Seçilen tutukluysa, seçen de 'tutukludur'

04 Temmuz 2011 Pazartesi, 08:53

Celalaettin CAN/Özgür Gündem

AKP'nin, 12 Eylül referandumunda kullandığı hukuki argümanları hatırlayalım. Hani 'Yüksek Mahkemeler başta olmak üzere, Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu 12 Eylülcü statükonun bir parçası olmaktan çıkarılıp sivilleşecekti, yargı iktidardan özerk, kararlarında özgür olacak, sadece hukuka bağlı olacaktı'. Ne oldu?

Doğru! Yargı sivilleşti. Öyle ki sivilleştikçe, haki öz, yeşil renk aldı. Haki 'Evrenizm', yeşil 'Tayyibizm' ile boyandı, katmerlendi.

Doğru! Yargının kontrolü el değiştirdi. Öyle ki yeni muktedirler yargının dümenine sarıldıkça hukuk geriledi. Temelde ise bir şey değişmedi. 2007'nin 12 Eylül hukuku vekil seçilen tutuklu Sebahat Tuncel'i salıverirken, 2011'in 12 Eylül karşıtı(!) hukuku aynı durumda olan vekilleri salıvermedi.

AKP'nin 12 Eylül referandumunda kullandığı siyasi argümanları da hatırlayalım. Uzun bir sessizlikten sonra referandum öncesinin yazında silahlar patlamıştı. AKP, 'silahların susmasının, referandumun istikrar içinde geçmesinin demokratikleşmeye katkısından' dem vuruyor, bu doğrultuda 'aracılar' da dahil çeşitli yöntemlere başvuruyordu. Silahlar sustu. Referandum istikrar içinde geçti. Bu kez '12 Haziran Genel Seçimler sürecinin istikrar içinde geçmesinin demokratikleşme ile ilişkisi' kuruldu. En küçük aksi bir tavır alışılagelen kavramlarla 'Ergenekoncu olma' ile suçlandı.

AKP'nin bu politikalarına karşılık, Özgürlük Hareketi, umudun kaybolmaması, belki de umut yaratmak için ortamı germemeye, kardeşlik köprülerini atmamaya çalıştı. Barış ve kardeşlik politikalarında ısrar ettikçe sonuç da aldı. Emsal olsun, MHP tipi milliyetçiliğin gerilemesi, barışın toplumsal koşullarının eskiye oranla daha bir olgunlaşması bu politikanın sonucu olarak ortaya çıktı. Ne var ki milliyetçilik bayrağını bu kez Tayyibizm devraldı. MHP'ye nispet 'milliyetçilik öyle değil böyle yapılır' dercesine seçim kampanyasını radikal bir BDP/PKK karşıtlığı temelinde yürüttü. 'Biz olsak Öcalan'ı asardık', 'tek millet, tek dil, tek devlet...' cümlelerini dilinden düşürmedi.

Seçimleri milliyetçi kampanyayla tamamlayan AKP'nin sonrasında, en iyi niyetli bir ifadeyle en azından kısa dönemde Kürt meselesine 'yumuşak iniş' yapacağı, demokratikleşme sürecinin önünü açacağı beklenemezdi. Nitekim YSK seçim öncesinden başlayarak, ÖDP ve diğer devrimci/sosyalist bağımsız adayların seçilme hakkını engellemiş, Blok adaylarına yönelimini ise Kürt halkının tepkisi durdurmuştu. 12 Haziran genel seçimleri sonrası ise, Hatip Dicle'nin gene YSK tarafından milletvekilliğinin düşürülmesi, tüm seçilmiş milletvekillerinin özel yetkili mahkemeler tarafından 'tutukluluklarının devamı' yönünde verilen kararların hukuk dışlılığı kamuoyu tarafından genel bir kabul görüyor. Kürt halkının devredilmez ve dokunulmaz hakları somutunda, halk iradesinin yok sayılması sadece askeri darbelerle olmuyor, bu durum da halk iradesine vurulmuş bir darbedir.

Çağdaş demokrasinin geldiği evre, siyasi katılım sürecinin sadece genişliğine değil, derinliğine bir kapsayıcılık düzeyidir. Seçme ve seçilme hakkı en temel insan hakları arasındadır. Seçilmişlerin tutukluluğunun devamına karar verilmesi, sadece seçilenlerin siyasi katılım ve seçilme hakkının gaspı değil, aynı zamanda seçen milyonların siyasi katılım ve seçme hakkının da gaspıdır. 'Suçluluğu hükme bağlanana kadar kimse suçlu değildir' biçiminde masumiyet karinesini düzenleyen 38. maddenin böylesine apaçık gaspedilmesi sonucu seçilenin tutuklu kalması, seçeni de 'tutuklu' yapar.

AKP'nin bu noktalarda hak, hukuk derdi kalmamış gibi. Tüm derdi Anayasa'yı tek başına yapmak. Seçim kampanyasında ihtiyaç duyduğu oy oranına ulaşmak için adeta her yöntemi mübah gördü. Olmadı. Seçim sonrasında ise 330 vekil sayısına ulaşıp referanduma gitmek istiyor. Siyasi muhalefete hareket sahası tanımıyor. Ortak siyasi yaşam alanı, kültürü yok. Beyaz bir Türk-Sünni-erkek kültür kırmasının tipik bir siyasal tezahürüne şahit oluyoruz. 'Ya hep, ya hiç' fikrinde sabitlenen Tayyibist saltık yönetim tarzı buna tekabül ediyor zaten.

Demokrasi kültüründen uzak yetişmiş, Osmanlı atalarının fetihçi ruhunda motivasyon arayan bu siyasal kadro ile parlamenter temsil meselesi nasıl aşılacak, Kürt meselesi nasıl çözülecek ve yeni anayasa nasıl yapılacak... Şimdi siyasetin çözmesi gereken sorunlardan biri de bu.




Başa Dön Önceki Sonraki Yazdır Yorum Yaz