Üzgünüm…Ne olursa olsun idamı savunamam!!!

05 Mart 2011 Cumartesi, 11:34

Özlem Buğday Yağmur/OLAY

Kadına yönelen cinneti ele aldığım yazım üzerine çok sayıda okurdan yorum geldi.

Hemen hepsi olayın vahameti karşısındaki farkındalıklarını ortaya koyan, umutlandıran yorumlardı.

İçlerinden biriyse fevkalade çarpıcı ve düşündürücü bir başka boyuta aitti…

Bursa Kent Konseyi Felsefe Çalışma Grubu Başkanı, Diş Hekimi Gürkan Kaya, bu gerçek karşısında toplumun daha fazla sessiz kalmaması gerektiğini anlatan felsefi yorum ve yaklaşımında idam cezasının geri gelmesi gerektiğini yine aynı boyuttan bakarak anlatmış!

Konuyu, İslam Hukuku’ndan, Hammurabi Kanunları’na..

Hegel’in suç ve ceza yorumundan günümüz şartlarına kadar geniş bir çerçevede ele alan Gürkan Kaya’ya göre, idam cezasının geri gelmeli ve hatta bu uğurda gerekirse referanduma dahi gidilmeli!!!

Buraya kadar olanı okur yorumu…

Şimdi sıra naçizane bendenizde…

Lakin,

Nasıl demeli?

İşin, birbirleriyle çelişkiler içerisinde olan vicdan-akıl ve mantık boyutunu nasıl aktarmalı?

Duygusal yanım,

Kadın ve anne yanım,

En çok da infial yanım…

Bu varlıkları bulup öldürmekten yana!!!

Olayları, görüntülerine dahi bakamadığım haliyle algılamaya çalışırkenki halimin gözünü kırpmaya bile niyeti yok!

Sıfır tereddüt!

O kadınların başına geleni içselleştirdiğim halim ise direkt terörize oluyor!!!

Ama sonra,

“İdam” denen cezayı (!) olaylardan ziyade olgunun dışına çıkarak değerlendirmeye çalıştığımda…

Yani şu an yapmaya çalıştığım gibi.

Cümle üstadın görüş ve yorumunu büyük bir saygıyla karşılamakla birlikte,

İdamı bir ceza değil, bir yok ediş olarak gören ve bu yönüyle de karşı olan yanım ağır basıyor.

Zulmünü canilik boyutlarında yaşatan katillerin ölmesini, hiç tartışmasız bir şekilde yürekten istemek başka şey…

“İdam” gibi bir cezanın (Üzgünüm lakin acuzedir gözümde…)bu ülke kanunlarındaki yerini yeniden almasını savunmak başka bir şey.

Kuşkusuz ki çelişik…

Kuşkusuz ki çeliştim…

Mamafih durum budur.

İdamı bir ceza olarak göremediğimden, onun ibreti alemlik yaptırımlarından medet umamayışım şöyle dursun.

Elimde olmaksızın,

En çok ama en çok…

Deniz’ler geliyor aklıma…

O zaman bir kez daha“Asla” diyorum…

İdam bu ülke kanunlarındaki yerini asla almasın!!!

Yazarın notu:Ne felsefi bir boyutum var, ne de hukukçu bakış açım… Kendi kendime baktığım bir pencere benimkisi…

İddiasız, celişkili ve hatta tutarsız!!!

Ama böyle…