Baykal’dan sürpriz destek: Yarın yemin etmeyi kendime yediremem

28 Haziran 2011 Salı, 10:41

Aslı Aydıntaşbaş /Milliyet

Telefonun yanında dakikalarca bekledim. Elim bir uzandı, bir geri çektim, bir uzandı, bir çektim. Deniz Baykal’ı arayıp, eskisi gibi sohbet etmek, Cumhuriyet Halk Partisi’nin bugün yapılacak Meclis açılış töreninde “tutuklu vekiller” Mustafa Balbay ve Mehmet Haberal olmadan “yemin etmeme” kararıyla ilgili ne düşündüğünü sormak istiyordum.
Ama nasıl arardım? Seçim sonrası Önder Sav’la birlikte hareket etmesini ağır bir dille eleştirmiş, muhalif tezlerin aksine CHP’nin aldığı %26’nın hiç de fena olmadığını yazmıştım.
Deniz Bey duygusaldır. Eski hukukumuz olmasına rağmen artık herhalde beni asla affetmez, telefonu yüzüme kapatmasa da soğuk bir ses tonuyla artık benimle konuşmak istemediğini hissettirir, diye düşündüm.
Ama öyle olmadı. Gazetecilik merakım ağır basınca, dayanamayıp telefona sarıldım. Baykal’la bir süre seçimleri, CHP stratejilerinin tutup tutmadığını konuştuk.
Tabii ki kırgındı ve nazik bir dille de olsa yazılarımla ilgili sitemlerini açıkça iletti.
Fakat sohbet dönüp dolaşıp bugün CHP’nin yemin etmeme olasılığına gelince, CHP’nin eski lideri çok netti: “Şu gelinen noktada bizim çıkıp da Başbakan’ın ‘Bunları anayasa değişikliğinde görüşürüz’ laflarını kabul etmemiz mümkün değil. CHP’yi parmağında oynatmaya çalışıyor. Parti yarın (bugün) karar verecek tabii ama ben partinin yarın Meclis’e girmeyeceğini düşünüyorum. Bu kaçınılmaz.”
Deniz Bey bir anda “akil adam” rolünde, “yeni CHP” yönetiminin “tutuklu vekillerin” durumu değişmeden yemin törenine katılmama eğilimine net bir biçimde destek veriyordu!
“Doğru karar budur” diye devam etti “Hiçbir çözüm önermeyeceksin, ‘anayasa değişikliği çerçevesinde çözeriz. Bu vekiller de koğuşlarında kalsın’ diyeceksin. Kusura bakmayın ama CHP bu aldatmacaya alet olamaz.”
Baykal, aynen bir gün önce konuştuğum Kemal Kılıçdaroğlu gibi mahkeme kararlarının “siyasi” olduğu görüşünde: “Sekiz kişi var aynı durumda. Nasıl oluyor da bir mahkeme bile 2007’de Sebahat Tuncel kararına benzer bir karar almıyor da 8’i de tutuklu kalıyor. Artık Türkiye’de yargının siyasi iktidarın etkisi altında olduğu açık. Maalesef bunlar ülkemizin temel gerçekleri. Türkiye’de yargı bağımsızlığına güvenerek hukuki karar beklemek artık safdillik. Bu durumun derhal düzelmesi lazım.”
Yani siz yemin etmeyeceksiniz, diyorum. “Bir çözüm yoksa ben yarın çıkıp yemin etmeyi kendime yediremem. Kendine saygısı olan herkesin bu değerlendirmeyi yapması lazım. Milli iradeyi bir özel yetkili mahkeme hâkimine yedirmeyi hukuk diye kimse bize yutturamaz.”
Ağır ifadeler. Ve kritik bir günde, Kılıçdaroğlu’na güçlü bir destek.
Bir yanda Önder Sav ekibi yeni kurultay için imza toplarken, diğer yanda Baykal, cumhuriyet tarihinin belki de en olaylı Meclis açılış oturumunda partisinin yanında duruyor. Hizip lideri ya da parti içi muhalif değil, bu kez akil adam rolünde.

Nerede pembe rüyalarımız?
Oysa pembe rüyalarımız vardı... Mavi panjurlu bir Meclisimiz, içinde el ele koşuşturan, neşe ile komisyonlarda yan yana oturup, şen kahkahalarla yeni anayasa yapan milletvekillerimiz olacaktı. Oysa bugün TBMM’nin 24’üncü yasama yılı, son derece tatsız başlıyor.
Seçim sonrası “uzlaşma” ve “helalleşme” tezlerine kuşkuyla bakmış biri olarak, şaşırmıyorum. Seçim kampanyası son derece gergin geçti. Bunun bir faturası olmaması mümkün değil. Ayrıca tutuklu gazeteciler, tutuklu vekiller, Kürt sorunu gibi “ufak tefek” pürüzler var ortada.
Hükümetin “Bu yargının işi” diye “tutuklu vekiller” meselesinden kaçabilmesi mümkün değil. Ak Parti’ye yakışan, vekil hesabı, %50 nobranlığı yapmadan net bir biçimde milli iradenin yanında yer almasıdır.
Unutmayalım, demokrasi çoğunluğun hükümranlığı değil, bizzat azınlıktakilerin haklarının korunduğu sistemin adıdır. Ve bu haklar arasında en önemli, hür iradeyle insanların seçme ve seçilme hakkıdır...

İsrail neden çuvalladı?
Siyasetteki itiş kakış nedeniyle arada kaynayan çok önemli haberlerden biri, Türkiye ve İsrail arasında yeni yeşeren diyalog ortamının, basında çıkan haberler nedeniyle bir anda gümlemesiydi. İsrail’le Ankara arasında sürekli aynı sıkıntı yaşanıyor. En son Dışişleri Müsteşar Yardımcısı Feridun Sinirlioğlu üzerinde Mavi Marmara’da özür ve tazminat konusunda yürütülen temaslarda ciddi mesafe kat etmek mümkündü. Ancak Sinirlioğlu’nun temaslarının hemen arkasında İsrail basınında üst üste çıkan haberler ve en son DEBKA isimli sitedeki iddialar, Ankara’yı çıldırtmış vaziyette. Medyadaki haberlerin ikili temasları sabote etmek ya da Türkiye’nin Suriye ile arasını açmak amaçlı olduğu görüşündeler.
Türkiye’yle yeniden dost olmak için bu kadar heveslenen İsrail hükümeti, neden sürekli bu tarz haberlerle kendi ayağına kurşun sıkıyor?