Şortlu veya şortsuz ne fark eder ki?

11 Ağustos 2011 Perşembe, 08:35

Dilek Önder/Vatan

Ben o otobüstekilere taktım...

Adamın biri, bir genç kıza yumruk atıyor, sebebi ne olursa olsun; hiç kimse de kılını kıpırdatmıyor.

Adam, “beni görmediniz” diye bir de el sallayıp çekip gidiyor.

Şu saat oldu, henüz o otobüsten bir kişi çıkıp da, “ben oradaydım” demiyor.

Susuyorlar...

İnsanım diyenlere bak!

Ben o otobüstekilere taktım.

Adama değil!

Çünkü adam yobaz olabilir, cahil olabilir hatta meczup bile olabilir...

Her toplumda bunlardan çıkabilir.

Ama o otobüstekiler...

Hâlâ susuyorlar...

Dün çok mail geldi...

Şöyle düşünenlerden:

“Bu toplumun ahlakını yolsuzluk yapanlar değil, başını örtmeyen, uzun etek giymeyen hanımlar bozuyor.

Bir gün Karaköy’den Kadıköy’e gemiyle geçiyordum. Karşımda bir genç bacak bacak üzerine atmış oturuyordu. Yanımda oturan orta yaşlı bir adam gence bağırdı: ‘Ayıp değil mi bacak bacak üzerine atmış oturuyorsun? Dünyayı sizin gibi gençler bozuyor...’ Bu sözler üzerine genç sesini çıkarmadı, düzgünce oturdu.”

Böyle düşünenler arasında:

“Türk halkı manevi açıdan iflas etmiştir. Din artık bir bez parçası ve namaz-oruç gibi şekilcilikten ibarettir.

Salt iyilik (cennet için bonus kazandırmıyorsa) iyilik değildir artık bu ülkede. Vicdan, haysiyet, akıl, mantık, onur, sevgi kavramları ‘out’tur.”

Ama dedim ya...

Ben o otobüstekilere taktım.

Bu; şortlu, şortsuz, dinli dinsiz meselesi değil artık.

Ne hale geldiğimiz meselesi...

Siyasi platformlarda yaşanan ayrılıkların sosyal hayatımızı, insani yapımızı nasıl yıprattığı meselesi...

İnsanların nasıl insanlıktan çıktığı meselesi...

Hayır, bunun dinle ilgisi yok.

Bunun şortla da ilgisi yok.

Ben bu dünyada hiçbir gerçek Müslümanın böyle bir davranışta bulunacağına inanmıyorum.

Ben bu dünyada hiçbir gerçek Müslümanın ve vicdanlı hiçbir kimsenin buna seyirci kalacağına da...

Ama biz...

Biz artık çok değiştik!

Bilmem belki de hep böyleydik de, haberimiz yoktu!

Geldiğimiz yere bakın!

Toparlanmamız ihtimali yok mu acaba?

Bir arada yaşayabilmemiz ihtimali?..

Tahammülle değil, hoşgörüyle ve birbirimize sahip çıkarak bir arada yaşayabilmemiz ihtimali...

Hiç mi yok?