|
Yurdakul çiftinin dramı, hepimizin gözü önünde yaşandı... Ergenekon soruşturması kapsamında tutuklu olan Odatv yöneticisi Doğan Yurdakul, ağır kanser hastası olan eşi Güngör Yurdakul’u son kez göremedi.
Güngör Hanım’ın “kimseye minnetim yok“ diyerek özel izin teşebbüsünde bulunmadığını öğrendiğimiz gün, vefat haberini de aldık.
Doğan Bey ise eşinin ölümünü televizyondan duydu. Cumartesi günü iki sivil polisin eşliğinde karısını uğurladı.
Hikaye o kadar dokunaklı ki... İnsan ve vicdan sahibi olanın, adalete inananın tepki göstermesini beklersiniz, değil mi?
Politik duruşu ne olursa olsun, bu acıya kayıtsız kalmamasını...
Ama hayır... Bir kez daha gördük ki acılar bile politik kompartımanlara bölünmüş. Demokrasi ve insan hakları, sadece bazıları için, bazı durumlarda geçerli.
Gözyaşı davaya göre akar
Medyasından siyasetçisine, herkes kendine “taraf” gördüğünün acılarını dile getiriyor. Bu bazen Somali, bazen Filistin, bazen de Kürt meselesi olabiliyor.
Aslında kimsenin evrensel değerleri, insan haklarını, ifade özgürlüğünü falan benimsediği yok. Her şey hesap kitap la dönüyor.
Gözyaşları, “dava” neyse, ona göre akıyor.
Meslektaşım Murat Sabuncu, geçen gün ne güzel yazdı: Hrant Dink Vakfı ödül töreninde Nedim
Şener’in ismi bile anılmadı!
Oysa Nedim, Dink cinayetinin üzerine en çok giden gazeteciydi. Hâlâ neyle suçlandığını bilmeden hapiste.
Sadece Nedim mi? Onlarca gazeteci benzer gerekçelerle hapiste.
Ancak devletin en düzey yetkilisi, yargılanması tamamlanmayan bu insanlar için yabancı basına bile pişkince “Onlar gazeteci değil, terörist“ diyebiliyor.
Sandığa gitmekle bitmiyor
Avukat Metin Feyzioğlu, “Demokrasi, 4 yılda bir sandığa gidip oy vermek değildir. Demokrasi, ölüm döşeğindeki can yoldaşınızın elini tutup, saçını okşayabilmektir.
Demokrasi, bir demir yığını içinde bir yerden bir yere nakledilirken kilitli kapılar arkasında çığlıklar içinde kavrularak ölmeyeceğini bilmektir“ diye seslenmiş mesajında.
Kürtlerin uğradığı haksızlıkları dile getirirken, yumurta atan öğrencinin neden hapiste olduğunu sorgulamazsan...
Tunceli‘de futbol sahasında haince katledilen çift için kahrolurken, Hrant Dink davasının bilmem kaçıncı duruşmasında dahi devam eden tıkanıklığı görmezden gelirsen...
Doğan Yurdakul’un eşini son kez ziyaret edememesini umursamayıp anaların gözyaşı üzerinden siyaset yaparsan...
Samimiyetine kim inanır ki?
‘SOSYAL YARA’NIN TEDAVİSİNE BAK!
- HSYK “15 yaşından küçükler tecavüzcüsüyle evlensin demedik“ diyor.. Fakat “a” derken “b” demeyi sürdürüyorlar. Bu demagoji oyunundan nasıl da bıktık!
- Kadın cinayetleri, şiddeti ve eşitsizlikler hakkında, son zamanlarda en çok giden gazete olan Habertürk, manşete taşımış tartışmayı.
- Habere göre HSYK, “15 yaşından küçük kızların yine kendi yaşlarındaki erkeklerle evlendirilip daha sonra erkek ve ailenin hapse girmesi“ üzerine bu “formül”ü tartışmış.
- Bu sözler HSYK 1. Daire Başkanı İbrahim Okur‘a ait: “Öneriler, sosyal bir yaranın tedavisi ve kadınların sahipsiz kalmaması için Doğu ve Güneydoğu’daki hakimler tarafından gündeme getirildi.”
- Bravo doğrusu! Hakimlerimiz, “sosyal yaranın tedavisi” için eski TCK 434’ü gündeme getiriyor. Neymiş, “kadınlar sahipsiz kalmasın”mış!
- Bu mide bulandırıcı önerileri masaya getirenler, 18 yaşın altında kızların evlenmesini, aynı zamanda tecavüzü de meşru kıldıklarının herhalde farkındalar.
- Topu, Doğu ve Güneydoğu’ya atarak kendinizi aklayacağınızı mı sanıyorsunuz? Sizin gibiler yüzünden küçük yaşta çocuklar istismar ediliyor, şiddet yaygınlaşıyor!
KÜÇÜK MUTLULUKLAR
- Seferihisar’da “armola”: Koyun ve keçi sütünden yapılan peynire yörenin zeytinyağı dökülür. Ekmek bana bana, afiyetle yenilir.
- Sahaf festivali: Bu yıl Tepebaşı’nda kurulan sahaf festivali, 24’üne kadar uzatıldı. İster eski bir İstanbul kartpostalı alın, ister 60’larda basılmış bir Dostoyevski romanı...
- Efi Badem: Gökçeada’nın geleneksel bademli un kurabiyesini bir yiyen bir daha kendine gelemiyor. Öyle taze ve yumuşak ki biraz sıkı tutarsanız dağılıyor. Of, bir tadı var ki...
- Sydney restoran: Gelibolu yarımadasında, Eceabat yolu üzerinde sıradan bir “camping” alanı görünümünde. Epey salaş, öyle çok özel bir yiyeceği de yok. Fakat deniz kenarında, gölgedeki kanapede uyumak gibisi yok.
|
