nin “yamyam” olduğunu yumurtlayan bir IQ ile bile yorumcu, yazar ve akademisyen olabilen cahil yaratıklar bu dönemki geçer akçe… Ağzında demokrasi kavramını gargara yaparak üzerimize boca edenler, artık demokrasi söylemine ihtiyaç kalmadığı için kendisi gibi düşünmeyen herkese düşman olan ülkülerini açığa vurmaktan çekinmiyorlar. Nazlı Ilıcak’a demokrasi kahramanlığı, Ozan Kütahyalı’ya cesur gazeteci kimliği yapıştıran muhteşem PR küfrü, aydın kimliğinin genetiği ile nasıl oynandığını gösteriyor.

Demokrasi mücadelesinin bedelini en ağır şekilde ödeyen kesimlere karşı geliştirilen düşmanlığın, Şamil Tayyar eliyle meclisteki kitaplı show’una alkış tutanların alkışlandığı bir Türkiye var artık. Tüm manşetler, haberler, yazılar, yorumlar iktidarın beğenisine sunuluyor. Bu çılgınlığa dur diyebilecek hiç kimseyi bırakmadılar. “Kökü dışarıda” söylemi ile linç kampanyasını meslektaşlarının üstüne salanların keyfiyetlerini izliyoruz her gün.

İktidarın istediği gazeteci ve aydın modelinin hayatlarımızı nasıl teslim aldığına tanıklık ediyoruz. Psikolojik savaş herkesi iktidara yedekleme üzerine kurulu. Yedeklenmeyenin başına neler gelebileceğine dair çoğaltılan örneklere her gün bir yenisi ekleniyor.

Hak ve özgürlükler temelinde direnen ve toplumsal muhalefetin motor gücünü oluşturan Kürtlerin dize getirilemeyişi bu oyunu nispeten bozuyor. Savaş dilinin seviyesini olabildiğince yükselten iktidarın çaresizliği, tüm açıklamalara yansıyor. Kürtlerin izolasyonunu olabildiğince hızlandırmak ve demokratik temelde oluşan tüm bağlarını koparabilmek için geliştirilen anti demokratik her yöntem kullanılıyor. Kürtlerin içinden yancı aktörler devşirerek ve boş alanları hızla doldurarak hem duygusal bir kopuşu hem de ideolojik kırılmayı yaygınlaştırmaya çalışıyor.

Bütün yancıların ortaklaştığı alan burası.

‘‘PKK’yi kınayın, kınamayan terör destekçisidir” gibi en geri noktaları dayatarak, “tövbe et’’ diyerek tüm kesimleri taraf olmaya zorlayan ve baskıya meşruluk yaratmaya çalışan iktidar ahalisi, her geçen gün çılgınlığın çeperini büyütüyor. Entelektüel anlamda gerilik, bu yanıyla yerlerde sürünüyor.

Yeni rol modeli artık onlar ve şiarları, bütün yancılar iktidara.