Hiç değilse bundan sonra

10 Temmuz 2011 Pazar, 08:15

MURAT YETKİN/Radikal

Başka davalarda sızdırılan her şeyi doğru sayanların, Fenerbahçe örneğinde bu duyarlılığa kavuşmaları da olumlu bir gelişme.


İsmet Berkan dün Hürriyet’te şunu yazdı: “Radikal yazarı ve sıkı bir Fenerbahçeli olan Cengiz Çandar’ın hem TV’lerde söyledikleri hem de gazetesinde yazdıkları nedeniyle bir üçüncü tür daha belirdi: ‘Ergenekon ve Balyoz soruşturmalarında aynı yargısız infazlar yapılırken neredeydiniz?’ diyenler. Esasen onlar da haklılar ama bu bence gereksiz bir haklılık. Çünkü sonuç almaya değil de, daha çok birbirimizi yemeye, bizden başka kimseyi ilgilendirmeyen ego savaşlarında bir basamak üstte olmaya yönelik türden bir haklılık.”
Berkan’a tam katılamadığımı söylemeliyim. Çünkü bu tartışmanın yalnızca ‘bizden (yani gazeteci milletinden) başka kimseyi ilgilendirmeyen bir ego savaşı’ olduğuna inanmıyorum. Bu ego savaşının büyük resimde bir yeri olabilir, kabul ederim; ama resmin tamamı hepimizi fazlasıyla ilgilendiriyor. O büyük resim, biliyorum bunu söylediğimde birilerine çok demode geleceğim, ama insan ve haklarına saygılı hukuk devletidir.
Öyle olmasa, Berkan’ın yazısının yayımlandığı aynı gün Hürriyet’in birinci sayfasında şu haber yer almazdı: “Başbakan Tayyip Erdoğan’ın Başdanışmanı İbrahim Kalın, Twitter’da, Fenerbahçe Başkanı Aziz Yıldırım’ın polisler tarafından sorguya götürülüş şeklinin garabet olduğunu söyledi.” Haberin devamında Kalın’ın “Aynı ayıbı KCK tutuklamalarında da gördük. Bu işler daha insani yapılabilir.”
Kalın herhangi bir bürokrat, Başbakan’ın herhangi bir danışmanı değildir. Aynı zamanda Türkiye’nin Kamu Diplomasisi faaliyetinden de sorumludur. Ahmet Davutoğlu tedrisatından geçmiş bir uluslararası ilişkiler uzmanıdır. Dolayısıyla bu işlerin Türkiye’nin dışarıdaki algısını nasıl etkileyeceği ile birebir ilgili bir konumdadır.
Berkan’la Radikal’da çalıştığımız dönemlerde KCK tutuklamalarının insana askeri yönetim dönemlerini hatırlatan teşhir fotoğraflarının polis tarafından basına verilmesini eleştiren haberler, yazılar yayımladığımızı hatırlıyorum. Müsaadenizle Kalın’a hatırlatmak istediğim ise, bu ülkede devlet televizyonu kanalıyla eski Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı Sabih Kanadoğlu’nun ve eski YÖK Başkanı Kemal Gürüz’ün gözaltına alınıp evinin aranacağı haberinin yapılması ve daha polis gelmeden televizyon kanallarının canlı yayına geçmiş olmasıdır.
O dönem İçişleri Bakanı, şimdi Başbakan Yardımcısı Beşir Atalay, seçim döneminde KCK tutuklamalarının basına verilmesi konusuda özeleştiri yapmıştı. Elleri kelepçeli sıraya sokulmuş fotoğrafları basına verilen o kişilerden beşi aradan geçen iki seneye rağmen –diğerleri gibi- hâlâ tutuklu ama Meclis’e seçilmiş bulunuyor. Zaten yeni Meclis Başkanı Cemil Çiçek’in ince manevralarıyla çözülmeye yüz tutan siyasi krizin bir parçası da bu olay.
Almanya’nın bütün belgeleri zapta alarak resmen vermesi sonrasında yeniden canlanan Deniz Feneri soruşturmasından eski RTÜK Başkanı Zahid Akman ve Kanal 7 yöneticilerinin sorguları üzerine dışarıya hiçbir bilginin sızmıyor olması, soruşturmanın gizliliği ve masuniyet karinesinin korunması açısından örnek bir durum oluşturuyor. Demek ki istendiğinde oluyormuş. Demek ki istendiğinde savcılar polislere ‘sızdırılmayacak’ diyor, onlar da buna uyuyormuş.
İş başka davalara gelince daha ortada iddianame dahi yokken bütün sızdırma bilgileri aynen doğru varsayan bazı görüş sahiplerinin şimdi iş taraftarları olduğu Fenerbahçe soruşturmasına gelince bu duyarlılığa sahip olmaları, sahip çıkmaları kuşkusuz güzel, olumlu bir gelişme. Çandar’ın da, Kalın’ın da hiç değilse Fenerbahçe soruşturması vesilesiyle bu duyarlılığı dile getirmesine ‘Daha önce vicdanınız neredeydi’ diyenlerdense, ‘Çok güzel, bundan sonra da bekleriz’ diyenlerden olmayı tercih ediyorum.
Yani Berkan, sevgili arkadaşım, müsaade edersen hiç değilse bu kadarını çok görme de kayda geçirelim.