|
Bugün yazı yazmak falan değil, yaşamak bile istemiyor canım...
Bugün nefes almak zulüm...
Bugün, gündüz gece benim için zifiri karanlık!
Bugün sıcak donduruyor bedenimi...
Kan değil, öfke dolaşıyor damarlarımda...
Her zaman sağduyuya, kardeşliğe önem veren beynim, bugün bir seri katil!
Sinek bile öldürmeye kıyamayan elim bir makineli tüfek bulsa Azrail kesilecek bugün...
Bugün ben hiç iyi ve hiç normal değilim!
Kendimden korkar haldeyim bugün...
***
13 askeri daha katletti birileri...
Saf bakışlı, iyi ve temiz çocukları...
Ve daha cenazeleri bile kalkmadan düştüğü topraktan...
“Demokratik özerklik” ilan etti birileri, leş kargaları gibi...
Bu ülkenin ana muhalefet partisinin liderine şahin kesilen, ağzından geleni arkasına koymayan Başbakan’dan çıt çıkmıyor bugün...
Matem; sadece 13 askerin kederli ailelerinin evinde, köyünde...
Televizyonlarda göbek atmaya devam ediyor; yağlıboya suratlı kadınlar...
Yılışık adamların çapkınlık hikâyelerinden geçilmiyor; bugün bile...
Hele hele, “İşsizlik, tarihin en düşük noktasına ulaştı” diye pişkin pişkin gülümsemiyor mu spiker...
Dayanamıyorum...
Bugün ben, delirmek üzereyim...
Kendimden korkar haldeyim bugün...
***
Facebook’ta fotoğraflarını kaldırmış yurtsever anneler...
Güzel yüzlerinin yerine, siyah kurdeleler koymuşlar “Şehitler ölmez” diyerek...
Ölüyor anneler, ölüyor ablalar, ölüyor sevgililer...
Sevdikleriniz, oğullarınız, kocalarınız, ağabeyleriniz, yeğenleriniz tek tek ölüyor...
Ve sizin siyah kurdelelerinizle, acılı ailelere bağlanan üç kuruşluk şehit maaşlarından başka hiçbir işaret tanıklık etmiyor bu ölümlere...
Akan kanın kurumasını bile beklemeden, “yeni bir devlet” ilan ediyor birileri; leş kargaları gibi...
Benim hükümetim ise, varlığı bunca yıldır kanıtlanamayan darbe çeteleriyle meşgul hâlâ...
Eli tüfekli, beli bombalı; kararlı ve kalleş caniler, bildikleri gibi devam ediyorlar işlerine...
İşleri bölmek, işleri öldürmek, işleri yuva söndürmek çünkü...
Bir de kardeşlikten söz etmiyor mu içlerinden biri...
Bomba olup düşmek istiyorum tam orta yerlerine...
Bugün ben deliriyorum...
Kendimden korkuyorum bugün...
***
Terör uzmanı yazarlar içeride bugün, terörle savaşa savaşa yaşlanmış subaylar içeride...
Terörist ise “demokratik hakkını” kullanıyor; bir de nazlanıyor “Meclis’e gireyim mi, girmeyeyim mi” diye!
Yakalandığı gün, “Devletin emrindeyim” diye zavallılaşan İmralı’daki çetebaşı; utanmadan devletle pazarlık halinde hâlâ...
Üniformaların rengi hâkî değil artık; kırmızı...
Ölen 20-21 yaşındaki gençlerin kaşları ay, gözbebekleri yıldız bugün...
Ve yer gök bembeyaz...
Çaresiz yüreklerde, asla dinmeyecek derin bir sızı!
“Uzlaşma” arıyor bizi yönetenler...
Hıçkırık boğazımda; kördüğüm olmuş, patlayamıyor...
Nabzım atmıyor, kulaklarımda büyük bir uğultu, gözlerim kör...
Bugün ben bir çılgın, bugün ben bir asi olmak istiyorum...
Yıllardır koruduğum insan sevgisi, şu saatten sonra bir yalan artık...
Bugün ben deliriyorum...
Kendimden korkuyorum bugün...
***
Bu bir suç duyurusu yazısıdır savcı abiler...
Köpekleri salıp, taşları bağlamayı kural sayan bu düzende, “Artık yeter” diyen bir yurttaşın isyan yazısıdır...
Masuma, güçsüze ve iyiye karşı canavarlaşıp; kalleşe, haine, caniye teslim olan devlete sitem yazısıdır!
13 gence ölüm kusanlara, bu ölümler karşısında kuru bir başsağlığı mesajı yayınlayıp hiçbir şey olmamış gibi davrananlara, göbek atmaya, kıvırmaya, sahte pembelikler içinde geberircesine eğlenmeye devam edenlere esef yazısıdır...
Bugün ben bir uçak olmak istiyorum savcı abiler, bugün ben bir tank olup dalmak istiyorum kötülerin tam ortasına...
Karınca bile ezmeyen ben, bugün ölüm olmak istiyorum...
Bugün barış, kardeşlik, hümanistlik; palavra benim için...
Bugün benim adım isyan...
Bugün benim adım öfke...
Bugün benim adım çaresizlik...
Ve çaresiz bir insandan tehlikeli bir şey yoktur bu dünyada...
Bu yazı kendim hakkındaki bir suç duyurusu yazısıdır savcı abiler...
Gereğini yapın... Durdurun beni...
Bugün ben deliriyorum...
Kendimden korkuyorum bugün!
***
Günün sorusu
Sorum size: Bir ülkede barışçı, insan sevgisiyle yanıp tutuşan bir yazar; yukarıdaki gibi bir yazı yazmak zorunda kalıyorsa; o ülkede işlerin yolunda gittiği söylenebilir mi?
|
